Cweepypasta ^~^ (Fanfic)

Bende Bi Creepypastayım!

Medya: yuno gasai
Y/N: selam arkadaşlar bu ilk hikayem olucak umarım beğenirsiniz :)) neyse ben konuya geçiyim; yuno yeni karakterim olucak kızı normalde tanımıyorum ama öyle elinde telefon bide pıçah görünce aklıma bole bi karakter geldi asdfgh nese gerisini zaten okuyunca anlarsınız ben fazla uzatmiyim başlıyalım

Günler hep aynıydı.. Bi geçmek bilmiyodu ve ben artık sıkılmıştım. Yine bi karanlık okul gününde, yanlız başıma ruhsuz bi şekilde okula yürüyodum.Okuldan sonra ormanda yine hep yaptığım gibi acımı kurbanlarımdan çıkarıyodum. Ha neden diye sorucaksanız ben bi katilim ve sıra belki sizde bile olabilir. Hiçbişey benden kaçmanı engelleyemez canım eğer bigün telefonun çalarsa beni hatırla numaran elimde ve istediğim zaman seni arayabilirim :))

İsmim Yuno 16 yaşındayım. Hayatımdan memnunum aslında. Yaptığım şeyi seviyorum. Ama bu bana yetmiyo sanki bişeyler eksik ve ben onu bulamıyorum. Tek başıma olmak sıkıcı geliyo bazen.. İnsan hep birlikte olmal ister aile olmak ister. İşte bende birlikte olabileceğim birilerini istiyodum artık..

Okul çıkışıydı, tabi ben okulu astığım için bana öyle geliyoda olabilirdi herneyse. Herzaman yaptığım gibi telefonumdan bi numara salladım.

" alo? "

" hayatını seviyomusun? "

" evette neden ve kimsiniz "

" hayatının son günü artık geldi güzelim sevdiğin herkesle vedalaş geliyorum..."

" şakamı bu? ashley senmisin? alo?"

" bence fazla konuşuyosun. Sevdiklerinle vedalaş demiştim ama galiba artık çok geç :))"

"ne al-"

~telefondaki kızın gözünden~

Ne yapıcağımı bilmiyorum. Alo dedim ama bağlantı kesildi. Şakamı onuda anlamadım ama hayatımda hiç bukadar korktuğumu hatırlamıyorum. Şimdi ne yapıcam?? Birisi geliyo... Ayak seslerini duyabiliyorum.. Ama ben ne yaptım ki? Belki sadece kedimdir? Oh hayır!!! Kedi falan değilmiş! Şaka da değilmiş! Kapımı biri çalıyo asla açabiliceğimi düşünmüyorum. Yatağımın altına girip saklandım ama ne fayda.. Kapımı kırıp içeri girdi... En son hatırladığım şey derimde o keskin bıçağı hissedişimdi....

~~ Yuno'nun gözünden~~

Çoktan gelmiştim bile... Zavallı kız gözü açık gitti hahaha! O beni hatırlamaz ama ben onun bütün hayatını biliyorum.. Okulda bana laf atan kız oydu evet ve bende acımı çıkarttım :)

İşte ben buyum ve sevdiğim şeyi yapmaktan vazgeçmeyi düşünmüyorum. Neden böyle bişey yaptığıma gelinirse, intikam.. Herkesten intikam alıcam! Bütün sevdiklerim gözlerimin önünde domates doğrar gibi doğrandı ve ben hiçbişey yapamadım.. Hemde hiçbişey!!! O adamlar beni neden bıraktılar bilmiyorum ama beni bi sandalyeye bağladılar ve ilk annem sonra babm ve daha sonrada kardeşlerimi gözlerimin önünde kestiler.. Benden ne istediler?! Hiçbişey bilmiyorum ve tek bildiğim herkesten, intikam almak.. Aynı ailemi kestikleri gibi.. Bende aynısını onlara yapıcam. Okulda benle dalga geçen çocuklar şuan mezarlarında çığlık atıyolar. Beni sense gördün çocuk! Ve bana güldün! yakın zamanda sanada gelicem... Sewdiklerinle vedalaş :)))

Tam üç hafta annem, babam, ve üç kardeşimle aynı salonda sadece oturdum ve onlar gibi gülümsedim. Evet gülümsüyorlardı ve cok kocaman bi gülücüktü bu. Kulaklarına kadar ağızları kesikti çünkü. Bende onlar gibi gülümsedim. Salonda 5 ceset ile oturuyordum. Bazen annemin saçlarını okşayıp öpüyordum, babamla gazete okuyup gülüyodum ve kardeşlerimin yanına oturup televizyon seğrediyodum. Onlar pek konuşmuyolardı ama şikayet etmedim. Sadece gülümsüyordum onlarla birlikte.. Üçüncü haftanın sonunda annemler biraz pis kokmaya başladı. Onları temizlemeye çalıştım ama biraz fazla ağırlardı. Kokular iyice çoğaldı ve komşulardan birisi polisi çağırmış. Beni kokudam baygın bulmuşlar salonun ortasında ama ölü sanmışlar. bütün aileyi hastanedeki morga yerleştirdiler. Bende dahil.

Uyandığımda çok üşüyordum. Heryerim bişeyle çevriliydi sanki bi kutunun içindeydim! Kıpırdamaya çalıştım ve biraz sallandım. Ama hiçbişey açılmıyodu. Daha da zorladım ve biraz olsun içeriye ışık gelebilmişti.Galiba hareketlerimi gördüler ve birilerinin geliş seslerini duyabiliyodum.

Herkes şoktaydı beni öldüm sanıyolardı ama ben onlara oylece bakıyodum ve bende şoktaydım çünkü kutu sandığım şey morgdaki bi çekmecedeydi. Herkes şaşkın şaşkın bakarken ayağa kalktım ve koşmaya başladım morgdan bulduğum büyük bıçakla oraya toplanan doktor hemşirelere vs. doğrulttum.

"Beni ailemden ayırdınız!!!!! Onların benimle kalması lazım! Getirin onları buraya!"

beni deli sanıyolardı ve belkide öyleydim. Tutmaya çalışsalarda başaramadılar. Oradaki herkesi bi hamleyle aynı ailemi doğradıkları gibi doğradım. Delirmiştim.. Ne yaptığımı bilmiyodum ama içimdeki o canavar uyanmıştı ve önüme gelen herkesi doğruyodum.

Artık korkmuyordum hiçbişeyden çünkü gerek yoktu ki zaten. Beni koricak kimsem yoksa kendimi korumayı öğrenmem gerekicekti.

Şuan öldürdüğüm bi' kızın evinde yaşıyorum. Kızı aradım üç gün boyunca konıştuk arkadaş olduk. Sonra canım sıkılınca bende kızın evine geldim onu işin içinden çıkarıp evine yerleştim. Odası biraz fazla pembe ama kızın vücudundan akan kanlarla oda kahve rengine büründü.

Okula gidip geliyorum ve herşey normal. Hobi olarakta insan doğruorum bukadar.

~ Bugün ~

Okuldan çıkmıştım. Kavga ettiğim bikaç puşt' un ormanda işlerini bitiriyodum. Tam gidecekken omzumda bi el hissettim. Tabi tam bi el değildi dokunaç gibiydi. Arkamı döndüm. Benden üç kat uzun yüzü olmayan takım elbiseli bi adam karşımdaydı. Bikaç dakika daha baktıktan sonra konuşmayı hatırladım ve

"ananı-"

"selam yuno ben-"

"slenderman'sin !!!"

"evet bana g-"

"grey'mi diyim?!!"

"hah bende onu dicektim"

"tamam qanqa ewe nezaman gidiyoz??" hiç korkmamıştım ve beni izlediğini biliyodum. Hergün ormanda bi varlığın olduğunu ve bunun slendy olduğunuda biliyodum.
"way baya hızlısın bakıyorumda"

"hah saol evet hadi gidelim"
"ı- tamam" grey'in bile ödü kopmuştu ahah. Tam psikopat zamanımda karşıma çıkmıştı ve onu zaten tanıdığım için ciddi konuşmama gerek yoktu.

"şey sen beni nerden tanıyosun ki? seni bikaç haftadır i-"

" izLiyodun . Bukadar aptal olma grey BENDE Bİ CREEPYPASTA'YIM!"

"H-haklısın hahah.. tamam gidelim ozaman eve "

" Bencede :))) "

Eve geldik. Ev gerçekten çok büyük ve çok güzeldi. buraya içim ısınmıştı.

Herkes bana öcü gibi bakıyodu. Fazla rahattım galiba ama takmıyorum benim tarzım böyle alışsınlar yeni qanqalarına hah!

Grey "herkse meraba bu yeni arkadaşımız Yuno" dedi. Kimse takmadı. Gözümü devirdim. Benimde zaten onları takıcak halim yoktu cok yorgundum. Çantamı bi koltuğa fırlattım selam dedim ve Jeff'in elindeki birayı elime alıp yanına oturdum.

Hoodie kamerasını alıp "hadi bahalımm kawgayı izleyelim şimdi" dedi. Ama Jeff tırsık tırsık bana baktı. Hepsinin öyle şaşkın şaşkın bakışları beni güldürdü. Ve sessizliği ben bozdum ; "yine meraba ben yuno :))" Toby geldi ve yanıma oturdu.

"hey yuno :D" sonra tekr teker masky, benD, liu, ve hoodie ve diğerleri de yanıma gelip tanıştık. Sally yanıma geldi, kucağıma oturup saçlarımı örmeye başladı ^~^ bu kıza bayılıyom lan cok dadlu.

Ama bloodypainter hala bi köşede oturuyodu. Beni sevmemişmiydi? Bilmiyorum ama tip tip bakışına birazda gıcık oldum. Neyse sonra düzeliriz umarım.

Selamm!! Eet yine ben :3 beğendinizMi bilmiyorum ama umarım beğenirsiniz. Videoyuda okurken dinlersiniz diye koydum Yuno'nun şarkısı
Hikayeyi sewdiyseniz lütfen vote ve yorunları unutmayın yorumlar benim için çok önemli nerde hatam var yada neyi düzeltmeliyim ne düşinüyosanız yazın :) yazım yanlışları varsa üzgünüm telefondan yazıyorum. biraz kısa galiba? Bilmiyorum ama yorumlara yazarsanız düzeltirim. şimdiden tşk.
Sewiliyosunuzz bidahaki bölümde görüşmek üzerw bb ^~^