dit is een Nederlands verhaal over een mysterieus meisje die een paar jaar geleden vermist is geraakt. ze zwerft rond door de bossen. hoe gaat het met haar aflopen kom erachter in dit verhaal. :))
Sorry voor mijn verrekte spelling
Tw: smut en horr...
Ik kijk even naar de helder blauwe lucht. Ik zucht diep en spring dan op Fagur haar rug. Ik klik mijn tong en Fagur stapt weg. We rijden door de bossen over de velden en door een helder blauw meer. Een paar hertjes rennen langs. Ik spoor Fagur zacht aan en ze draaft weg. We komen op een lang pad. Ik spoor Fagur aan en ze gallopeerd aan. Ik pak mijn pijl en boog en richt op een boom.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik pak de pijl uit de boom en we galopperen weer verder. Over de paden en door de bloemen velden. Ik heb me nog nooit zo vrij gevoeld. Ik draaf langzaam aan en herken de plek waar ik nu ben. (Velt uit chapter 1.) 'Omg. Fagur we hebben het eindelijk weer gevonden.' Ik spring van haar rug en Fagur volgt me braaf. Ze gaat gelijk gras eten. Het is al donker en een vaag gevoel door me heen waardoor ik met mijn knieën op de grond val. Ik zie alles donker worden en ik val met een plof op de grond. Als ik mijn ogen open doe is het helemaal donker. Fagur is weg. 'Shit.' Ik sta op maar alles draait om me heen. Ik schreeuw in paniek door de bossen heen. En vos rent snel langs me. Waar is Fagur. Ineens zie ik een donkere schaduw door de struiken heen schieten. Ik pak mijn pijl en boog erbij. Ik volg het geluid wat door de struiken raast. Fagur is weg en er is iets wat me behoorlijk bang maakt. Verderop hoor ik een hard gehinnik. Ik schrik en maak een zachte kreet. 'W- wie is d- daar..?' Probeer ik eruit te krijgen. Het begint harder te waaien en het rare gevoel rond om mijn ruggengraat komt terug. Ik ga met mijn knieën op de grond zitten niet wetende wat ik nu moet doen. Op het moment dat ik mijn ogen wil sluiten hoor ik een dravend paard op me afkomen. 'Fagur..?' Maar het is geen Fagur. Een prachtig zwart paard met zee blauwe ogen staat voor me. Het is prachtig. Ik ga staan en aai zacht de neus van het paard. Als ik langs het paard heen kijk zie ik een jonge man staan. Hij komt op me afgelopen en pakt het paard vast, bij het touw om zijn nek. 'Hey?' Zeg ik. 'Hey.' Is het enige wat ik terug krijg. De mysterieuze jongen kust de neus van zijn paard springt op de rug van zijn paard en rijd weg.
