lost

chapter 3. 🧚🏻‍♀️

Ik loop door de bossen zoekend naar fagur. Ze is al 3 dagen weg dat is niks voor haar. Er moet iets gebeurt zijn, dat kan niet anders. En die jonge man met zijn paard vertrouw ik ook niet. Misschien hebben ze er iets mee te maken. Ik loop door de mist door de bossen. Een traan glijd over mijn wang. Wat ga ik doen als ik fagur niet meer vind. Ik let niet op en val over een tak. 'Auw!' Ik val languit op de grond. Ik heb een kras op mijn gezicht en wat wonden die bloeden. Ik sta op en ik zie die jonge man weer met zijn paard. 'Ugh.' Ik wil me omdraaien maar hij begint te praten. 'Hey jij daar.' 'Wat?' Zeg ik chagrijnig. 'Wat doe je hier nog zo laat. Laat me je mee nemen naar mijn huis.' Zegt de jongen. Ik sta in shook naar hem te staren. 'Kom en spring op onyx, mijn paard.' Ik spring achterop en we stappen weg. Na 10 minuten stappen we een erf op van een kasteel. 'Hohoho ben jij serieus zo rijk-' Vraag ik geshockeerd. 'Ja. Ik ben de prins schat.' Zegt hij. Schat? What the fuck?

Ik glij van onyx af en ik ben mijn pijl en boog kwijt. 'Shit..' Zeg ik. 'Is er wat?' Vraagt hij. 'Ja ik ben mijn pijl en boog kwijt.' 'Boeit niet.' Boeit niet?! Excuses him?! 'Ga je mee?' Ughhh. Boos loop ik mee. "Boeit niet." Jawel Boeit wel. Eenmaal in het kasteel nemen we de trappen naar boven. We komen in een kamer met allemaal jurken en wapens. 'Wauww..' fluister ik. 'Mooi he' Zegt hij. 'Ja..' Antwoord ik. 'Kies een jurk.' Ik loop langs alle jurken en zie dan een prachtige witte jurk. Het is een soort fairy sprookjes jurk. Hij is prachtig.

'Ik kies deze.' Zeg ik.

'Goede keuze.' Zegt hij.

'Mag ik hem passen?'

'Natuurlijk mag dat.'

Ik loop zijn kamer in om me om te kleden. Als ik terug kom valt zijn mond open. 'Je mond staat open.' Snel doet hij zijn mond weer dicht. Hij bekijkt me van top tot teen. 'Is er iets?' Vraag ik.
'N- nee.. je ziet er zo mooi uit- ik bedoel netjes..' Ik probeer mijn lach in te houden. Maar helaas lukt dat  niet. '... HAHAHAHAHAHAHAHA' het moest er uit. 'Wat is er zo grappig?!' 'Om eerlijk te zijn? Dat je praten ff heel moeilijk vond.. HAHAA-' maar ik word onder broken. Helaas. 'HET IS NIET GRAPPIG.' zegt hij boos. 'I- sorry- maar ben je echt zo boos?' Zeg ik. Hij schraapt zijn keel. 'Nee.'

Ik loop verder naar de wapens de pijlen bogen en de zwaarden. Ik dwaal rond door de kamer. De pijlen met de gekleurde veren, de zwaarden met daar in een gekleurde steen. Het is een kristal. 'Deze is mooi.' Zeg  ik wijzend naar het zwaard. 'Dan neen je hem.' Zegt de prins achter me. 'I- ik weet het niet hoor.' Zeg ik. 'Heb je gezien hoeveel we hebben neem die gerust mee.' Zegt hij. 'Oke denk ik?' Zeg ik.

Zodra we naar buiten lopen zegt hij me gedag. Hij wil net naar binnen lopen als ik zeg 'wacht!' 'Ja?' Hij draait zich om. 'Wil je me misschien helpen mijn paard te vinden..?'

'Ja natuurlijk wil ik je helpen, ik pak onyx uit de stal.' Met die zin draait hij zich om en loopt naar de stallen. Na 5 minuten komt hij terug met onyx. 'Spring achterop.' Ik stap op het krukje en spring achterop. Voorzichtig hou ik me vast om zijn middel. 'Hoe heet je eigenlijk?' Vraag ik uit eindelijk. 'Philip.' Andwoord hij. 'Cool.' Antwoord ik terug. 'Hoe heet jij?' Vraagt Philip. 'Weet ik niet. Mijn ouders hebben me nooit een naam gegeven.' Zeg ik. 'Nou dan noemen we je bij deze... hmmm.. wat denk je van Delilah?' Zegt philip.

'Dat vind ik een prachtige naam.'

Bijgewerkt op 08-10-2021
Gepubliceerd op 09-10-2021