dit is een Nederlands verhaal over een mysterieus meisje die een paar jaar geleden vermist is geraakt. ze zwerft rond door de bossen. hoe gaat het met haar aflopen kom erachter in dit verhaal. :))
Sorry voor mijn verrekte spelling
Tw: smut en horr...
Ik glip naar de voordeur en open hem zo zacht mogelijk, maar Philip staat al achter me. Ik schrik want hij was hier 4 seconden geleden nog niet. Dat weet ik zeker. Ik kijk hem aan. 'Ik ga een rondje lopen ben zo terug.' Zeg ik gerustellend. 'Hmm oke zie je straks weer.' En hij drukt een kus op mijn lippen. Glimlachend loop ik de deur uit. Ik loop naar de achterkant van het erf en ga er bij de achter ingang uit. Aan die kant staan bergen en er ligt een meer. Er is ook een hele mooie open plek. Ik adem de herfst lucht in maar voel dat rare gevoel weer in mijn ruggengraat. Ik kijk in het water. Mijn ogen worden weer wit maar dit keer niet helemaal. (Afbeelding bovenaan.) Het gevoel is er nog steeds. Dan voelt het alsof mijn rug word kapot getrokken door iets. Ik voel geen grond meer onder me. Ik kijk in het water, er komen 2 vleugels uit mijn rug, huh? Excuse me? Ik val uit de lucht. Ik bekijk mezelf in het water.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik kan zo niet terug naar het huis van Philip. Maar ik wil hier ook niet zo blijven. Langzaam loop ik terug naar het huis van Philip. Ik loop langzaam het erf over naar de voordeur. Dan open ik de voordeur. Philip zit op de bank en kijkt me aan van top tot teen. 'Wat is er gebeurt?' Zegt hij in shook. 'I- ik heb g- geen idee..' Zeg ik zacht terug. Hij staat op en slaat zijn armen stevig om me heen. Ik knuffel hem stevig terug. Hij tilt me op en ik sla mijn benen om zijn middel. Hij brengt me naar boven en zet me op zijn bed. Ik sluit mijn ogen en ik kom weer in de donkere kubus van eerder. Ik loop over het laagje water heen. Dan verschijnt er iets voor me. Het is een donker figuur en het kijkt me aan. Het lijkt op een demoon maar ik ben niet zeker. Een vaag gevoel gaat door mee heen. Vervolgt op een trilling, en ik zak op op grond. Het pijnlijke gevoel alsof mijn rug kapot getrokken word is terug. Ik bekijk mezelf in het water om me heen. Ik zie er weer normaal uit. Gelukkig maar. Ik sluit mijn ogen opnieuw en ik kom terug in de kamer bij philip. Hij kijkt me met open mond aan. 'Hoe deed je dat?' Vraagt hij zwaar verbaasd. 'I dont know just did it.' En ik glimlach zwak. 'Ik heb zo mijn talenten i guess.' Ik ga op zijn bed liggen en hij komt naast me liggen. We knuffelen en vallen dan allebij in slaap.
Bijgewerkt op 22-10-2021 Gepubliceerd op 27-10-2021
