lost

chapter 11. 🧚🏻‍♀️

Als ik de volgende ochtend wakker word is het al licht buiten. Philip is al op. Gister is er eigenlijk niks meer gebeurt we hebben gegeten film gekeken en ik heb muziek geluisterd. Ik stap uit bed en ga dit keer niet de badkamer in. Daarin tegen ga ik het huis bekijken. Ik loop de kamer naast zijn slaapkamer in. Het is een kantoor en het ziet er schattig uit. De kamer daarnaast is een andere badkamer en daarnaast is een gesloten kamer. Ik vraag me af wat daar achter is. Maar of ik het echt wil weten. Geen idee. Ik vervolg me door het huis en ga pak dan eten. Ik heb gewoon cornflakes gepakt en ben tv gaan kijken. Na 40 minuten is Philip eindelijk beneden. 'Dat duurde lang.' Zeg ik lachend. 'Moet jij zeggen.' Zegt hij lachend terug. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en hij slaat een arm om me heen. Ik vraag me nog altijd af wat er de laatste tijd met me gebeurt. Ik heb nog steeds die rilling door me heen. 'Ik ga even naar de badkamer.' Ik draai de deur op slot en laat me op de grond vallen. Een pijnlijk gevoel raast door me heen en het doet pijn. Ik hoor allemaal stemmen om me heen en geroezemoes. Ik kan er niks van verstaan. Alles doet pijn. Ik voel mijn nek waar het heel veel pijn doet. Mijn handen zijn rood van het bloed.

Ik tril niet wetende wat ik moet doen. Ik zet de kraan aan en was huilend mijn handen. Ik maak mijn nek schoon maar ik zie nergens een wond. Ik ben bang, boos, verdrietig. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik zak op de grond en begin te huilen. Ik laat alle emoties er uit. Ik leg mijn hoofd tussen mijn benen. De emoties worden me teveel en ik verlies de controle. Ik schreeuw het uit. Ik ben misselijk en ren naar de wc. Ik kots alles uit. Er zit ook bloed bij en ik leun met mijn hoofd naar achter. Niet wetende wat ik moet doen. Ik maak mijn gezicht schoon met water en drink wat. Dan loop ik met pijn de badkamer uit. Ik voel me absoluut niet goed en loop heel sloom. Als ik beneden kom kijkt Philip me aan. 'Delilah?' Ik kijk op. 'Mhm?' 'Gaat het?' Vraagt Philip bezorgt. 'Ja.' Zeg ik terug. 'Geen zorgen.' Er valt een lange stilte. Ik bijt op mijn wang en probeer mezelf rustig te houden in deze akward situatie. Dan sta ik op en loop ik de deur uit. Ik probeer op adem te komen wat moeilijker is dan ik dacht. Ik voel me weer misselijk en overal zit bloed. Ik doe mijn shirt uit en verberg mn boobies.

Een kramp in mijn nek word steeds erger. Ik val op de grond.

Oop. Ik had bij dit hoofdstuk geen ideeën meer dus allemaal korte hoofdstukken dan maar :)

Bijgewerkt op 23-10-2021
Gepubliceerd op 29-10-2021