chapter 18. 🧚🏻‍♀️

1 0 0
                                    

Ik zit op mijn knieën en kijk naar de lucht. Tranen glijden over mijn wangen. Tala komt aanrennen en likt mijn wang. Ze gaat naast me zitten en ik aai haar hoofd. Ze legt haar hoofd op mijn schouder en likt haar snuit. Ik sla mijn armen om haar heen. Na een hele tijd zo gezeten te hebben ga ik staan. Ik veeg alle viezigheid van me af en roep Tala. We lopen weg. Weg van Maurus. Weg van deze plek. We lopen uren door de bossen heen. Als de nacht valt ga ik tegen een boom aanzitten. Tala komt op mijn schoot liggen en ik masseer haar hoofd. Ze valt langzaam in slaap. Dan val ik zelf ook in slaap. De volgende ochtend ligt Tala nog op mijn schoot. Ik glimlach moe en ze snurkt.

Eindelijk is ze wakker. Ze kijkt me aan en likt mijn gezicht. Ik begin zachtjes te lachen.

Dan hoor ik voetstappen. Ik ren zo snel als ik kan naar een struik en verstop me daar achter. Tala's ogen beginnen helder wit te worden waneer de jongen aan komt lopen. Tala kijkt hem aan en de jongen schrikt. Hij deinst achteruit. Ik giechel zacht. De jongen kijkt om zich heen bij het horen van mijn gechiegel. Dan kijkt hij naar de struik waar ik me achter verstop. Ik ben gelijk stil en houd een hand stevig tegen mijn mond zodat de jongen mij niet hoort. Dan komt hij op de struik aflopen. Ik probeer mijn adem in te houden. Tala gromt en blaft luid. Ik schrik en maak een kreet. De jongen heeft me gehoord. Hij kijkt me aan over de struik heen. Zijn mooie bruine ogen kijken mij aan. Mijn blauw grijze ogen kijken terug. Ik weet niet wat ik moet zeggen.

'Ehm? Da fock?' Begint hij. Ik kuch. 'Eh, hey.' Zeg ik terug. 'Wat de fock doe jij in deze struik?' Vraagt hij zwaar verbaasd. 'Me verstoppen voor jou. Obvious.' Zeg ik sarcastisch. Hij begint te lachen. 'Wat?' Zeg ik kortaf.
'Waarom zou je je verstoppen?'
'Misschien omdat ik dacht dat je m'n ex was en me kwam irriteren?'
Er valt een lange stilte. Een hele gênante stilte.
'Ehm. Oh sorry.' Begint hij weer.
'Dont be. Hij was bijna elke dag dronken. Die wolf is trouwens van mij. Ze heet tala.'
Hij kijkt me in shook aan.
'Dat was veel informatie.' We lachen samen.
'Ga met me mee naar mijn huis misschien?'
'Nee sorry slechte herinneringen aan.' Ik glimlach niet zichtbaar.
'Is oke als je een keer langs wil komen *hij wijst richting een ijzeren poort* ga je daar naar binnen dat is mijn huis.'
Ik glimlach. 'Thanks.'

Tala rent blij op me af en ik knuffel haar.

2 dagen later*
Ik ben nog steeds op de plek als 2 dagen geleden. Ik besluit dan uiteindelijk toch het erf op te lopen.

Bijgewerkt op 27-10-2021
Gepubliceerd op 23-12-2021

Mn story word niet meer gelezen en ben nu bezig in chapter 24 :// dus ik ga het rond daar denk ik afronden en een nieuwe story starten. :)

lostWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu