Erkekler her zaman doğru kadına yanlış yaparlar Yılmaz.
Kadınlar da hep yanlış adama aşık olurlar.
Bu sevdanın en olmazsa olmaz karaktersiz bir kuralıdır.
Yaz bu dediklerimi Yılmaz
Yaz kardeşim ben de o erkeklerden biriyim.
Hem doğru kadına yanlış yapan,
Hem de aşık olunan yanlış adamım ben.
O adam, benim Yılmaz.
Ne yapsam değişmez bu gerçek,
Geçmiş silinmez.
Karakter değişir, pişmanlık ulaşır, sevda güçlenir;
Ama o yanlış kalır işte.
İrini akmayan bir yara gibi,
Hem acıtır, hem gizlidir.
En gizlisi, hem de en derinde.
Şu şişe konuşturmasa sen de bilmezdin Yılmaz.
Anlatmazdım kardeşim, anlatamam işte.
Bilirsin untanıyorum ayıbımı anlatmaya.
Nasıl diyeyim beni seven kadını aldattım diye sana.
Nasıl anlatayım kardeşim.
Hala acısı yanağımda yediğim tokatın,
Ve tadını bir daha hiç bir kucakta bulamadım o tokattan sonra ki sarılmanın.
Öyle sevdi işte,
Öyle sevdi beni o kadın.
Böyle bir ihanetin bedeli bir tokat değildi elbet canıma okudu adeta peşinden sürükleyip hiç yüz vermeyerek.
Ne şiirler Yılmaz, ne şiirler yazdım,
Ne çok yalvardım, ne dil döktüm.
Ama yok.
Yok Yılmaz yok,
O günde kaldı tüm umutlarım.
O tokatı bile özler oldum.
O tokatı bile Yılmaz.
Diyeceğim sevmişse seni bir kadın,
Boz ulan şu karaktersiz kuralını sevdanın.
Doğru adam ol.
Ol ki bi defa da kavuşma görsün aşk,
Bir defa da kavuşsun sevdiğine be,
Kavuşsun o bahtısz kadın.
