Dışarda delikanlı bir rüzgar,
İçimde deliyürek bir sevda!
Perdemin yırtığından duvarıma yansıyan sokak lambası,
Göğsümün çukurunda hasret yoklaması...
Karanlık odamda kör bir ayna, gizlemiyor artık yaşlandığımı.
Bu karanlıkta belirdi yüzümün tüm kırışıkları.
Gücüme gidiyor seni göstermeyen şehrin ışıkları.
Elimde değil ektiğim çiçeklerin sen kokmaması.
Belki de yanlış tarafta bekliyorum seni,
Belki de haberin yok özlediğimden,
Belki de yoksun bu dünyada bilmiyorum,
Belki de ölsem diyorum! Acaba ölsem hani...
Ne bileyim.
Özlemekten yoruldum.
Yaşamaya halim yok, ölsem ölünmüyor.
Acaba ölsem, görür müyüm seni?
Ölünce de göremezsem eğer;
İşte o zaman, öldüm demektir.
