My Sweet María (SPG)

Chapter 32

Maria Salvatore

GALING ako sa condo ni Fe at doon natulog. Ngayon papunta na ako sa shop pero ewan ko ba parang hindi ako mapakali na parang may mangyayaring hindi maganda pero ipinag walang bahala ko nalang iyon dahil baka wala lang kahit alam ko sa sarili na kinakabahan ako.

Nang makadating ako sa flower shop ko nanglaki ang mga mata ko at unti unting tumulo ang mga luha nang makitang maraming mga kalalakihan ang may kanya kanyang hawak nang mga bulaklak at tinatapon ito dahilan nang pagkakabasag at pagkasira nang mga bulaklak na nasa pot. Nakita ko din ang dalawang staff ko na umiiyak at pilit pinipigilan ang mga kalalakihan.

"Please po, h-huwag n-niyo namang sirain...h-hintayin niyo na muna si ma'am M-maria." Umiiyak na sabi ni Chris. Para akong nabato sa kinatatayuan dahil hindi ko alam ang gagawin. Pero nang may marinig ulit na isang bagay na nabasag doon lang ako nabalik sa sarili at dali daling lumapit.

"W-what's the meaning of this! this is my shop and what do you think you'll.... d-doing!" Sigaw ko. Tinatagan ko talaga ang boses kahit bakas ito nang panginginig  para hindi na mag alala sila Chris at Noby, dahil alam kong labis silang nag aalala sakin lalo na't alam nila kong gaano kahalaga sakin ang shop.

"Pinag-utusan lang po ma'am, pasensiya na po." Sabi nang lalaki na siyang nag uutos sa mga lalaki na kunin ang lahat nang mga bulaklak doon at sirain.

I gasped in horror when I heard the broken pot again. My tears continuesly drops while I'm just standing without moving still shock at what happened. I wanted  to shout again to stop them but I glued at were I'm standing while crying. Napaupo ako ako at pilit na sinisigawan silang itigil na dahil parang nawalan ata ako nang lakas sa mga nakikita. I dedicated all my life and effort in this flower shop but in a blink of an eye everything was ruined and I know my parents did this as a punishment for saying multiple times to stop this nonsense and help them in the company instead. nonsense? for them maybe but for me it's different, this shop is my life! how can they do this to me? gagawin ko lahat nang iniuutos nila but ruining my life is like very unacceptable!

Lumapit sakin si Chris at Noby na katulad ko kay umiiyak rin. Niyakap nila akong dalawa at tinanong kong ano nang gagawin namin. Few moments later my mother and sister came, they'll raise their brow's while looking at my situation and smug was visible at their faces. I was so angry but crying was the thing I can do, because how angry I'm am towards them wala parin akong magagawa because I can't hide the fact that they're my family after all.

"How many times we warned you Maria? you're so stubborn and wouldn't stop until we force you and don't blame us for doing this to you, because your getting on our nerves for being stubborn and annoying!" Bakas ang inis sa boses ni mommy. Sumigaw pa ito na bilisan daw nang mga workers ang mga ginagawa.

"M-mom...do you r-really need t-to do this?" Umiiyak kong sabi. Imbis na awa ang makikita sa mukha nito dahil sa sitwasyon ko, pero kabaliktaran, dahil may malawak na ngiti ang nakapaskil sa labi nito na parang sayang saya sa nakikita sakin. She's my mother but how she treats me makes me wonder. 'Is she's really my mother? how could a mother treat her daughter like this?'

"How many times I remind you Maria? Napakatigas kasi nang ulo mo at hindi matututo kong hindi pwersahin!"

"Let's go mom. Daddy's already waiting for us" Sabi ni Marielle at hinigit na si Mommy. Umalis silang satisfied sa nakikita habang ako lugmok na lugmok at hindi alam ang gagawin. Nakaluhod ako sa sahig at umiiyak habang tinitingnan ang kalagayan nang shop ko na dugo't pawis ang puhunan para lang maipatayo at ngayon, napailing nalang habang umiiyak. Is this my punishment?
Bakit ang sakit sakit?

"Ma'am R-ria.." Sabay na sabi ni Noby at Chris. Pinunasan ko ang mga luha at ngumiti ng pilit.

"it's okay...o-okay lang ako."  Nakangiti kong sabi kahit alam kong alam nilang hindi. Ayaw kong nakikita nila akong nasa ganitong sitwasyon.