Vampire Hates Human

Chapter 49

Chapter 49 - My Life

Cassius Firm Montecillo

Napaka daming bulaklak ang nakapaligid sa kaniya, magandang litrato ang nakalagay sa frame. Favorite color ang mga nasa paligid niya ngayon, ang daming umiiyak at ang daming tahimik lang.

"Condolences...." sabi ng isang nakikiramay, tumango lang kami at nakipag-kamay. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula, napaka sama ng nangyari.

"I'm sorry...." panay hingi ni Cedrick sa daddy nito, tumingin ako dito. Walang gana si Titong tumango, kasalanan ko ba kung bakit sila namatay? Ang bata pa nung baby para hindi nila makita yung mundo.....

"Condolence...." sabi ni Karrie sa akin at tumango na lang ako. Ang daming namatay na kakampi namin, napatingin ako sa dumating si Rhanzel. Sobrang lungkot ng mukha at nakaiitim na damit, I wondering how he can handle the pain after what happened to his brother.

Flashback....

Matapos kong malaman yung balita na iyun, hindi ko alam ang sasabihin ko pero nagulat pa ako ng biglang sumigaw si Rhanzel.

"No!!, Kuya!!  Ano ba?!!...." sigaw nito habang hawak-hawak ang nakahigang katawan ni Kuya Reig.

"I'm sorry, I just did that because I want to protect you....." deretsong sabi pa din nito kahit lumalabas na ang dugo sa bibig niya.

"Kuya.....W—

"I know, you are in-love to that woman. I really love how your eyes twinkle when you saw her, I really love those smile when you heard her voice and laugh when something funny happened about her......" sabi nito habang tinutukoy ang asawa ko.

"Just continue, continue what you doing and I'm so proud of......" hindi nito natuloy ang pagsasalita nung umubo siya.

"KUYA!! ANO BA!!..." umiiyak na sabi ni Rhanzel, sila ang mas close, for sure this is heartbreaking to see him dying.

"I'm so proud of you. . . . .I'm . . . .sorry...." sabi nito at nakita kong unting-unti pumikit ang mata ni Kuya Reig and turned out into ashes....

"Condolence po...." sabi nito kay Tito,  hindi siya pinansin nito kaya umalis siya at nag-iwan ng bulaklak sa picture frame.

"I'm sorry...." hingi din ng tawad nito at napatingin ako sa mga nag-uusap sa likod.

"Ano kaya kinamatay niyan? Waa namang naging balita na mayroon siyang sakit?..." sabi nung isang babae, I smirk. Kahit sa burol, mag-uusap talaga sila, kung ano at kung paano namatay yung isang bagay.

"Sabi ng daw, nag-pakamatay dahil nabuntis...." sabi naman ng isa, mga tao nga naman talaga.

"Isa siyang model, kaya siguro ganoon....." sabi ng kausap nito, tatayo na sana ako ng biglang tumayo si Abby at sinigawan ang mga ito.

"Kung wala kayong magawa at puro chismisan lang kayo! Puwede umalis na kayo?!...." sigaw nito at tumingin ako sa pictures niya.

"You are really unfair, hindi mo pa hinintay lumabas yung anak mo. Then your wedding with your fiancé...." sabi ko dito at ngumiti ng malungkot.

"Katherine, ang daya mo...." sabi ko dito at tumingin sa maliit na picture frame katabi ng frame niya. That's her ultrasound, hindi niya sa amin sinabing buntis siya even to Clark, didn't know that she's pregnant. If alam lang namin na buntis siya hindi na namin siya sinama.

"I'm sorry Tito....." sabi ni Cedrick sa daddy ni Katherine. Katherine is the only memories Tito have, cuz his wife died after giving birth to Katherine. Then now his child also with his grandchild.