Querencia -Drarry

⚡10⚡ikinci sene⚡

⚡

"Belki yanlış bir tespit ama durum bu Harry. Bence Tom varisi yakaladığı için ödüllendirilmişti. Hatta son zamanlarda okuduğum kitaplar ile buna iyice emin oldum. O güncede de bir sır olduğuna eminim. Görünmez yazı, söylem yazı, kan mürekkebi yazısı... Aklıma başka bir ihtimal gelmiyor."

Harry sessiz kaldı. Draco onun düşüncelere daldığını bildiği için kolunu onun omzuna atıp kendine çekti. Harry'nin başı göğsüne çarpınca çocuğun huysuzlanacağını düşündü ama Harry gayet uysaldı. "Fazla düşünme Potter. Baksana aradan geçen iki aya rağmen bir gelişme yok. Belki de artık düşünmemize gerek yoktur. Değil mi Granger?"

Draco bile bu dediğinin saçma olduğunu biliyordu ama amacı Harry'i biraz rahatlatmaktı. Hermione öyle düşünmemesine rağmen Draco'yu onaylayınca Harry ironik bir şekilde güldü.

Onun bu tepkisine alışık olmayan Draco, onin yüz ifadesini görmek için başını hafifçe eğildiği sırada Harry ona bakmak için kafasını kaldırdı. Sessiz mırıltılarla konuyu tartışmaya başladılar ve önden hızla büyük salona girip ikiliyi bırakan Hermione'nin arkasından ilerlediler. Harry ve Draco aynı vaziyette büyük salona girdiklerinde Slytherin masasından bir ıslık tufanı koptu. Onlara dönmeyen bakışlar dahi onlara dönerken kimi yerlerden uygun olmayan sesler geliyordu. Besbelli ikili tüm okula malzeme olmuşlardı.

Harry bu duruma gülerken Draco Harryden uzaklaştı. Geçirdikleri iki ayda en son hissettikleri hakkında bir daha düşünmemişti çünkü bunun tehlikeli olduğunu biliyordu. Şimdi de böyle bir algı yaratmak istemiyordu. Arkadaşlıklarının yara alması en son istediği şeydi. Draco dikkatli olmalıydı.

Harry ile sohbet ederken onunla aynı koltukta uyuyakalan Alex'i iyiliği için bile olsa azarlamamalıydı. Amaya her seferinde Harry'nin yatağına uzanınca onu oyuncu bir tavırla ittirmemeliydi. Weasley kızı her yanlarına geldiğinde suratını ekşitmemeliydi. Harry, Granger'ın zekasından yararlanmak için olayları ona anlattığında burun kıvırmamalıydı.

Kısacası çok ama çok dikkatli olmalıydı.

Onun geri çıkışını ve bu zamana kadar ki hâlini fark etmeyen Harry Slytherin masasına ilerledi. O sırada yeşil-gümüş öğrencilerden bir tezahurat yükseldi. 'Varis damat oluyor sıra da bize geliyor!'

Nereden öğrendikleri bilinmez, bu muggle şarkısını hep bir ağızdan söylerken eğlenen tek onlar değil gibiydi. Diğer masalarda Harry'nin gerçekten varis olma ihtimaline rağmen duruma gülmeden edememişlerdi.

Zaten bazılarının inancı kırılmıştı da bu konuya.

Çok geçmeden iyice yükselen ses susturuldu ve Lockhart kürsüye çıktı. Kalplerle ve pembelerle süslenmiş salona kıvançla göz attı.

"Mutlu sevgililer günleri! Ve bana bugüne kadar kart göndermiş 46 kişiye teşekkür etmek istiyorum! Evet, hepinize sürpriz hazırlamak istedim, üstelik bu kadar da değil."

Lockhart yine bildikleri gibiydi ancak şimdi biraz daha çekilebilirdi. Eğlendiriyordu.

Onun sözünden sonra içeri giren düzünelerce cini görünce salon iyiden iyiye eğlenir olmuştu. Ellerinde arpları ile altın kanatlı cinleri gösterdi Lockhart.

"Benim sevgi yumaklarım! Bugün okulda dolaşıp sevgili günü mesajlarınızı iletecekler. Üstelik eğlence burada da bitmiyor. Eminim Profesör Snapeten size ask iksiri öğretmesini isterseniz seve seve öğretir. " Snape ona bunu soracak tek bir öğrenciyi bile öldürecek bir ifadeyle bakıyordu. "Hem aklımdayken söylemeliyim Profesör Flitwick, gönül çelen sihirler konusunda tanıdığım diğer büyücülerden daha fazlasını biliyor, sinsi ihtiyar köpek!"