Querencia -Drarry

⚡14⚡üçüncü sene⚡

⚡

"Riddikulus!"

Profesör Lupin tebessüm etti. "Harikaydınız ama ne yazzık ki bu en kolay kısım, asıl önemli olan onunla karşı karşıya geldiğinizdeki zihin gücünüzdür. Anlattığım gibi onu komik olacak bir şey olmaya zorlayın. Şimdi sıraya girin bakalım."

Perdelerle örtülmüş sınıfın içindeki öğrenciler itişe kakışa sıraya girerken Harry Remus ile gözgöze geldi. Remus tebessüm edip göz kırptığında Harry içinin ılıklaştığını hissetti. Arkadaşlarını taklit edip sıraya girdiğinde sabırsızlıkla beklemeye koyuldu lakin biraz sonra heyecanı o kadar yükseldi ki ayakları üzerinde biraz yükselip çenesini hemen önünde duran Draco'nun omzuna dayadı ama bu Draco'nun bedeninin kasılmasına sebep oldu. Yine de ses çıkarmadı Draco.

İlk olarak Bob'un sırasıydı. Açılan kapıdan karşısına ona gülen kalabalık bir ses içerisinden güzel göüken bir kız çıktı. Kız ona kahkahalarla gülüyordu. Bu adeta Bob'a zavallı olduğu izlenimini uyandırıyordu.

Bob kimsenin bunu örmesini istemediğinden bağırdı. "Riddikulus!"

Kız bir balon olup uçup gittiginde profesör gürledi. "Harika! Sıradaki, Pansy gel."

Böcürt muggle bir Pansy'e dönünce Pansy korkuyla titreyip bağırdı. "Riddikulus!" Ve muggle Pansy ayaklarının altında patlayan büyüler ile dans etmeye koyuldu.

"Unutmayın çocuklar hayatta en cok korktuğunuz şeyler sandığınızdan farklı seyler olabilir. Hatta en cok korktuğunuz şeyi bir böcürt ile karsılaşana kadar bilemeyebilirsiniz. Sıradaki, Vincent gel bakalım."

İri yarma çocuk öne çıktı ve yemeklerin bittiği bir masa göründü. Herkes buna gülünce Vincent in bir şey yapması gerekmeden böcürtün görüntüsü bozulmuştu bile.

Remus içten bir kahkaha attı. "Harikasınız. Sıra sende Theodore!"

Böcürt kendi etrafında birkaç dönüp sonunda yavaş yavaş bir sekil almaya başladığında gülüşmelere yavaş yavaş son buluyordu. Neye dönüşeceğini bulan böcürt sonunda ölü bir Bayan Nott olunca Theodore geriye doğru bir adım attı.

Bu hayattaki zayıf karnı olan annesinin o hâlini görmek Theodore'un dudaklarının titremesine sebep oldu. "Riddikullus." derken konuşmaktan daha çok mırıldanıyor gibiydi. Besbelli ağlamanın eşiğinde gibiydi. Etrafına bakındı gergince. Gerçek olmadığını bildiği için bu kadar sakin kalabiliyordu ama bu bile kontrolü kaybettirecek gibi hissediyordu.

Amaya seri adımlarla Theodore'un yanına ilerledi ve bir elini genç adamın pürüzsüz yanağına koydu. "Bana bak Theo." deyip çocuğun tatlı kahverengilerini kendine çevirdikten sonra geriye dönmeye tenezzül etmeden asasını doğrulttu ve büyük bir sükunetle "Riddikullus." dedi.

Böcürt bu hâmleyle yok olurken Amaya, Thedore'u kibar hareketlerle kenara çekti. Bunun üzerine sıra Dracoya geldi.

Draco öne çıkınca böcürt bir süre hareketsiz durdu. Profesör Lupin sessizce fısıldadı. "Böyle durumlar olabilir arkadaşlar. Biri için tek bir şey değil birçok şey hayattaki en korktukları şey katagorisine girebilir. Eğer gerçekten hepsinden de eşit korkuyorsa böcürt bir süre sizi izleyip hangisiyle sizi vurması gerektiğini planlayabilir. Ah, bakın dönüşüyor!"

Böcürt bir düş gibiydi. Herkesinki gibi etrafa dokunan veya yere değen somut bir şeyden çok bir hayal gibiydi.

O hayalde de Harry ile Draco vardı. İkiside şiddetli nefesler alıyorlardı ve burun buruna denebilecek kadar çok yakınlardı.