Son kısımda yazdığı seni seviyorum sözüyle durdu ve yüzündeki gülümsemeyi sildi Yoonoh. Eline silgisini alırken çalan kapı onu durdurmuş, sandalyeyi yavaşça iteklerken mektubu zarfa koymadan o kelimeyi silmeyi aklının bir köşesine not etmişti.
Çalan zil kesildiğinde kapıyı açtı Yoonoh, üst kattan koşa koşa inse de anca yetişmişti. Nefes nefese kapıdaki bedene bakarken aldığı nefes olduğu yerde kalmış, kalbinin atışı durmuştu adeta.
"Chittaphon-"
"Selam."
Chittaphon'un yorgun bakışları kendi canlı hareleriyle birleştiğinde sıkı sıkıya tuttuğu valizini elinden aldı ve geçmesi için yol verdi Yoonoh. Yorucu bir yolculuk geçirmiş olmalıydı fakat yüzündeki tatlı gülümseme halinden memnun olduğunu gösteriyordu.
En azından Yoonoh öyle anlamak istemişti.
"Sen geç otur, ben valizini odana koyayım."
Başını salladı ve oturma odasındaki rahat koltuklara kuruldu Chittaphon. Yoonoh üst kata çıkıp gözden kaybolur kaybolmaz derin bir nefes verdi, bakışları odada dolaşırken duvardaki çerçeveleri gördüğü gibi ayağa kalktı.
İkisinin çocukken fazla mutlu olduğu resimler güzelce süslüyordu duvarı, gözleri doldu Chittaphon'un.
"Biz büyümeyi hak edecek ne yaptık..?"
𑁍︩︪𓅇֢𝆬 ᮫
Her zaman masum kalmak istedik fakat kimse o masumluğa tutunmak için bir çaba harcamadı.
Kapıldık hayatın türlü oyununa, mutlu olmanın ne olduğunu unuttuk zamanla.
Biz büyümeyi hak ettik.
-Badphael
ŞİMDİ OKUDUĞUN
biz büyümeyi hak etmedik | jaeten
FanfictionHep çocuk kalmak isteyenlere ithafen; Biz büyümeyi hak etmedik. Badphael | Jaeten Jung Yoonoh × Chittaphon Leechaiyapornkul
