biz büyümeyi hak etmedik | jaeten

1437

Yoonoh aşağıya indiğinde Chittaphon'u fotoğraflarına bakarken bulmuş, dudaklarını ufak bir gülümseme işgal etmişti. Kısa bedenin kendinden haberi yok gibiydi, sessizce resimlere bakıyor, ara ara gülümsüyor ve Yoonoh'un kalbindeki kelebekleri uzun bir yolculuğa sürüklüyordu.

"On beş yaşındaydık, tatile Jeju'ya gitmiştik iki aile olarak. Geçirdiğim en güzel tatillerden biriydi."

Arkasından sarılıp boynuna çenesini yaslayan Yoonoh'un dedikleriyle kendini gülümsemeye zorladı Chittaphon. Geçirdiğimiz en güzel tatil.

"Ayrılma vaktimizin geldiği o gün, en güzel tatilin berbat son günü."

Sessiz kaldı Yoonoh, bu sefer gülümseme sırası Chittaphon'daydı. Büyümeye başladığını hissediyor musun Jung?

"Ayrılmak mı? Kısa süreli vedalar ne zamandır ayrılık oldu?" Kulağına fısıldanan sözlerle kapattı gözlerini siyah saçlı beden, inkar ettiği şeylerin gerçekler olarak önüne sürülmesini istemiyordu, acıtıyordu.

"Yoonoh..."

"Ayrılsaydık şimdi bu halde olabilir miydik Chittaphon?"

Daha da sıkıldı belindeki kollar, kapalı gözlerini açmak istemedi Chittaphon ve bedeninin kontrolünü tamamen Yoonoh'a bıraktı. İkisi de kesik kesik nefes alıyor, konuşmayı reddediyordu.

Ayrı yaşamak zorundayız diyemedi Chittaphon.

Her zaman kalbimdeydin diye haykıramadı Yoonoh, içinde tuttu yeniden tüm hislerini.

Acı ele geçirdi bedenlerini, lakin onlar asla bırakmadılar birbirlerini.

"Her şey çok farklı olabilirdi Yoonoh."

"Şu an yanımdasın ya, başka bir şeyin önemi yok benim için Chittaphon."

Üzüleceksin, üzüleceğiz.

Seni kimsenin üzmesine izin vermeyeceğim.

𑁍︩︪𓅇֢𝆬 ᮫

Kimsenin mutluluğunuza, aşkınıza ya da seçimlerinize karışmasına izin vermeyin.

Bu sizin hayatınız, başkası sizi üzmeden önce siz üzün kendinizi.

-Badphael