MO CHROİ/ jikook

~Bölüm2~

Başlamadan önce jikookshipliyom_aşkım etiket istemişti. Bu bölüm sana gelsin o zaman bebeğim:)

Yazar'dan

Ağlayan annesine baktı Jungkook. Annesi niye bu kadar çok üzülüyordu ki? Sonuçta Jungkook cennete gitmeyecek miydi? Herkes oranın çok güzel bir yer olduğundan bahsederdi yoksa kandırmışlar mıydı minik Jungkook'u?

"Anneciğim"

Annesi hızlıca göz yaşlarını silip yüzünü Jungkook'a döndü. Bir sorun yokmuş gibi davrandı. Dıştan bakınca evet belki inanırdı küçük Jungkook sorun olmadığına çünkü annesinin gözünde yaşlar yoktu. Ama içten bakınca ağlayan kalbini görebiliyordu jungkook. Annesi  kalbini  hiç susturamamışti ki.

"Efendim bebeğim"

"Bir şey sormak istiyoyum"

Annesi saçlarını okşamaya başladı.
"Sor tabi ki hayatım"

"Ben cennete mi gideceğim"

Ne kadar ağır bir kelimeydi bu hem duyana hem söyleyene. Bir annenin çocuğunun ağzından ölecek miyim sorusunu duyması kadar çok az acı şey vardı. Onlardan birisi ise 6 yaşında ki minik çocuğun ölümün ne demek olduğunu bilmesi ve öleceğini bilmesiydi.

"Bebeğim nerden çıktı o şimdi. Sen hiç bir yere gitmiyorsun" Annesi göz yaşlarını tutamamıştı.

"Bir daha beni göremeyeceğin için üzülüyorsun dimi anne . Ama üzülme ben seni hep gökyüzünden izlerim. Hiç yalnız bırakmam seni. Gökteki en güzel yıldız ben olurum anneciğim"

Annesi yığılmamak için kendini zor tuttu. Oğlunun minik gözlerini kırpıştırarak söylediği şeyler canını çok yaktı. Şuan tek yapmak istediği oracıkta yığılıp bağıra bağıra ağlamaktı. Ama yapamazdı çünkü küçük oğlu korkardı.Ama o daha çok korkuyordu ya söyledikleri gerçek olursa diye. nasıl yaşamaya devam edecekti. Nefes alacaktı belki evet ama yaşamak sadece nefes almak mıydı? Şu an bile ölüden farksız hissediyorken canı ondan gittiğinde buna nasıl dayanacaktı? Sadece tek bir mucize istediğini düşündü. Tek bir mucize.

Günümüz

"Ee hadi ama acıktık hyung"

"Geldim Jungkook 5 dakika aç kalamaz mısın sen?"

" Öyle deme Namjoon-ah benim midem çok değerli"

"Yoongi ne zaman gelecek içecekleri o alacaktı?" diye sordu Namjoon mutfaktan kafasını çıkararak.

"Bilmem ki gelir şimdi herhalde"

Kapının çalma sesiyle Jungkook yerinden kalktı ve kapıya doğru giderken"Bak işte iyi insan lafın üstüne gelirmiş"

Kapıyı açtı açmasına da gördüğü kişi sayesinde şok geçirdi.

"Kimmiş?"diye bağıran Namjoon'a bile cevap vermemişti.

Karşı da ki kişi de Namjoon'un sesini duyunca gerilmişti yüzünden belliydi ama belli etmemeye çalışarak gülümsedi.

"E abine sarıl istersen bir Jungkook. Utanmadan kovacak gibi bakıyorsun"

"Hyung ben çok şaşırdım. Oha yani çok heyecanlandım. Yani çok mutlu oldum. Yani şey nasıl anlatsam anlatamam ki oha"

"Küçük kardeşim her zaman ki formunda Maşallah" dedi ve içeri adımını attı.

"Jungkook niye cevap vermiyorsun" diyen Namjoon içeri giren kişiyi görünce napacağını bilemedi.

Hiç bir şey olmamış gibi davranmayı tercih etmişti ve ona doğru yaklaşan kişiye gülümsedi.