Borhanlar

6

"Aytaç vurulmuş. Kendinize bir kaç günlük valiz hazırlayın bir saate yola çıkmış olacağız."

.....

Aytaç dedikleri kişinin kuzenim olduğunu öğrenip, vurulmasıyla apar topar valiz hazırlamıştık. Saatler süren yolculukta kimseden çıt çıkmıyordu. Sessiz geçen yolculuğun ardından Trabzon'a ayak basmıştık. Etrafta göz gezdirirken kocaman tahta bir evin önünde olduğumuzu fark ettim. Gerçekten çok güzeldi... Ben düşüncelere dalmışken yanımıza bir grup erkek ve yaşlı bir kadın gelmişti.

"Direkt hastaneye gidecektik aslında ama annem Asiye yengemi görmek istedi. Biz bir yerleşelim sonra beraber hastaneye geçeriz."

Barlas konuşurken benim dışımda kimsenin ona bakmadığını fark ettim.

Ona değil bana bakıyorlardı....

Bartu abi yanıma geldi , önce boğazını temizleyip eliye beni işaret etti.

"Evet Borhan ailesinin biricik üyeleri ve Karan. Gördüğünüz bu mükemmelik abidesi kız Doruk soysuzunun bir küçüğü. Cimcime bunlarda kuzenlerimiz. "

Odalarımıza dağılıp bir saat dilendikten sonra evin avlusunda toplanmıştık. Hızlıca arabalara binip hastanenin yolunu tuttuk. Sessiz geçen yolcuğun ardından hastaneye varmıştık. Herkes telaş içinde Aytaç'ın kaldığı odayı öğrenip içeri girmişti.

" Ah be kocacım, ben sana dedim o yellozun peşinde koşma gel beraber olalım diye. Karının sözünü dinlemezsen olacağı buydu. İyi oldu sana. Az aklın başına gelsin."

Acar sitem dolu sesiyle hasta yatağında yatan Aytaç'ın yanına gidip elini tuttu.

"Tamam öyle bakma. Gel öpüşüp barışalım."

Dudaklarını öne uzatıp beklerken Aytaç onun ağzına vurdu.

"Acar siktir git belanı arama."

Odada birden öksürük sesleri yükseldiğinde Aytaç önce Barlas'a bakıp ardından gözleri bana dönmüştü.

"Pardon bacım ağzımdan kaçtı. Ama yani bu it kılıklı da yerinde durmuyor."

Kapının açılma sesiyle içeri sarışın güzel bir kadın girmişti. Acar derin nefesler alıp kuala gibi Aytaç'ın boynuna sarıldı.

"Ay kumam geldi. N'aber kız? Böyle şak diye daldın kocacımla romantik bir an yaşıyorduk."

Kadın gözlerini devirip Aytaç'a yaklaştı. O sırada Aytaç'ın kafası karışmış olmalı ki gözleri yeniden bana döndü.

"Bu arada bu hanım ablamız kim?"

Egemen elini omzuma atıp konuşmaya başladı.

"O senin yengen yengen."

Sen hayırdır koçum? Daha dün bana attığın iftiraları ne çabuk unuttun? Sert bir şekilde ona bakıp kolunun altından çekildim. Karan durumu fark etmiş olmalı ki Egemen ve benim arama geçti.

"Şakanın  sırası mı şimdi Egemen?"

Omuz silkip Doruk'un yanına gitti.

Aytaç abinin sorusu havada kalmıştı. Bartu abi boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

"Kardeşimiz.."

Tek bir kelime tüm odanın sessizliğe hakim olmasını sağlamıştı. Daha sonrasında kimse tek kelime etmemişti bile. Aytaç abiyle vedalaşıp yayladaki eve gelmiştik. Muhtemelen arabanın sesini duyup kapıya 65-70 yaşlarında bir çift çıktı. Sanırım babaannem ve dedemdiler. Bize doğru gelirken heyecanlarını hissedebiliyordum.