- 02 -

444 127 9
                                    

එතකොට ජිමින්... ඔම්මයි මමයි ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ආපු ජිමින් මගේ ඉස්සරහ නැවතුණා.

" ජන්කුක්.. ඔය දෙන්නා එළියට ගිහින් ටිකක් කතා කරලා එන්න "

මම පුටුවෙන් නැගිටලා ජිමින් දිහා බැලුවම මට පෙණුනේ එයාගෙ උරහිස් දෙකයි ඉස්මුදුනයි විතරයි. මගේ උරහිස ගාවට වත් උස නැති කොට පාත්තයෙක් වගේ කොල්ලෙක් ඇස් දෙකත් රවුම් කරගෙන මං දිහා බලන් ඉන්නවා. චූටි මූණක්, පිරුණු කම්මුල් දෙකක්, ලස්සන ඇස් ගිලෙන හිනාවක් එක්ක දිලිසෙන ඇස් දෙකක් එයාට තිබුණා.

ජිමින් කියනකොට මට අදටත් මතකයි එයා ඔලුව උස්සලා මං දිහා බලනකොට ඒ ඇස් වල තිබුණු අමුතු එලිය.

ජිමින්ගෙ ඔම්මා නැති වෙලා අවුරුදු හතරක්. අප්පා හිටියේ වකුගඩු දියවීමේ රෝගයෙන් හොඳටම දරුණු මට්ටමක. ජිමින් ඉගෙන ගෙන තියෙන්නෙ හයි ස්කූල් වෙනකන් විතරයි. ඊට පස්සෙ හැමදාම ගෙදරට වෙලා ඔහේ හිටපු කොල්ලෙක්. ජීවිතය ගැන කිසි අදහසක් වත් ලෝකය ගැන කිසිම අප්ඩේට් එකක්වත් ජිමින්ට තිබ්බේ නෑ. ජීවිතේට සැලෝන් එකකටවත් නොගිහින් තිබුණු ජිමින්ගේ අගය කරනවනම් අගේ කරන්න දේකට තිබ්බේ පිරිසිදුකම විතරයි. ඉතින් මං මොන හේතුවක් නිසා ජිමින්ට කැමති වෙන්න ද ?

***

_MatheeJM_

The cheater || Jikook || Oneshot ✔️Where stories live. Discover now