I Love You Until 365 Days (On- Going)

8

"Ano bang alam mo Thomas?" Titig na titig ako sa mala kape niyang mga mata habang maraming katanungan ang gumugulo sa aking isipan.

"Marami." He said then let out a bitter smile.

Pain is now visible to his eyes.

"Kagaya ng ano?" Muli kong tanong pero bahagya niyang iniyuko ang ulo niya.

"Matagal kitang hinintay Helena, dahil kagaya mo ay sinubukan ko din baguhin ang kwento but i ended up stocking here without knowing when i could get out." Nagulat ako dahil sa mga sinabi niya, i never thought na isa den palang totoong tao si Thomas.

"Sinira ko ang kwento Helena nasaktan ko si Celestina dahil sa kagustuhan kong mabago ang takbo ng kwento." Sabi niya at muling tumingin sa mga mata ko.

"Anong ibig mong sabihin na binago mo ang kwento?" I know na sobra nga niyang nasaktan si Celestina pero bakit pakiramdam ko parang may mali.

"The story before hindi talaga mamatay si Celestina pero sa pag dating ko dito ay nahulog ako kay Helena kaya ginawa ko ang lahat para baguhin ang kwento, ginawa ko ang lahat para hindi si Thomas at Celestina ang mag katuluyan sa huli at ginawa ko rin ang lahat para hindi ako mamatay." Agad na kumunot ang noo ko dahil sa mga sinasabi niya.

"A-anong ibig mong sabihin na para hindi ka mamatay?" Gulong gulo kong tanong sa kanya.

"In the original story the real patient was Thomas and not Celestina and their physicist discovered that he only had 365 days to live and unfortunately he could not tell Celestina how he felt." Hindi ko alam pero agad na tumulo ang luha ko dahil sa sinabi niya.

"What a selfish." I uttered.

"Bakit hindi mo sinabi sa akin agad?" Muli kong tanong.

"Dahil ayokong baguhin mo ang kwento at magsisi ka sa huli." He said and held my hand pero binawi ko ito sa kanya.

"Paano tayo makakalabas sa kwento nato?" Malamig kong tanong sa kanya.

"Ang alam ko lang ay isa lamang sa atin ang makakalabas." Malungkot niyang sabi, kaya naman mapait akong tumawa.

"Pag natapos ang kwento ikaw na lang ang lumabas." Malamig kong sabi at tumayo na, ngunit hindi ko pa naihahakbang ang mga paa ko ng maramdaman ko ang matinding pananakit ng dibdib ko.

"Ah yung puso a-ang sa-saki---" hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko ay nakarinig na ako ng sound ng flat line at nag echos ito sa dalawang tenga ko.

Third Person PoV.

"DOC! WE NEED YOU HERE IN I.C.U THE PATIENT IS COLLAPSING!" The nurse said to the doctor, hindi naman lumipas ang ilang minuto ay dumating na ang doctor.

Naka silip naman ang isang babae sa salamin na nag sisilbing harang ng kwarto habang patuloy sa pag hagulgol na patuloy din namang inaalo ng kanyang asawa.

"Oh My God please save my daughter," she uttered while chanting a pray on her mind, tiredness is visible in her eyes as well as his husband.

Her husband also wants to cry and punch himself but he keeps all that to himself because he knows that he is the only one who can give a strength to his wife.

After only a few minutes, her child's heartbeat returned to normal, so the doctor came out the room.

"What happened doc? Bakit bigla nalang siyang nag collapse?" Tanong ng lalaki sa doctor.