Despised, abused, maltreated, wronged, and unappreciated. That's how painful Lyrae's life is. She was judged, because of her past - she's been bullied for not having a complete family. She was unaccepted, because she was a mistake in her family, her...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
* * *
Unang araw ko ngayon sa coffe shop nina Renz. Alas kwarto y-medya pa lang ay naghanda na ako upang hindi ma-late. Ayoko rin namang bigyan ng bad impression iyong mama niya lalo na't sabi niya ay maldita raw ito.
Well, I'm kind of scared of her mom actually. Dati, nakita ko lang ito noong elementary pa. And because I was young back then, hindi ko na alam kung anong katangian mayroon ang mama niya ngayon. Hindi naman kami close ni Renz para maka get together ko iyong mama niya.
I just wear a white shirt beneath and a black hoodie. Isinilid ko rin ang mga importanteng bagay na dadalhin ko sa black na backpack ko. Common lang naman, cellphone, wallet, panyo, sanitary at iba pang essentials ng mga babae.
Tiniklop ko muna ang hinigaan ko at hinalikan ko ang picture ni Lola.
"Bye po, " tipid akong ngumiti. Pinatay ko muna ang ilaw bago lumabas sa kwarto. I put my earphones and walks out the house.
Napag isip-isip ko rin na ituloy talaga ang pagpapakamatay. Reasons? Alam niyo na iyan. Kung maintindihan niyo edi maganda pero kapag hindi . . . wala rin naman akong pake. Alam kong masama siya, oo. Pero alam ko naman kasing wala ng pag-asa. Kapag magpatuloy pa akong mamuhay sa ganoon, wala rin namang patutunguhan.
'Di bale na. Bawi na lang ako sa next life.
Dahil madaling araw pa lang ay madilim pa ang paligid. Puro mga kuliglig lang at ang mga mahihinang huni ng ibon ang naririnig ko.
While I was listening to the lyrics of the song it stabs me a million. I smile sadly and feeling down all of sudden. Imbes na makinig ako sa music para ma-relieve, mas lalo tuloy sumama iyong loob ko. Pinatay ko ang music at ibinulsa na lang ito. Tahimik lang akong naglalakad habang tinatanaw ang mga sasakyang nagdadaanan.
What if pagkatapos ng dalawang linggo ay gagawin ko na ang matagal ko ng 'di matuloy-tuloy?
What if I'll just do it after kong magka-ipon?
Oo nga 'no, pwede naman. Siguro as of now I need to save up para maka-ambag din ako sa bahay. Siguro enough naman ang dalawang linggo. Ah basta, bahala na.
Ano kaya magandang death wish?
Saka na lang siguro ako mag-iisip ng plano sa pagpapakamatay ko. Isa pa kahit na hindi ko natuloy noon nakaraan, sure naman akong magagawa ko na sa susunod.
Sure na talaga.
It took me a minutes to arrive in the coffee shop. Kaka-bukas pa nga lang ni Renz sa pinto nito. Nang makita niya ako ay bahagya pa siyang nagulat. Bigla naman lang din kasi akong sumulpot.
