Despised, abused, maltreated, wronged, and unappreciated. That's how painful Lyrae's life is. She was judged, because of her past - she's been bullied for not having a complete family. She was unaccepted, because she was a mistake in her family, her...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
* * *
[Warning: Foul words, physical abuse, suicide attempt and mental health triggers.]
Hindi alam ni Lyrae kung magpapasalamat ba siya sa buhay niya o ano. How she will be thankful if all of her life she's living in pain? Life supposed to be beautiful, lively and full of colors. But as of her, life is just a piece of shit. It's colorless and dull. Puno nang sakit at pait. Puno nang panghuhusga at pang-aalipusta.
Everything is a mess, her life is fucked up since day one.
Magmula nang bata pa siya ay walang araw na hindi siya umuuwing umiiyak dahil sa pangbu-bully ng ibang bata sa kaniya dahil wala siyang ama. Nasa sinapupunan pa lang kasi siya nang iniwan na sila ng kaniyang ama na seaman at sumakabilang bahay na.
Ayon sa kuwento ng kaniyang ina ay nakipagtanan ito sa ibang babae na nagustuhan ng kaniyang step-mother kaya hindi na ito bumalik. Lyrae wants to get mad at her father but she can't. Marami siyang tanong, oo. Ngunit, gusto niyang marinig ang panig nito.
Hindi siya ganoong tao na kapag kung ano ang sinabi ng iba ay maniniwala na agad siya. She knows that behind her mother's story, it has also a different story of her fathers side. Kaya hanggang sa kaya pa niyang tiisin ang lahat nang pasakit ay titiisin niya. Maghihintay siya hanggang sa makita na niya iyong ama niya.
Lyrae looked outside her window.
It's nine in the morning yet she's still inside her room while covering herself with a blanket. Umuulan kasi simula pa kaninang alas-sais ng umaga kaya hindi na muna siya lumabas. She wants to go out and cook something for herself but she can't.
Wala siyang gana.
Lyrae get the picture in her study table, ang picture ng lola niya. Pinakatitigan niya itong mabuti at niyakap.
"I miss you, L'la." She smile timidly and kiss the picture. Ibinaba naman niya ang frame at pumunta sa may ilalim ng kama at may kinalkal doon. Naalala niya kasing may ginawa iyong Lola niya sa kaniya dati.
A dress.
Napangiti naman siya habang pinagmasdan ito.
"Kasya pa kaya 'to?" She asked herself then tried to put in on. "Ayos, kasya pa pala sa akin," masayang saad niya at saka umikot ikot sa harap ng salamin. Sinasariwa ang ala-ala sa pamamagitan doon.
Hoping that her heart will find contentment even in that dress.
