IKIGAI Series #1: Estranghero

3

"Ten minutes break then another round after," Saad ng coach namin bago niya kami tinalikuran. Agad akong lumapit sa kinalalagyan ng duffel bag ko.

I grab my clean towel and wipe up my the bullet-like sweat na kanina pa tumutulo sa katawan ko.

"Nice one, bro. Pang ilang sira mo na ng shuttlecock?" Natatawang tanong ni Ishaan sa 'kin nang makalapit ito. Ishaan Biordano is one of my classmates and also a badminton player na magre-represent ng Grade level namin.

We are currently in the school's badminton court to practice dahil bukas na ang Intramural Day. This is actually my 6th and last year being in a badminton club of the school. Every year I joined to compete and represent our school in the outside competition.

Not to brag but, I already reach Palarong Pambansa 4 times already, representing SOCCSKSARGEN region, and 3 times reaching regional meet which was all started during my elementary days. At ngayon nga ay sumabak na ako sa intense training dahil sobrang laki ng tiwala ni coach that I will still make it this year knowing na marami ng new players na aarangkada.

"Loko," sabat ko naman habang napapailing pa. Hindi ko nga rin na mabilang kung ilang shuttlecock na ang nasisira ko dahil sa ilang malalakas na palong pinakawalan ko kanina.

Sasagot na sana siya nang biglang mag ring ang cellphone niya. My hand reached for my aqua flask dahil nakakaramdam na ako ng uhaw.

"Saan na kayo? Yes. Oh yes, kakasimula pa lang naman namin. Okay." He said tiyaka binalik ang phone sa bulsa.

"Who's that?" tanong ko. Baka may kalandian na 'to pinapapunta rito para manood.

"Ah, my friends. Manonood daw sila. Mga college kasi and walang pasok ngayon." I knitted my brows. Mmm, a college?

"Are they allowed to get in? Diba bawal outsider?" tanong ko na ikinahagikhik niya. Anong nakakatawa dun?

"Anak ng dean ang isa sa kanila," Napatango naman ako. Oh yeah, right. Connections.

Ten minutes later ay bumalik na rin kami sa puwesto namin kanina. But before we could get started ay naagaw ng atensiyon ko ang anim na lalakeng papasok sa gymnasium. May mga iilang girls naman ang nanood na nagsimula ng magkagulo. But one things for sure na sinuri ko talaga and even blink fast just to check if namamalikmata talaga ako.

The boy from coastal road is here. Kiernan is here. 'Di ko alam pero bigla na lamang akong kinabahan. I even saw Kuya Morvan waved his hand to Ishaan together with his other companion except Kiernan na nahuli kong matatag na nakatitig sa akin. Nanlaki naman ang mga ko at napaiwas ng tingin. What the hell is he doing here? Don't tell me na he's one of Ishaan's bestfriends.

Mariin akong napapikit at hindi na siya inabala pa. Kahit na halata sa buong game na I'm kinda distracted and aaminin ko man o hindi alam kong it's all because of his presence. Tuwing magkakaroon ako ng pagkakataon to throw my gaze at him ay mahuhuli ko na lang itong titig na titig sa akin which made me so much uncomfortable.

However, the game ended well kahit na ang dami na missed ng racket ko. Mabilis ko itong nilagay sa lalagyan nang matapos. Tagaktak pa ang pawis ko pero wala na akong pake-alam. All I want is makalabas agad sa gym which I don't why. Bahala na.

"Eli! Are you in a hurry?" Tanong ni Ishaan si akin. I just shrugged my shoulder because I don't know what to say. Nagmumukha tuloy akong ewan dito. "Ipapakilala sana kita sa mga kaibigan ko. They said ang galing mo daw kanina." dagdag pa niya na ikinapula ng mukha ko.

Magsasalita pa sana ako nang hinila na niya ako papunta sa kanila. Walanghiya 'tong lalaki na 'to, hindi pa nga ako nakakapagsalita eh.

Nang makalapit ay unti-unti na namang lumalakas ang pintig ng puso ko. Agad kong hinawakan ang dibdib ko upang pakalmahin ang sarili. Nakakainis na ah! Ano bang nangyayari sayo, Elio? Ha?