Sad Girl Ain't Enough (Sad Girl Trilogy #2) - Completed

11-13 - Narration

"Just what the hell happened to my car?"

Era grabbed her bag and keys then put on her heels before walking out of her unit.

Palaisipan pa rin sa kanya kung bakit kailangan pa siyang sunduin ni Van sa unit niya. Well, she somehow know the reason behind but she doesn't want to acknowledge it.

She already saw Van even before she got to the exit. He's leaning on the side of his car while checking something on his phone. He might have sensed someone is looking at him because he suddenly lift his head up and turn to her direction.

Dashing.

Wait what? No, Era. Stop it.

Umayos ito ng tayo bago ngumiti sa kanya at maliit na kumaway. She didn't have the heart to not respond to a handsome man smiling at her so she smiled back. Not as big as his smile though.

Nahiya naman siya sa paraan ng pagtitig nito kaya naman pasimple siyang tumikhim bago nagpatuloy sa paglalakad papunta sa kotse niya.

She immediately cursed upon seeing what happened on the wheels of her poor car. She glanced over Van who's now avoiding her eyes.

She calmed herself and just messaged him so she wouldn't burst by talking. Nag reply naman ito agad.

Van Royce:

Tara na. Mamaya ka na ulit mainis after meeting.

Baka ma-late tayo.

Napahinga siya ng malalim.

Ugh! The nerve of this man!

Sino kaya ang may kasalanan sa aming dalawa?

Lumingon siya kay Van bago ito samaan ng tingin. He just opened the door on the passenger seat and gave her an apologetic smile. She grunted in return but walked towards the car anyway. She have no choice, okay?

Mabilis itong lumipat papunta sa driver's seat.

Dead air. No one dared to talk during the ride. Nakatingin lamang si Era sa labas ng bintana habang ramdam niya ang minsanang pagsulyap sa kanya ni Van kapag humihinto ang sasakyan sa stop light. They remained silent until they got to the Company.

The meeting with the client went smoothly. Niyaya siya ni Hewlett na mag lunch ng sabay kaya naman nagkwento na rin siya tungkol sa ginawa ni Van sa gulong ng sasakyan niya para lang maisabay siya nito papuntang opisina.

"Van is a good man, Era. He's just worried for your safety too, you know."

Era sighed. Alam naman niya. At the back of her mind, she knew that it may be the reason why Van acted that way. But she didn't want to jump into conclusions kasi ayaw niyang umasa.

Napahinto siya sa isipin na iyon.

Umasa? Saan naman nanggaling yon, ha? Napailing na lang si Era sa naisip.

"Anong problema? Bat ka umiiling diyan?" takang tanong ni Hewlett. Nakita pala siya nito.

Nginitian lang ito ni Era bago sabihin na bilisan na nilang kumain dahil baka matapos na ang break time.

Maybe I need to say sorry to Van?

After all, he just want me safe just like Hewlett said.

Ganoon nga ang ginawa niya. Nagpaliwanang naman ito at humingi ng dispensa sa nagawa nito sa kotse niya. Tinanggap naman niya at ngayon nga, magkasama sila ni Van sa sasakyan nito. Pauwi sa bahay ng mga magulang ng binata.

Niyaya kasi siya nitong doon na rin mag dinner kapalit ng pagsama niya rito sa pagbili ng BTS meal para sa pamangkin nito na si Yvonne. Nasabi niya rin kasi na gusto niyang makilala ang bata dahil pareho sila nito ng hilig.

Hindi alam ni Era kung bakit siya biglang kinabahan nang huminto ang sasakyan sa harap ng isang malaking bahay.

Hoy, Era! Umayos ka nga! Pagkausap niya sa sarili.

Para ka namang girlfriend dyan na ngayon lang ipakikilala sa magulang ng nobyo.

She cringed at that thought. Napahinga siya ng malalim. Ilang beses na ba niyang ginawa iyon ngayong araw?

"Let's go. Naghihintay na sina Mama sa loob." sabi ni Van na nagpabalik ng isip ni Era sa realidad.

"Sigurado ka ba dito? Baka isipin ng Mama mo na girlfriend mo ako kahit hindi naman."

Tumawa ito sa kanya.

Huh? Mukha bang joke yung sinabi ko?

Naramdaman yata nito ang pagkabahala niya kaya bigla na lamang nitong hinawakan ang kamay niya bago siya inalalayang bumaba ng sasakyan.

"Why? Will it bother you if ever they misinterpret?"

Napatingin siya sa kamay niyang hawak pa rin nito kahit na nakababa na siya ng sasakyan.

"If they'll see you holding my hand like this, baka nga ma-misinterpret na may relasyon nga tayo." gulat na napatingin ito sa kamay nilang dalawa bago bumitiw at humingi ng pasensya. He then gave her a sheepish smile before looking at the gate when someone suddenly came out.

" Sabi ko na nga ba at kayo na iyan. Hali na sa loob at naghihintay na ang hapunan." Paanyaya ng ginang na nahahawig kay Van. Must be his mother. Ngitian niya ito habang papalapit sila rito.

"Good evening po." nginitian naman siya ng ginang bago harapin si Van. Pinalo nito ang anak sa braso.

"Aray, Ma!" reklamo ni Van.

"Ni hindi mo manlang sinabi kaagad na may mamanugangin na pala ako. Edi sana ay naipaghanda ko ng mas masarap na pagkain ang girlfriend mo."

Muntik na siyang mapauwi sa sinabi ng ginang. Hinila niya ng manggas ni Van bago bumulong. "Sabi sa'yo mamimisinterpret nila eh."

"Ma, hindi ko po girlfriend si Era. Katrabaho at kaibigan ko siya."

Tumango naman siya sa sinabi nito. "Opo, Mrs. Rodriguez, hindi ho ako girlfriend ni Van."

Bakas ang pagkadismaya sa mukha ng ginang matapos ang sinabi nila. "Ganoon ba. Sayang naman kung hindi. Naku at bagay kayo nitong binata ko!"

Ngintian niya na lamang ito bago ito muling magyaya sa loob ng bahay para kumain.

This will be a long night. I guess...

---

10302021