ရိေပၚမနက္အေစာႀကီးႏိုးလာၿပီးတစ္ေယာက္ထဲပင္သမားေတာ္ယြီ၏အေဆာင္ဘက္သို႔ထြက္ခဲ့၏။သမားေတာ္ယြီက
ျခင္းက်ားႀကီးလြယ္ကာထြက္လာတာေၾကာင့္ရိေပၚလွမ္းေအာ္ေမးလိုက္သည္။
"သမားေတာ္ယြီ..ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"ဝမ္သခင္ေလးပါလား"
သမားေတာ္ယြီကရိေပၚနားေလ်ွာက္လာရင္း....
"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ"
ရိေပၚကသူ႔လက္ကအနာကြက္ေသးေသးေလးေတြကိုျမင္သာေအာင္အကႌ်လက္အားလွန္ျပလိုက္သည္။
"ဒါအေရျပားေရာဂါလား"
"မဟုတ္ဘူး"
"ဒါဆိုဘာအနာလဲ....မေန႔ကခမည္းေတာ္အဲ့အနာေတြကို
ၾကည့္ၿပီးမ်က္ရည္ဝဲေနတယ္...ခမည္းေတာ္စိတ္မေကာင္း
ျဖစ္တာကိုမၾကည့္ရက္ဘူး...ေဆးေပးပါ"
ယြီပင္းလက္သည္းခြံေလာက္႐ွိေသာအနာေလးေတြကိုၾကည့္ရင္းသက္ျပင္းအခါခါခ်ရင္းသခင္ႀကီး၏အမွာစကားကိုသတိရမိသည္။
'ဘယ္သူ႔မွဒီအေၾကာင္းကိုမေျပာရဘူး...ငါပဲအသိေပးမယ္..အခ်ိန္တန္ရင္ဝမ္သိရလိမ့္မယ္...ဒါေပမယ့္ငါကလြဲၿပီးဘယ္သူ႔ေၾကာင့္မွဝမ္မသိရဘူး'
ယြီပင္းေျပာျပလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္းသခင္ႀကီးကလြန္ခဲ့တဲ့ဆယ့္ငါးႏွစ္ထဲကမေျပာရဟုအမိန္႔ထုတ္ထားေသာေၾကာင့္မေျပာရဲေပ။
"အဲ့အနာအတြက္သမားေတာ္ေဆာင္ကေနေပ်ာက္ကင္းတဲ့အထိပံုမွန္ေဆးပို႔ပါ့မယ္...ဝမ္သခင္ေလးစိတ္ခ်လက္ခ်ေစာင့္ေနပါ"
ဘာေဆးေသာက္ေသာက္အနာကေပ်ာက္မွာမဟုတ္ေသာ္လည္းရိေပၚစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေျပာလိုက္ၿပီးသက္
ုျပင္းခိုးခ်၏။
'ဝမ္သခင္ေလးေတာင္အသက္ႏွစ္ဆယ္ျပည့္ေတာ့မွာပဲေ႐ွာင္းသခင္ႀကီးသနားပါတယ္သူကအရမ္းခ်စ္႐ွာတာ'
စိတ္ထဲမွႀကိတ္ေတြးရင္း
"ဝမ္သခင္ေလ...ေဆးရြက္သြား႐ွာလိုက္ဦးမွာမို႔ခြင့္ျပဳပါဦး"
ရိေပၚျပံဳးျပၿပီးေခါင္းသာၿငိမ့္ျပကာထြက္ခဲ့လိုက္၏။
"ယြီသမားေတာ္...သမားေတာ္ယြီ..."
KAMU SEDANG MEMBACA
"ခမည္းေတာ္" (ခမည်းတော်)(Complated)
Romansaငါ့ကိုယ္ေပၚကလက္ေတြဖယ္လိုက္စမ္းဝမ္...ငါကမင္းရဲ႕ခမည္းေတာ္...မင္းမရိုင္းနဲ႔။ ခမည္းေတာ္၏ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည့္အမူအယာေတြေၾကာင့္ရိေပၚေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မည့္စိတ္ေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားရသည္။ထို႔တိုင္ခမည္းေတာ္၏အျပစ္ကင္းစင္လွေသာအၾကည့္ေတြေၾကာင့္ခ်စ္ျခင္း၏အခိုးအေငြ႕တစ္ခ်ိ...
