Naruto kapıyı açınca müdür içeri girdi ve halinden memnun bir şekilde masasına oturdu. "Sasuke, evlat edinilmeye hazır mısın?"
"Sayılır," dedi Sasuke Naruto'nun karşısındaki koltuğa otururken.
Müdür bir kağıdı ve siyah toz benzeri bir şeyi Sasuke'ye uzattı. "Parmağını mürekkebe bas ve adının yazdığı yere bas."
"Okuma yazma bilmiyorum." Dedi Sasuke ifadesiz bir yüzle.
"Şurası," diye, Naruto çocuğun adının yazılı olduğu yeri parmağı ile gösterdi.
Sasuke parmağını mürekkebe bastırdı ve kısa bir an siyaha bulanmış parmağını izledi. "Bir hafta sonra beni geri getireceksin, değil mi?" Diye sordu Naruto'ya umutla gözleri parlarken.
Naruto yutkundu, müdür ise araya girmişti. "Bir kere satın alınma, ardından da bir kere evlat edinilme hakkın var. Bay Uzumaki seni evlatlık edinince ölene kadar onun melezi olmak zorundasın."
Sasuke'nin gözlerinden bir inanamama duygusu geçti. Belki de nedensizce güvendiği bu adamın ona bunu neden söylemediğini merak ediyordu.
"Kulağına bir şey fısıldayacağım." Dedi Naruto, onun merakını dindireceğini belli eden bir sesle.
Sasuke kendine hakim olamadan eğildi ve kafasındaki kulağını Naruto'ya çevirdi.
"Eğer benimle yaşamak istemezsen evraklarını değiştirerek seni bir aile melezi gibi göstereceğim ve on sekiz yaşına gelene kadar yetimhane tarafından koruma altına alınmanı sağlayacağım. Yemin ederim."
Sasuke inanmamak istiyordu, ama o bir çocuktu. Elbette güzel yalanlara inanma ihtiyacı duyuyordu.
"Tamam," diye mırıldandı Sasuke ama parmağı hala havadaydı. İçinde hala bir kararsızlık vardı.
Müdür sinirle koltuğundan kalktı. Bir anlığına karşısında oturan kişinin Uzumaki Naruto olduğunu unutmuştu. "Seni mi bekleyeceğiz melez parçası?! Bas parmağını!" Diye bağırdı Sasuke'ye.
Sasuke irkilirken adam ona tokat atmak için elini savurdu. Eli ile çocuğun yüzünün arasında santimler kalmıştı ki, eli yarı yolda kaldı.
Elbette, tokadını durduran Uzumaki Naruto olmuştu.
Naruto tuttuğu bileği geriye savurunca adam sandalyesine doğru düştü ve dengesini sağlayarak oturabildi.
"Bundan sonra Sasuke benim himayem altındaysa, ona elini kaldırmayı düşünmeye bile cüret edemezsin." Dedi korkutucu bir sakinlik ile. Göz ucu ile Sasuke'ye baktı ve çocuğun hala yüzüne tokat yemeyi beklercesine gözlerini yumduğunu gördü. Bu onu daha çok sinirlendirmişti, anlaşılan bu minik meleze o kadar çok tokat atmışlardı ki artık tokattan kaçmayı düşünmüyordu bile.
"Efendim ben-ben," diye kekeledi adam. Sinirini bozduklarında melezleri tokatlamaktan çekinmezdi. Sadece bu alışkanlığını yanlış adam önünde yapmıştı. Uzumaki Naruto'nun şiddet gören kadınların, çocukların ve melezlerin avukatlığını ücretsiz yapan bir avukatlık şirketine sürekli bağış yaptığını elbette biliyordu.
"Adın ne?" Diye sordu Naruto.
"Joseph. Joseph Hunter." Diye cevapladı müdür.
"Kovuldun Joseph Hunter." Dedi Naruto yerine otururken. Bu sırada Sasuke gözlerini daha yeni açmıştı.
"Beni kovma gücüne sahip değilsin!" Dedi Müdür Hunter çoktan yıkılmış gururunu düzeltmeye çalışırken.
"Yarın kovulma mektubun eline gelince kim bu kadar güçlüymüş anlarsın. Dua et, sadece kovulmanı sağlayacağım. İsteseydim hapise de girebilirdin. Hapise girmemenin tek nedeni Sasuke'ye tokat atmana izin vermemiş olmam. Zaten şuan seni yumruklamıyorsam bu haklıyken haksız duruma düşmek istemediğim için." Dedi Naruto adamı sertçe sustururken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çakma Melez / NaruSasu
FanfictionUzumaki Naruto ünlü Uzumaki İnşaat Şirketi'nin Baş Müdürü'ydü. Ve sadece bir melez evlat edinmek istemişti.