The Return of La Diyosa #2 [COMPLETED]

TRLD: CHAPTER 46

Rosette's Pov

Hala siya ang cute naman ng kapatid niya, pwede ko na ba siya yakapin?
Teka lang na alala ko pala...habang naka titig ako sa kanya, lumingon siya sa akin at sinamaan ng tingin.

"Oh dear Fumiya what are you doing here? Didn't i tell you to study in your room?" Her highness said, while Fumiya is still looking at me.

"Bleh"

Teka, dinilaan niya ba ako? Ohohoho game ako diyan ha-
Ay na alala ko pala di pala ako bata.
I just give her a smile since she might be my sister in Law soon.

"Sorry for the rudeness of my daughter princess" sabi ng papa ni Luke.

"It's okay your highness, I don't mind it, she's really cute" di ko maiwasan na e compliment siya, kasi totoo naman talaga na cute siya.

"I am really really sorry.... apologize Fumi" mahinang usal ng mama niya sa kanya.

Humarap sakin si Fumiya, yumuko siya ang humingi ng tawad.

"Forgive my rudeness Princess" sabi niya at tumingin sakin na parang ayaw niya talaga.

"It's okay no need to bow Princess Fumiya" sabi ko.

Hahays nakakahiya naman toh ohhhhh.... ang bata niya tapos ako para akong isang mantas na babae na mamatay tao! Di pwede yun! Dapat good example ako bilang sister in law niya ehehe...

"We are really sorry princess my daughter is just really shy" paliwanag sa mama ni Luke.

"Hmph" rinig ko mula kay Fumiya.

"It's nothing really" i shake my hands and smiling akwardly since they we're so formal about it.

"Really it doesn't bother you?" Tanong ni Fumiya sakin.

I know that she didn't take her manners lesson, base on what i read on her facial expression.

"Yup since you're too cute...oh my! My apologies for saying that out loud" sabi ko ng namumula ang pisnge niya, humalakhak lang din naman ang dalawang pinuno.

"N-no im not" nahihiyang tono ni Fumiya.

Tsun-tsun talaga ata itong kapatid ni Luke.

Time skip

Pagkatapos nun tinulongan kami ng Mga de'galo pa uwi sa amin papuntang Rosaria, nag aalala lang talaga ako baka sakaling pag uwi ko doon ay wala na ang taong mahalaga sa buhay ko dahil ang crisis doon ay nakaka takot, sino naman hindi matakot na mawalan ng pamilya?

Habang nag biyahe kami ng mga bata biglang nag salita si Len.

"Ate ano po iniisip niyo ngayon?"

Ngumiti lamang ako sa kanya habang naka tingin ako kina chika at Rina.

"Ahh wala lang yun Len nag aalala lang ako kung anong ng yari sa ating bayan" sagot ko sa kanya habang naka yuko.

Nakakahiya naman umiyak pag may kasama, hindi ako nag papakita ng emosyon sa iba maliban sa malapit na malapit sa akin.

Di ko pa din malimutan ang pagpatay kay Alice, kahit ilang beses ko ng sinabi sa isipan ko na kailangan ko na tong taposin ang lahat, kailangan ko siyang ipag laban!

Huminto ang sinakyan naman ng sinabi ng isa sa mga knights na.

"Hanggang dito lang po tayo prinsesa" in the matter of speaking.