LoVe💔 || SOPE

25

මසකට පසු

"congratulations Mr. Hosoek"

"Thank you Mr. Jeon"

"ඔයාගෙ අලුත් dress collection එක superb...Next bridal shoot එකක් කරන්නේ ඉතින් මම හිතනවා ඔයා වැඩේ බාරගනී"

"අනිවාර්යෙන්... බොහොම ස්තුතියි..."

මම ulsan වල kitty fashion කියලා අලුතින් shop එකක් ඕපන් කලා. ඇත්තටම මට මෙහෙදී උනත් ලොකු අවස්ථාවක් හම්බුනා හොඳම entertainment එකකට designer වෙන්න.

ජිමී ටේ දෙන්නා මැරී කරනවාලු... ගොඩක් සතුටුයි දැන් මට Mr. Kim නැතුව ටේ ට ටේ කියන්න පුළුවන්... මම ආයේ Seoul යන්නේ නැහැ කියලා තිරණය කලා. මම මගේ යුන් එක්ක සදහටම මෙහේ ඉන්නවා. දැන් මම යන්නේ එයාව හම්බෙන්න...

නැහැ ඔයාලා හිතනවා වැරදි... එදා මගේ යුන් නිදා ගත්තෙ එයාගෙ අවසන් නින්ද... එයා මොකුත් නොකියා එයාගෙ බාබාව දාලා ගියා... කොහොමත් මම ශක්තිමත්...මගේ ආදරේ නමින් මම ශක්තිමත්.... මම පොරොන්දු උනා අඬන්නේ නැහැ කියලා.

ulsan ලොකු ෂොපින් මෝල් එකක් ඉස්සරහ යුන් ගෙ මම කරපු dress එක  එක්ක ලොකු photo එකක් තියනවා. එයාගෙ fans ලා එයාට කොච්චර ආදරේ ද? මට මොන වැඩේ තිබ්බත් මම හැමදාම වැඩ ඉවර වෙලා ගෙදර යන්න කලින් යුන් එක්ක කතා කරනවා.

Call...

"hello ජීන් හියුන්"

"හොසෝකා ඔයා හොඳින් නේද... ඒවා වෙන්න තිබ්බ දේවල් ඔයා ඒක දන්නවා නේද"

"මම හොඳින් හියුන්... මම තියන්නම් ඔයාලත් හොඳින් ඉන්න"

"ඉන්න හොසෝකා... ආයේ Seoul එන්නේ නැද්ද?"

"නැහැ හියුන් මම මෙහේ ඉන්නම් මගේ යුන් එයාගෙ මතක එක්ක"

"හ්ම්ම්"

Call End...

Flashback...
(hospital)

Yoongi ව checkup එකට අරන් ගියාට පැයකට විතර පස්සේ ජින් හියුන් මාව හම්බුනා. Yoongi තාම check up එකේ මට කියන්න දෙයක් තියනවා කිව්වා.

" හොසෝකා මම කියන දේ අහලා කලබල වෙන්න එපා... Yoongi මේ දේවල් ඔයාට කියන්න එපා කිව්වා. එයා කැමති නැහැ ඔයා අඩන එකට... ඔයා දුක් වෙන එකට. ඇත්තටම yoongi ගෙ operation එක අපිට කලින් කරන්න තිබුණේ... Petion ගෙ අකැමැත්ත පිට අපිට මොකුත් කරන්න බැරි උනා හොසෝකා..."
මට මන් ගැනම අනුකම්පා හිතුනා. මගේ හිත රිද්දන්න බැරි නිසා yoongi දුක හිරකරගෙන ඉන්නවා.
මගෙන් උත්තරයක් නැති තැන ආයේ හියුන් කතා කරන්න ගත්තා.

" එයාගෙ වේදනාව අඩු කරන්න painkillers විතරයි දැන් අපිට දෙන්න පුළුවන්. අපි හිතනවාට වඩා හැම දේම අමාරුයි. ටික කාළයක් යද්දී එයාට පොඩි වැඩේ කලත් මහන්සි දැනෙයි. පොඩි පොඩි දේවල් අමතක වෙයි. ඔයාවත්... දැන් ඔයා ශක්තිමත් වෙන්න..."

එහෙම කියලා හියුන් ගියා... මම ඇඩුවා yoongi එනකම්ම... මම තිරණය කළා එයා ඉස්සරහ ආයේ අඩන්නේ නැහැ කියලා.

Flashback end...

ඒදා ඉඳන් මම ඇඩුවේ නැහැ... හැබැයි එයා ඉස්සරහ විතරයි. එයා මට ගොඩක් වතාවක් කිව්වා ඔයට ලස්සන ජීවිතයක් තියෙනව බාබා... මාව අමතක කරන්න කියලා... කොහොමද හදවත ඉල්ලන එකම කෙනාව අත හරින්නේ... එයාගෙ අන්තිම වෙනකම් මම එයා එක්ක හිටියා. මගේ අන්තිම වෙනකම් එයා මා එක්ක ඉදි...

Yoongi ගෙ දේපළ ඔක්කොම එයා මගේ නමට ලියලා තිබ්බා. මම ඔක්කොම අනාථ නිවසට දුන්නා. මම තියා ගත්තෙ yoongi ගෙ දේවල් දෙකයි. එකක් yoongi මම එක්ක හිටපු ගෙදර ඒක මගේ ලෝකේ නැහැ අපේ ලෝකෙ. අදටත් පුටුවක් උනත් වෙනස් කලේ නැහැ මම. දෙක එයාගෙ මතක... මම මැරෙනකම් මට ඒ හොඳටම ඇති...

අදත් ලොකු poster එක ලඟට ගිහින්..

"මට පාළුයි පිස්සු පුස්....පේනවද ඔයාගෙ බාබා දැන් අඩන්නේ නැහැ... හැමදාම මාත් එක්ක ඉන්නවා නේද පණ"

"මම ඔයාට ආදරෙයි yoongi ඊළඟ ආත්මේ මගේ වෙන්න හැබැයි අතරමඟ දාලා යන්න එපා පණ... මොකද මේ ඔක්කොම දුක දරාගෙන ඉන්නේ වෙලාව ආවම ඔයා ළඟට එන්න"

_________________________________________

Hii😭❤️

අදින් පස්සෙ මේ කතාවෙන් මම යනවා... අද අනිවාර්යයෙන්ම comment එකක් ඕනෙ 😭❤️

Sorry sad ending කලාට. මම. මුලින්ම හිතපු end එක මේක... තරහ වෙන්න එපා. මම special chapter එක දෙන්නම් ටිකකින්.... අලුත් කතාව ගැනත් කියන්නම් ❤️