Unsuccessful Landing; Crashing to him (COMPLETE)

𝓚𝓪𝓫𝓪𝓷𝓪𝓽𝓪 27

So soft... I moaned in satisfaction. It's like I'm laying in a huge marshmallow as my bed... with a blanket made out of fur. Ang lambot. Ang sarap matulog. Sana ganito na lang palagi ang higaan ko.

Humugot ako ng malalim ng hininga at tumagilid ng higa. Tumama sa pisngi ko ang malambot na unan at hindi ko mapigilang ikiskis ang pisngi ko doon. Like a kitten rubbing her face on her owner. I even purred softly before tagging the nearest pillow and hugging it. Binaon ko ang mukha ko doon at huminga ng malalim.

It smells different but familiar. Amoy lalaki at sobrang bango nito.

Bahagya akong naalimpungatan dahil doon pero mas nanaig ang nararamdaman kong antok kaya pinagsawalang bahala ko na lang ang isang parte ng isip ko na tila may sinisigaw at ginigising ako.

Muli akong nakatulog ngunit ilang minuto lang ang makalipas ay may naramdaman akong kakaiba. I stir up a bit but I didn't move nor open my eyes due to sleepiness. Kumunot ang noo ko at pinakiramdaman ko ang sarili ko kung ano ang nararamdaman kong kakaiba. It took me seconds to process about it.

Someone is staring at me.

Unti unting nawala ang antok ko at napalitan iyon ng pagtataka. Sino naman ang tititig sa akin? Imposibleng si Jana dahil ginigising ako non tuwing pumapasok siya sa kuwarto ko at nakikita niya akong tulog. So who could possibly go inside my room and watch me while sleeping?

"Take her to my bedroom. Lock her up and do not let anyone enter aside from me."

Mabilis akong bumalikwas sa kama ng marinig ko ang boses ni Don Maximus sa isip ko. And when I opened my eyes, it automatically met the coldest orbs I've ever seen. Natigilan ako at kinilabutan sa presensya niya at sa paraan ng pagtingin niya sa akin.

"You could sleep more if you want." Malalim at malamig na sambit niya bago dahan dahang sumimsim sa hawak niyang rock glass na may lamang alak. Still looking at me intently.

Kumurap kurap ako at wala sa sariling tumingin sa kinahihigaan ko at sa paligid. When it finally sinks in my mind that I'm not in my room but in Don Maximus', my cheeks burned in pure embarrassment.

Oh my god.

Hindi ko alam ang gagawin ko. Should I remain in bed or should I stand up? Kinagat ko ang labi ko. Both choices doesn't make any difference. Nakakahiya pa rin na nandito ako sa kama niya at kumportableng natulog!

Pumikit ako ng mariin at yumuko. Mabilis kong binitawan ang unan na yakap ko pa rin pala at hinawi ang makapal na kumot na tumatakip sa kalahati ng katawan ko. Muntik pa akong sumubsob ng itinukod ko ang kamay ko sa kama bilang suporta ngunit lumubog lang ito sa sobrang lambot ng higaan. My cheeks heat up more in awkwardness. Lalo na ng gumapang ako paalis sa higaan at tumayo sa gilid ng kama.

"I-I'm sorry, I-I didn't mean to s-sleep in your b-bed..." I said with a small voice. Nakayuko pa rin at hindi makatingin sa kaniya.

He locked me in here to punish me for the lies and secrets I kept but instead, I fell asleep in his bed very comfortably. I'm so thick-faced!

"I don't mind."

"H-Huh?" Umangat ang ulo ko at tinignan siya ng may pagtataka.

What do he mean by 'I don't mind'? Ayos lang sa kaniya na matulog ako dito sa higaan niya? But from what I've heard, dalawang tao lang ang maaaring pumasok dito sa kuwartong 'to at iyon ay si Maxine at si Lola na siyang naglilinis dito. That's according to Manang Caring who works here for more than two decades.

Kaya paanong ayos lang sa kaniya na nakatulog dito ang isang estranghera na kagaya ko?

"Come here. Let's talk." He spoke again.