"sen, ben, masum sevişmelerimiz, bu soğuk ev ve yatağımızın başına astığımız beyaz düş kapanımızla oldukça mutluyduk biz. ama.. sen gitmeyi seçtin sevgilim, terk ettin bizi."
「angst, for my 流れ星。」
bu arada,, kontrol edemeden attım. eğer bir yanlışım varsa üzgünüm >_<
***
chan kucağında uyuyan bedeni sarsmadan dikkatlice tutmuştu ve şimdi, aynanın karşısındaydı. sevgilisinin morarmış göz altlarına, kesik bileklerini ve kırgın gözüken göz kapaklarını izledi.
usulca kalkıp inen pürüzsüz göğsü, ince beli ve narin bedeni, uzun kıvrımlı kirpikleri, sağ yanağına göre daha tombul olan sol yanağı ve biçimli kaşlarıyla,, seungmin resmen kusursuz bir melek gibi gözüküyordu.
onu incelemeyi bırakıp bir de kendine baktı. yüzüne yakışmayan bir burun, çirkin bir yüz, ayarsız ve kaslı bir vücut, kıvırcık saçlar, kısa kirpikler. hepsi bir araya gelince kötü gözüküyordu.
bunu hemen hemen herkes biliyordu.
y/n: bu paragrafı yazarken kendimden gerçekten nefret ettim.. amabuşeylerchan'ıniçdünyasıolduğuiçinböyledüşünmesigerekliydi,, üzgünüm.. <3
ben ona yakışmıyorum.. diye geçirdi içinden. oflayarak derin bir nefes aldığında kucağındaki beden, uykusunda kaşlarını çatarak mırıldandı. sanki aldığı nefesteki huzursuzluğu hissetmiş gibiydi.
ellerini chan'ın göğsüne koymuştu ve burnunu da boynuna gömmüştü. uykusunda olsa bile elleri onu güvenle tutuyordu.
chan hafifçe eğilip onun parmaklarını öptü. gözyaşları seungmin'in çıplak üstüne damlarken bu hisle daha da çok ağladı.
sıcak damlalar sevgilisinin vücudunu süslerken tebessüm etti.
chan, gözyaşları ile sevgilisinin ruhunu kötülüklerden arındırmıştı.
her üzüldüğünde bedenini acımadan kanatıyordu. buna kimse engel olamıyordu.
seungmin, genelde etrafa saldırıyordu. bazen duvarları yumrukluyor, bazen chan'a vuruyor,, bazen annesini ve babasını arayıp ağlıyor, bazen ise ölümcül bir sakinlikle oturuyordu öylece. ama aralarından en korkutucu olanı aslında sonuncusuydu.
kısacası, onun her krizi farklıydı. ama chan şükürler olsun ki bu yaşananların çoğuna alışmıştı ve artık panik olmadan bu durumları atlatabiliyorlardı.
aciz gözyaşları kesik bileklere damlayınca iç çekti chan. eğilip bileklerinden öptü. belki seungmin'in acısı dinmezdi ama ruhunun sancısı biraz olsun hafiflesin diye dakikalarca küçük vücudunu okşayıp öptü her milimetresini.
soğuk ellerini sıkıca tuttu. ardından küçük sevgilisinin avuç içi çizgilerini inceledi.
keşke onun avuç içindeki nahif çizgilerinden biri olsaydım. böylece ona daha yakın olabilirdim. ona ait bir parça olmak güzel olurdu.
ama chan bilmiyordu ki, seungmin'in kalbindeki yeri, asla hiçbir yakınlıkla kıyaslanılamayacak kadar özeldi..
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
of bi de ayağını chanın ayağının üstüne koymuş.. ben ağlıyorum amına koyayım..
