Daar is het dan, de stilte in mijn hoofd,
Na lange stormen, zoals reeds lang beloofd.
Maar de stilte, die me ook bedreigd,
En ben ik kort geneigd,
Te bedenken wat het leven nu dan weer bekokstoofd.
Maar het leven glijdt soepel voort,
Omdat dat nu eenmaal zo hoort.
De stilte in mijn hoofd,
Die mij van mijn verstand beroofd,
Omdat de stilte mijn arme ziel bekoort.
De stilte, luider dan de storm,
Is helder, en organisch van vorm.
Terwijl de storm wacht,
Te verharden wat nu zacht,
En lichtend is gevormd tot norm.
Als de stilte voortduurt,
Het leven me verder stuurt,
Op het onbekende pad,
Rotsig en glad,
Wordt mijn leven geborduurd.
In het boek des levens staat mijn naam,
In Christus ben ik erfgenaam.
Niets kan van Gods liefde scheiden,
Ook niet dit aardse lijden,
Pijnlijk en onaangenaam.
JE LEEST
Gedichtenbundel
PoetryHierin verschijnen gedichten die ik geschreven heb. Sommige zullen misschien (deels) in mijn boeken te lezen zijn. Het zijn vooral mijn gedachten en emoties die je leest. Het is kwetsbaarder dan mijn verhalen.
