#Unicode
Jen သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်ကလေးနဲ့ပြန်တို့ထိပြီး အံ့သြလို့မဆုံးခင်မှာပင် Ji မျက်လုံးကပွင့်လာတော့ Jenတစ်ယောက်မလုံမလဲဖြင့်....
" ဟို...ဟို...Ji...ငါနင့်ကိုဘာမှမလုပ်ဘူးနော် "
Ji က အခုမှ မျက်လုံးကိုပွတ်သပ်ကာ ကားအပြင်ဘက်ကို အပြူးအပြဲ ကြည့်လိုက်တော့ ဆင်းရမယ့် နေရာကျော်တော့မှာမို့..
" ရပ် ရပ်ပေးပါ...ရပ်ပေးပါ "
ကားပေါ်ကဆင်းသည့်တိုင် Jen ဟာ စကားတစ်ခွန်းမျှ မပြောဘဲ စိတ်နဲ့ လူနဲ့ မကပ်စွာ လမ်းကိုလျှောက်နေသည်....
တစ်လမ်းလုံး ငြိမ်နေတာကြာလာတော့ ....
" Jen... နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ?..."
" Jen... Jen (shout) "
" ဟင်...Ji "
" ငါနင့်ကိုခေါ်နေတာကြာပြီ Jen...နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ?..."
" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဟ "
Jenကိုကျော်တက်ပြီး Jenရဲ့အရှေ့မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်ပြီး....Jen ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို
ကိုင်လိုက်ကာ...
" Jen...ငါ့ကိုဘာလို့စကားမပြောတာလဲ...ငါအမှားလုပ်ထားမိလို့လား "
" အာညီး "
Ji ကိုယ်လေးကို လှည့်စေလိုက်ပြီး နောက်ကျောကို
လက်ဖြင့်တွန်းကာလမ်းကိုဆက်လျှောက်စေလိုက်သည်...
" နောက်လှည့်မလာနဲ့နော် "
" wae "
" လျှောက်သာလျှောက်ပါ "
.
.
.
.
.
မှောင်ရီပျိုးပြီမို့ လမ်းမီးတိုင်များတွင်တပ်ထားသောမာကျူရီမီးသီးများရဲ့ ဝါဖျော့ဖျော့ အလင်းရောင်ဟာ လမ်းမပေါ်တွင် ဖြာလင်းလျက်
Ji တို့အိမ်နားရောက်ခါနီးမှာ Jenက
လမ်းလျှောက်နေရာမှ ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်တာကြောင့် Jen ကို ကြည့်လိုက်တော့...
မှိတ်လိုက်ဖွင့်လိုက်ဖြင့် မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်
ဖြစ်ကာ လွတ်နေသော မီးသီးကိုJen
ခြေဖျားထောက်ကာ လှမ်းကိုင်ဖို့လုပ်နေပေမယ့်
ယိုင်ကျမလိုဖြစ်သွားတာကြောင့် အနားရှိ Ji ပုခုံးပေါ်ကို လက်တစ်ဖက်ကိုင်ကာ အားပြုပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိအောင် လှမ်းကိုင်လိုက်တော့
မီးသီးက မမှိတ်သွားတော့ပဲ လင်းနေတာမို့
Jen ပြုံးကာ Ji ကို ငုံ့ကြည့်တော့ Jiကလဲ
ပြုံးပြနေသည်...
YOU ARE READING
You're my mind
Hayran Kurguငါကတော့နင်နဲ့အတူသေဖို့အထိဆုံးဖြတ်ထားပေမယ့် ငါ့ကိုသေမင်းနှုတ်ခမ်းဝမှာထားခဲ့ပြီးကိုယ်လွတ်ရုန်းသွားတဲ့နင့်ကိုငါဒီတစ်သက်ဘယ်တော့မှမမေ့ဘူး #Kim Jisoo
