takım arkadaşı•hyunlix

bölüm 4-

Uzun süre geçmişti bilgisayarımın ekranını kapatıp başımı ellerim arasına aldım

Uyusam mı acaba?

kapının sesini duymam ile irkildim babaannem yanıma gelip felixin geldiğini söyleyince duvarındaki saate kaydı gözlerim

Saat 5:45

Felix okuldan biraz önce çıkmış olmalıydı yanıma geleceğinden haberim yoktu

Felix odaya girdiğinde babaannem gülümsedi ve salona gitti

Felix: "okulu neden ektin?"
Felix: "hasta mı oldun yoksa?"

Hyunjin: "hayır iyiyim sadece bu gün gelmek istemedim"

Felix kafasını olumlu anlamda salladı ve yanıma oturdu

Felix: "Chan ile yakınlaşıyorum..."

Sesi çok mutlu çıkıyordu gözlerimi sıktım ve kendimi gülümsemeye zorladım

Elimdeki oyuncağı anlamadan sıkmaya başlamıştım

Hyunjin: "adına çok mutlu oldum!"

Sesim mutlu olan birinden değil sinirli birinden çıkıyor gibiydi, dişlerimi sıkmaya  devam ediyordum arkamda olan Felix konuşmaya başladı

Felix "Hyunjin iyi misin?"

Felix: "Neden hala masandasın otursana yanıma yüzünü göreyim"

Hyunjin: "iyiyim ben burada"

Chan'dan bahsetmeye devam ederse hırsımdan patlayacağım...

Ellerimi yavaşça sıkmaya başladım

Hyunjin: "Felix eve git yarın görüşürüz"

Felix: "peki sen bilirsin..."

Felix odadan çıkınca masamı dağıtamaya ve bağırmaya başladım

ciddi anlamda bir öfke sorunum vardı ve bu genetik olarak geliyordu

Annemden bana...

yere oturdum ve sanırım yarım saat boyunca sinirden ağladım

Tüm düşüncelerimi ağlayarak boşaltmaya çalıştım...

Ellerim titriyordu gerçekten hala o kadar sinirliyim ki...

Artık bağırmalarım yerini hıçkırıklara bırakmıştı

Ani sinir krizlerinde ne yapacağımı bilemiyorum...

Kısa olduğu için özür dilerim