Gözlerimi açtığımda Felix ve babaannem başımdaydı ikisi de korkmuş gözüküyordu ama ben garip bir şekilde iyi hissediyordum
"Bebeğim bak şimdi kardeşini komşuya vereceğiz ve sonra hastaneye gideceğiz"
"Hiç gerek yok babaanne ben iyiyim uyusam geçer"
Babaannemi gözleri pörtlemişti ama beni tanıyordu artık eğer bir şey söylediysem o şeyi öyle yapardım
"Çok korktum neden böyle oldu ki"
"Yemek yemedi ve kan şekeri düştü"
Felixin verdiği soruya babaannem hemen cevap verdi bir süre sonra babaannem beni uyumam için yalnız bıraktı bende felixin ile yatağa uzandım
Felix tüm vücudunu bana sarmış elimi tutuyordu babaannem de aşağıda yemek hazırlıyordu
Bir süre kanseri düşünmeden yaşamak isterdim ama bu böyleydi belki annem daha dikkatli bir kadın olsaydı bunu yaşlı babaannem'den önce fark etseydi çok daha mutlu olurdum
Ama şidmi pişmanlık çekiyorum Eğer ben ölürsem arkamda bir Felix bırakacağım ve muhtemelen benim için ağlayacak
Hayır benim için ağlamamalı...
Daha sevgili olduğumuz ilk saniye korkudan titrettim onu...
Annem de babamdan sonra düzelemedi
Felix de benden sonra...
Babam ve benim kaderim evet belki aynı
Ama Felix ve annemin kaderinin aynı olmasını istemiyorum
Annem babam vefat ettikten sonra tüm Hayat ile bağını kesti Felix benden sonra aynısını yapar mı bilmiyorum ama ben felixin yerinde olsam ben yapardım
"Felix bu çok ani bir karar birlikte olmak kolay değil biliyorsun"
"Ne demeye çalışıyorsun"
"Herşey çok hızlı oluyor,bence bunu bir kenara bırakıp bir süre düşünelim hem geçen gün Chan ile çıkıyorsun ve şuan benden hoşlandığını söylüyorsun"
"Bunu söyleme Hyunjin duygularımı yalanlama"
Felix beklediğimden fazla tepki vermiş ve odadan çıkmıştı muhtemelen birazdan evden de çıkacaktı
Üzgünüm ama bu gerekliydi
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
