Kendimi evden dışarı atmıştım Hyunjin'in babaannesi beni gerçekten severdi bende onu severdim ama bu sefer onun için bile kalmadım orada
Kalamazdım zaten
Hyunjin ile ne olduğumuz bile belli değil...
Sevgilisi miyim? değil miyim?
Onu gerçekten seviyorum yani öyle hissediyorum
Duygularımı yaşamakta zorlanan bir çocuğum çünkü kimse beni gerçekten sevmedi hiçbir duyguyu tanımadım tanımaya çalıştıklarım ile idare etmeye çalışıyorum ama aşk çok yaşamak istediğim bir duyguydu
Ve şimdi bahsettikleri kelebekler benim de midemde bende hissediyorum onları!
Chan beni öperken sadece ıslak dudaklar hissetmiştim gerçekten garipti ama bu bu onunla aynı hissettirmedi
Hyunjin i öperken dünya durmuştu yaşayan tek canlı biz ve midemdeki kelebeklerdi
Bu chan'ın muhtemelen bana asla yaşatamayacağı muhteşem bir duyguydu
Kim ne derse desin ben bu oğlanı seviyorum...
Hyunjin beni neden kovdu bilmiyorum... Kovmadı aslında ama gözleri git diyordu bana
Git...
Bilmiyorum sevilmeyi hak etmiyorum galiba...
Beni evlat edinen aile denedi beni sevmeyi ama kendi çocukları olduktan sonra sanırım eski bir oyuncak gibi görmeye başladılar beni
Hani çocuklar yeni oyuncak alınca eski oyuncaklarını baza altına kaldırır ya ha işte aynen onu yaşadım ben...
Ben 5 yaşındayken bir kız kardeşim oldu
Ben beş yaşında rafa kaldırıldım...
Onlara da hak veriyorum çocukları olmadığı için beni evlat edindiler çocukları olunca da beni rafa kaldırdılar
Ben o rafta çürümekten çok yoruldum çok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
