ချစ်တယ်ဆိုတာထက် ပိုပါတယ်

ချစ်တယ်ဆိုတာထက်ပိုပါတယ် အပိုင်း(၆)

တီချစ်ရေ သွားပီနော် ' ခေါင်းရမ်း တီချစ်ကို နှုတ်ဆက်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဖေဖေအလုပ်ရှုပ်နေ၍ ဦးလေးမောင်ကြီးကသာ လိုက်ပို့ပေးသည်။ ထို့နောက်
' သမီးရေ ဦးလေးမောင်ကြီး ပြန်လာမကြိုတော့ဖူးနော်
သမီးအဖေကိုလည်း ပြောခဲ့ပြီးပြီ အိမ်က အမျိုးသမီးနေမကောင်းလို့ပါ သမီးရယ်' ဦးလေးမောင်ကြီးက ပြောရှာသည်။
ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ မိန်းမ နေမကောင်းတော့ သူပဲပြုစုပေးရမယ်မလား။ ခေါင်ရမ်းက ဘယ်လိုပြန်ပြန်ရပါတယ်လေ ဟုတွေးမိသည်။

သင်တန်းတွင်
ယမုံက စောင့်နှင့်နေသည်။ထုံးစံတိုင်းနေရာ ဦးထားစမြဲပင် ။ယမုံနားဝင်ထိုင်ကာ အကျိုးအကြောင်း ရှင်းပြတော့ ယမုံပင် လန့်သွားဟန်တူသည်။
ထို့နောက် အတန်းမတက်တော့ဟု နှစ်ယောက်သား ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြသည်။ ဆရာဆိုပေမဲ့ လူဆိုးတယောက်နှင့်ပက်သက်ရမှာတော့ ခေါင်ရမ်းရော ယမုံပါကြောက်နေမိသည်။
သင်တန်းဆင်းတော့ ယမုံက အရင်ပြန်သွားသည်။
ထုံးစံတိုင်းမိုးကတော့ ညိုလျက်ပင်။ ခေါင်ရမ်းစိတ်တွေလေးနေသည်။
ထိုစဉ်။ မြင်ဖူးနေကြ ကားအနက်တစီး ခေါင်ရမ်းရှေ့လာရပ်သည်။ ထင်သည့်အတိုင်း ကားထဲတွင်တည်ကြည်စွာ ထိုင်နေသည်က ကိုသူရိန်။
'ခလေးမ အိမ်ကလာမကြိုဖူး မလား လာလာ ကိုယ့်ကားပေါ်တက်ခဲ့' သူရိန်က ခေါ်သာ်
ခေါင်ရမ်းလည်းတွေဝေမိနေသည် သူတက်သင့်လား
မကြာခင် မိုးကလည်း ချုပ်တော့မည်။

Taxi တွေကလည်းငှားမရ
ထို့နောက် စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ 'ဒီတရက်ပါပဲလေ နောက်နေ့တွေ ငါမှ သင်တန်းမတက်ဖစ်တော့တာ'
ကား‌ေပါ်တက်ဖို့ ခေါင်ရမ်းဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

ထို့နောက် သူရိန်က 'ခေါင်ရမ်း ပင်ပန်းနေပီလား။ရော့ အအေးလေးသောက်က်ပါအုံး' ဟုဆိုကာ အအေးဘူးကမ်းပေးသည်။ ခေါင်ရမ်းလည်းရေဆာဆာနှင့် မငြင်းတော့ပဲ ချက်ချင်းဖောက်သောက်ပစ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် ခေါင်ရမ်း ခေါင်းထဲတွင် နောက်ကျိလာကာ
လောကတခွင်လုံးမှောင်မိုက်သွားတော့၏။

သူရိန်ကတော့ အရာရာကို ကြိုသိနေသည့်အလား အောင်နိုင်သူကဲ့သို့ ပြုံးကာ
'မင်းမချစ်လည်း ကိုယ်သိပ်ချစ်တယ်လေ ခေါင်ရမ်းရယ် မလုပ်သင့်မှန်းသိပေမဲ့ ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါကွာ
ကိုယ့်အချစ်က မြင်မြင်ချင်းအချစ်ပါ ' သူရိန် ခေါင်ရမ်းခေါင်းလေးကိုကိုင်ကာ မြို့ပြင်သို့ မောင်းထွက်ခဲ့၏။

တီခ်စ္ေရ သြားပီေနာ္ ' ေခါင္းရမ္း တီခ်စ္ကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေဖေဖအလုပ္ရႈပ္ေန၍ ဦးေလးေမာင္ႀကီးကသာ လိုက္ပို႔ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္
' သမီးေရ ဦးေလးေမာင္ႀကီး ျပန္လာမႀကိဳေတာ့ဖူးေနာ္
သမီးအေဖကိုလည္း ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ အိမ္က အမ်ိဳးသမီးေနမေကာင္းလို႔ပါ သမီးရယ္' ဦးေလးေမာင္ႀကီးက ေျပာရွာသည္။
ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ မိန္းမ ေနမေကာင္းေတာ့ သူပဲျပဳစုေပးရမယ္မလား။ ေခါင္ရမ္းက ဘယ္လိုျပန္ျပန္ရပါတယ္ေလ ဟုေတြးမိသည္။

သင္တန္းတြင္
ယမံုက ေစာင့္ႏွင့္ေနသည္။ထံုးစံတိုင္းေနရာ ဦးထားစၿမဲပင္ ။ယမံုနားဝင္ထိုင္ကာ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ့ ယမံုပင္ လန႔္သြားဟန္တူသည္။
ထို႔ေနာက္ အတန္းမတက္ေတာ့ဟု ႏွစ္ေယာက္သား ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ဆရာဆိုေပမဲ့ လူဆိုးတေယာက္ႏွင့္ပက္သက္ရမွာေတာ့ ေခါင္ရမ္းေရာ ယမံုပါေၾကာက္ေနမိသည္။
သင္တန္းဆင္းေတာ့ ယမံုက အရင္ျပန္သြားသည္။
ထံုးစံတိုင္းမိုးကေတာ့ ညိုလ်က္ပင္။ ေခါင္ရမ္းစိတ္ေတြေလးေနသည္။
ထိုစဉ္။ ျမင္ဖူးေနၾက ကားအနက္တစီး ေခါင္ရမ္းေရ႔ွလာရပ္သည္။ ထင္သၫ့္အတိုင္း ကားထဲတြင္တည္ၾကည္စြာ ထိုင္ေနသည္က ကိုသူရိန္။
'ခေလးမ အိမ္ကလာမႀကိဳဖူး မလား လာလာ ကိုယ့္ကားေပၚတက္ခဲ့' သူရိန္က ေခၚသာ္
ေခါင္ရမ္းလည္းေတြေဝမိေနသည္ သူတက္သင့္လား
မၾကာခင္ မိုးကလည္း ခ်ဳပ္ေတာ့မည္။

Taxi ေတြကလည္းငွားမရ
ထို႔ေနာက္ စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္ ။ 'ဒီတရက္ပါပဲေလ ေနာက္ေန့ေတြ ငါမွ သင္တန္းမတက္ဖစ္ေတာ့တာ'
ကား‌ေပၚတက္ဖို႔ ေခါင္ရမ္းဆံုးျဖတ္လိုက္သည္ ။

ထို႔ေနာက္ သူရိန္က 'ေခါင္ရမ္း ပင္ပန္းေနပီလား။ေရာ့ အေအးေလးေသာက္က္ပါအံုး' ဟုဆိုကာ အေအးဘူးကမ္းေပးသည္။ ေခါင္ရမ္းလည္းေရဆာဆာႏွင့္ မျငင္းေတာ့ပဲ ခ်က္ခ်င္းေဖာက္ေသာက္ပစ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ေခါင္ရမ္း ေခါင္းထဲတြင္ ေနာက္က်ိလာကာ
ေလာကတခြင္လံုးေမွာင္မိုက္သြားေတာ့၏။

သူရိန္ကေတာ့ အရာရာကို ႀကိဳသိေနသၫ့္အလား ေအာင္ႏိုင္သူကဲ့သို႔ ၿပံဳးကာ
'မင္းမခ်စ္လည္း ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တယ္ေလ ေခါင္ရမ္းရယ္ မလုပ္သင့္မွန္းသိေပမဲ့ ကိုယ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါကြာ
ကိုယ့္အခ်စ္က ျမင္ျမင္ခ်င္းအခ်စ္ပါ ' သူရိန္ ေခါင္ရမ္းေခါင္းေလးကိုကိုင္ကာ ၿမိဳ႔ျပင္သို႔ ေမာင္းထြက္ခဲ့၏။