ေရွာက္ခြၽင္တို႔သမီးေလး ေရွာက္ယဲ့မင္ သုံးလျပည့္ၿပီးမွသာ ေပက်င္းသို႔ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။လီခ်ိန္ရႈိ႕မွာ ေမြးခါစက ကိုယ္ဝန္ဒဏ္၊ေဆးဒဏ္ေၾကာင့္ေတာ္ေတာ္ေလးပိန္က်သြားသည္။ေရွာက္ခြၽင္၏အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအားေဆး၊ျဖည့္စြက္စာ၊ဂ်င္ဆင္းမ်ားေၾကာင့္သာလီခ်ိန္ရႈိ႕ျမန္ျမန္နလန္ျပန္ထူလာႏိုင္သည္။
ကေလးႏွစ္ေယာက္လုံးထိန္းရသည့္အျပင္လီခ်ိန္ရႈိ႕ကိုလည္းအဖက္ဖက္မွဂ႐ုစိုက္ကာတစ္ဖက္တြင္လည္းcompanyအလုပ္မ်ားလွမ္းလုပ္ရေသးသည့္ ေရွာက္ခြၽင္မွာလည္းမလြယ္ကူလွခဲ့ေပ။အခုဆို ေရွာက္ယဲ့မင္ေလးမွာတစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္ၿပီး ေရွာက္က်ိမ့္က မူႀကိဳပင္တက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
လီခ်ိန္ရႈိ႕နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ႏွစ္နာရီခြဲၿပီျဖစ္၍ က်ိမ့္က်ိမ့္မူႀကိဳဆင္းခ်ိန္ႏွင့္ကားလမ္းၾကပ္မည့္အခ်ိန္ႏွင့္ ခ်ိန္လိုက္ရင္း ေရွာက္ခြၽင္ဆီတစ္ခါထဲသြားရန္ေတြးလိုက္ကာ နာနီအားျပန္ခိုင္းလိုက္သည္။လီခ်ိန္ရႈိ႕ နာနီလက္ထဲမွယဲ့ယဲ့ေလးအားယူေပြ႕လိုက္ကာ
“ ဝမ္ေဒၚေဒၚ ျပန္လို႔ရၿပီေနာ္ အိမ္လိုက္စရာမလိုေတာ့ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္က်ိမ့္က်ိမ့္ကိုသြားႀကိဳရင္းေရွာက္ခြၽင္ဆီတစ္ခါထဲဝင္လိုက္မလို႔ "
“ ဟုတ္ကဲ့ပါ လီေလာင္ပန္ ေဒၚေဒၚျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ အားယဲ့ေလး ဘိုင့္ဘိုင္"
က်ိမ့္က်ိမ့္ေလးပါမူႀကိဳတက္ေနၿပီျဖစ္၍လီခ်ိန္ရႈိ႕ ေရွာက္ယဲ့ ေလးအားအိမ္တြင္နာနီႏွင့္မထားခဲ့ႏိုင္၍နာနီအေဒၚႀကီးေရာပါဆိုင္ထိေခၚလာထိန္းျခင္းျဖစ္သည္။ယခုတစ္ခါ နာနီႏွင့္ပတ္သက္၍ေရွာက္ခြၽင္၏စည္းကမ္းခ်က္မ်ားမွာအရင္ကထက္အလြန္တင္းၾကပ္ထားသည္။
လီခ်ိန္ရႈိ႕ဒ႐ိုင္ဘာအားေခၚလိုက္ၿပီးေရွာက္ခြၽင္၏companyသို႔ပို႔ခိုင္းလိုက္သည္။Company သို႔ေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာရင္းႏွီး ေသာဝန္ထမ္း ေကာင္မေလးအခ်ိဳ႕ကယဲ့ယဲ့ေလးအားပိုးထားသည့္လီခ်ိန္ရႈိ႕အားအားႏူတ္ဆက္ၾကသည္။ေရွာက္ခြၽင္၏႐ုံးခန္းသို႔ေရာက္ေတာ့သူတံခါးႏွစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ေသာ္လည္းျပန္ေျဖသံမၾကားသျဖင့္သူအထဲဝင္လိုက္သည္။ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ေရွာက္ခြၽင္ထိုင္ခုံေပၚတြင္အိပ္ေမာက်ေနၿပီးအနည္းငယ္ပင္ပန္းေနပုံေပၚသည္။
လီခ်ိန္ရႈိ႕အနားကပ္သြားမွသာေရွာက္ခြၽင္ျဖတ္ကနဲႏိုးလာသည္။ေရွာက္ခြၽင္ တစ္ဖက္ကဝါးသန္းရင္း တစ္ဖက္ကလီခ်ိန္ရႈိ႕ႏွင့္ ယဲ့ယဲ့ေလးအား နမ္းရင္း “ ကိုယ္လာႀကိဳပါမယ္ဆို
ဆိုင္ကေစာင့္တာမဟုတ္ဘူး "
“ ဒီေန႔အလုပ္ပါးလို႔ပါ ၿပီးေတာ့က်ိမ့္က်ိမ့္ကိုေရာအတူတူသြားႀကိဳခ်င္လို႔ သားကိုဒီတေလာအခ်ိန္မေပးျဖစ္သလိုျဖစ္ေနလို႔ "
ေရွာက္ခြၽင္ ယဲ့ယဲ့လက္ေလးအားနမ္းကာစေနရင္းအနည္းငယ္မေပ်ာ္႐ႊင္သည့္ေလသံျဖင့္ “ ဒါေၾကာင့္ပဲလား " ဟုေမးသည္။
လီခ်ိန္ရႈိ႕ရီလိုက္ရင္း “ ၿပီးေတာ့ မင္းကိုလည္းေတြ႕ခ်င္လို႔ " ဟုေျဖလိုက္မွ ေရွာက္ခြၽင္ေက်နပ္သြားကာ ကားေသာ့ယူလိုက္ရင္း “ သြားစို႔ ယဲ့ယဲ့ေလးေရ gege ကိုသြားႀကိဳရေအာင္ "
မူႀကိဳေရာက္ေတာ့က်ိမ့္က်ိမ့္မွာသူ႔ကိုတစ္မိသားစုလုံးလာႀကိဳၾကသျဖင့္ဝမ္းသာအားရအေျပးလာသည္။ေရွာက္ခြၽင္ကက်ိမ့္က်ိမ့္၏ေက်ာပိုးအိတ္၊ထမင္းဘူးတို႔ကိုကားေနာက္ဖ ဖုံးထဲထည့္သည္။က်ိမ့္က်ိမ့္အေရွ႕ခန္းတြင္ထိုင္ေနသည့္လီခ်ိန္ရႈိ႕ႏွင့္ယဲ့မင္ေလးအားအာဘြားေပးရင္းကားေနာက္ခန္းထဲဝင္သည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့လီခ်ိန္ရႈိ႕ဆိုင္မွယူလာေသာဟင္းမ်ားကိုေႏြးလိုက္ၿပီးကေလးထိန္းျခင္းအမႈစေတာ့သည္။ လီခ်ိန္ရႈိ႕ ကေလးကစားခန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္ေတာ့ က်ိမ့္က်ိမ့္က ညေနအခ်ိန္ပိုင္းနာနီအားဂ်ီက်ရင္း
“ ေပး ေပး လို႔ က်ိမ့္က်ိမ့္ကစားလို႔မဝေသးဘူးလို႔ ေပးေပး အီးဟီးဟီးးး tabletျပန္ေပးလို႔ "
“ သခင္ေလး ကစားခ်ိန္ျပည့္ၿပီ မနက္ျဖန္မွထပ္ကစားရေအာင္ေနာ္ "ဟု tabletကိုသိမ္းလိုက္လွ်င္က်ိမ့္က်ိမ့္ေဒါသထြက္လာရင္း နာနီအား
သူ႔လက္ေသးေသးေလးျဖင့္႐ိုက္ေတာ့သည္။
လီခ်ိန္ရႈိ႕ျဖစ္စဥ္အစအဆုံးအားေတြ႕လိုက္သည္။
သူအခန္းထဲဝင္ၿပီး အ႐ုပ္ပုံထဲမွကေလးကစားစရာတုတ္တစ္ခုေကာက္ကိုင္လိုက္ကာက်ိမ့္က်ိမ့္၏ေျခသလုံးအား႐ိုက္ေတာ့သည္။ပါးစပ္ကလည္း “ ေရွာက္က်ိမ့္ သူမ်ားကို႐ိုက္ရဲတယ္ေပါ့ေလ ႐ိုက္ဦးမလား ေနာက္ခါ႐ိုက္ဦးမလား"
တစ္ခါမွအ႐ိုက္မခံရဖူးသည့္က်ိမ့္က်ိမ့္မွာေဒါသစိတ္ႏွင့္အတူဝမ္းနည္းစိတ္ပါဝင္လာၿပီး ေအာ္ငိုေတာ့သည္။
“ အား အား နာတယ္ နာတယ္ ပါး နာတယ္ "ဟုေအာ္ရင္းပတ္ေျပးလွ်င္ လီခ်ိန္ရႈိ႕ကျပန္လိုက္ဆြဲရင္း က်ိမ့္က်ိမ့္၏တင္ပါးေလးအားထပ္႐ိုက္ကာ
“ နာလား နာရင္ ဘာလို႔ သူမ်ားကို႐ိုက္လဲ ႐ိုက္ဦးမလားေနာက္တစ္ခါ "
ဆူညံသံမ်ားေၾကာင့္ေရွာက္ခြၽင္ယဲ့မင္ေလးအားဒိုက္ပါျမန္ျမန္လဲေပးလိုက္ၿပီး
“ မင္းသမီးေလး ဒီမွာခဏေနခဲ့ဦးေနာ္ "
ေရွာက္ခြၽင္ေရာက္လာေတာ့ က်ိမ့္က်ိမ့္မွာပိုငိုကာလီခ်ိန္ရႈိ႕ထံမွအတင္း႐ုန္းၿပီးေရွာက္ခြၽင္အားေျပးဖက္ေတာ့သည္။ေရွာက္ခြၽင္က်ိမ့္က်ိမ့္အားေပြ႕လိုက္ၿပီး လီခ်ိန္ရႈိ႕အားၾကည့္လိုက္ကာ
“ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ ေပါင္ေပ့ ဘာလို႔သားကို႐ိုက္တာလဲ "
“ မင္းသိလား သူtablet မရလို႔ နာနီကို႐ိုက္ေနတာ "
ေရွာက္ခြၽင္နာနီအားျပန္ခိုင္းလိုက္ၿပီးက်ိမ့္က်ိမ့္အားေပြ႕ကာက်ိမ့္က်ိမ့္၏အခန္းထဲသို႔ေခၚသြားသည္။က်ိမ့္က်ိမ့္၏ေျခသလုံးျဖဴျဖဴေလးမွာတုတ္ရာမ်ားျဖင့္နီညိဳေရာင္ရဲေနသည္။ေရွာက္ခြၽင္ေဆးလိမ္းေပးရင္း
“ လိမ္မာတယ္ လိမ္မာတယ္ မနာဘူး မနာဘူးေနာ္ "
က်ိမ့္က်ိမ့္ကငိုေနရင္း “ ပါး သားကို႐ိုက္တယ္ ပါးသားကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး " ဟုဆိုေနေသးသည္။
ေရွာက္ခြၽင္ေဆးလိမ္းၿပီးေတာ့ “ မငိုနဲ႔ေတာ့ သားေယာက္်ားေလးမဟုတ္ဘူးလား တိတ္ေတာ့
ပါ့ပါငယ္ငယ္ကဆို မင္းဖိုးဖိုး႐ိုက္တာဒီထက္ေတာင္နာေသး၊အဲ့အခ်ိန္တုန္းကမင္းအေဖငါ တစ္စက္ေလးေတာင္မငိုဘူး "
က်ိမ့္က်ိမ့္ကအံ့ဩစြာျဖင့္ “ ဘာလို႔ ဖိုးဖိုးက႐ိုက္တာလဲဟင္ "ဟုေမးလွ်င္ ေရွာက္ခြၽင္အၾကပ္႐ိုက္သြားၿပီး သူေခါင္းကုတ္လိုက္ကာ“ အယ္ ဒါကဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ပါ့ပါကိုအႏိုင္က်င့္တဲ့ငခြၽတ္ေလးသုံးေယာက္ကို နည္းနည္းထိုးလိုက္တာ အဲ့ေကာင္ေတြရဲ႕သြားက်ိဳးသြားလို႔ မင္းဖိုးဖိုးကအခု သားပါးလိုစိတ္ဆိုးၿပီး႐ိုက္ေတာ့တာေပါ့ "
က်ိမ့္က်ိမ့္သူ႔သြားေလးမ်ားအားလက္ညိဳးႏွင့္ထိလိုက္ရင္း “ အီးက်ိမ့္က်ိမ့္သြားက်ိဳးမွာေၾကာက္"
ေရွာက္ခြၽင္ကက်ိမ့္က်ိမ့္၏ေခါင္းေလးအားျပတ္လိုက္ရင္း “ ေၾကာက္ေၾကာက္ ဘာေၾကာက္စရာရွိလဲ ေနာက္ဆိုဘာျဖစ္ျဖစ္သားမွတ္ထားရမွာသားအေနာက္မွာ ပါ့ပါတစ္ေယာက္လုံးရွိေသးတယ္ Ok အခုေတာ့နားလိုက္ဦးေနာ္ "
ေရွာက္ခြၽင္လီခ်ိန္ရႈိ႕အားစာၾကည့္ခန္းထဲေခၚသြားၿပီး “ ခ်ိန္ရႈိ႕ နာနီတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔သားကိုညိဳတဲ့အထိ႐ိုက္ရလား ဟင္ "
“ ငါအကုန္ျမင္လိုက္တယ္ သူtablet ကိုေတာင္းမရလို႔စိတ္တိုၿပီး နာနီကို႐ိုက္တာ "
“ သားကအခုမွေလးႏွစ္ရွိေသးတာ သူ႐ိုက္တာဘယ္ေလာက္နာမွာလဲ မင္း႐ိုက္လိုက္တာအခုေျခသလုံးကညိဳမည္းေနတာပဲ "
“ ေရွာက္ခြၽင္ အခုလိုမဆုံးမရင္ သူႀကီးလာလို႔အက်င့္ပါသြားမွာကိုငါေၾကာက္လို႔ပါ သူလူတိုင္းကိုအေလးမထားတတ္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ "
“ အနည္းဆုံးေတာ့ ကိုယ္တို႔ရွင္းျပလို႔ရတယ္ေလ ႐ိုက္စရာလိုလို႔လား ၊ၿပီးေတာ့ tabletကိုတစ္ရက္ႏွစ္နာရီေတာ့ေပးေဆာ့လို႔ရပါတယ္ "
“ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ပါးစပ္နဲ႔ပဲဆုံးမေနလို႔မရဘူး၊ ေရွာက္ခြၽင္ ငါကသူ႔မ်က္လုံးထိခိုက္မွာစိူလို႔ပါကေလးကိုအၿမဲတမ္းအလိုလိုက္လို႔မရဘူးေလ "
“ မ်က္လုံးထိခဲ့ရင္ေတာင္ ကိုယ္ကုေပးႏိုင္တယ္
မင္းဒီေလာက္မတြက္ကပ္လို႔မရဘူးလား ကိုယ့္သားေလးကို "
“ အလိုလိုက္လြန္းရင္ ပ်က္စီးတတ္တယ္ ေရွာက္ခြၽင္ သာဓကေတြကေတာ့ငါမင္းကိုလက္ညိဳးထိုးျပစရာမလိုဘူးထင္တယ္ "
ေရွာက္ခြၽင္ေဒါသထြက္သြားၿပီး “ မင္းဆိုလိုခ်င္တဲ့သာဓက က ကိုယ္လား ဟမ္ လီခ်ိန္ရႈိ႕ မင္းကိုယ္လို႔ေျပာခ်င္တာမလား ကိုယ္ကမေကာင္းတဲ့အေကာင္လို႔အခုခ်ိန္ထိမင္းစိတ္ထဲမွာရွိေနတုန္းပဲလား "
လီခ်ိန္ရႈိ႕သူစကားမွားသြားမွန္းသိေသာ္လည္း
ေနာက္က်သြားေခ်ၿပီ။
“ ေျပာလို႔ ခ်ိန္ရႈိ႕ ေျဖေလ မင္းမ်က္လုံးထဲမွာငါကအခုခ်ိန္ထိ မေကာင္းတဲ့အေကာင္လို႔ျမင္ေနတုန္းေပါ့"
“ ေရွာက္ခြၽင္ မဟုတ္ဘူး ငါဆိုလိုတာအဲ့လိုမဟုတ္ဘူးလို႔ ငါ ငါက "
ေရွာက္ခြၽင္ ခပ္ျပင္းျပင္းအသက္ရႉလိုက္ရင္း
“ ေတာ္ေတာ့ ရၿပီ ကိုယ္သိၿပီ " ဟုဆိုကာေရွာက္ခြၽင္ခ်ာခနဲထြက္သြားသည္။
အိပ္ရာဝင္ေတာ့လည္း ေရွာက္ခြၽင္ကက်ိမ့္က်ိမ့္အခန္းမွာသြားအိပ္သည္။လီခ်ိန္ရႈိ႕ က်ိမ့္က်ိမ့္ကိုေရာေရွာက္ခြၽင္ဆီေရာဝင္သြားခ်င္ေသာ္လည္းသူစိတ္ထိန္းလိုက္ကာသူတို႔အိပ္ေပ်ာ္သြားမွသာတိတ္တိတ္ေလးသြားၾကည့္ရန္ျပင္လိုက္သည္။
က္်မ့္က်ိမ့္နာက်င္တာထက္ကိုလီခ်ိန္ရႈိ႕ရင္ထဲပိုနာက်င္သည္။သူမ႐ိုက္ရက္ပဲက်ိမ့္က်ိမ့္အား႐ိုက္ခဲ့ရသည္။ေရွာက္ခြၽင္ကအရာအားလုံးပုံေပးကာအလိုလိုက္ထားေသာဘဝတြင္က်ိမ့္က်ိမ့္ေလးကိုအရင္ငယ္စဥ္ကမာနႀကီးေမာက္မာေသာ
ေရွာက္ခြၽင္တို႔ေက်ာက္က်င္ရွင္းတို႔လိုျဖစ္လာမွာကိုစိုးရိမ္မိသြားၿပီးသူ က်ိမ့္က်ိမ့္အားတင္းၾကပ္မိေနျခင္းျဖစ္သည္။ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ႏွင့္ လီခ်ိန္ရႈိ႕အိပ္မေပ်ာ္ညႏွစ္နာရီခြဲေလာက္လီခ်ိန္ရႈိ႕ေရွာက္ခြၽင္တို႔အားၾကည့္ရန္ထလာေတာ့
ေရွာက္ခြၽင္ကက်ိမ့္က်ိမ့္အားေရးႀကီးသုတ္ပ်ာေပြ႕ကာထြက္လာသည္။လီခ်ိန္ရႈိ႕
“ က်ိမ့္က်ိမ့္ က်ိမ့္က်ိမ့္ ေရွာက္ခြၽင္ က်ိမ့္က်ိမ့္ဘာျဖစ္တာလဲ "
“ ကိုယ္အရမ္းပူေနတာ အျမန္ ကိုယ့္ကိုကားေသာ့ယူေပး ေဆး႐ုံသြားမွျဖစ္မယ္ "
လီခ်ိန္ရႈိ႕ကားေသာ့ယူၿပီး “ငါလည္းလိုက္မယ္ "
“ ကိုယ္အရင္သြားႏွင့္မယ္ အိမ္မွာယဲ့မင္တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့လို႔မျဖစ္ဘူး "
“ ဟင့္အင္း ငါလည္းလိုက္မယ္ ယဲ့မင္ကိုပိုးခဲ့မယ္ "
ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့အထူးခန္းတြင္ဆရာဝန္က
က်ိမ့္က်ိမ့္အားေဆးထိုး၊ပုလင္းႀကီးခ်ိတ္ေပးၿပီးေနာက္ “ ကေလးက စိုးရိမ္စရာမရွိေတာ့ပါဘူးကိုယ္အရမ္းပူၿပီးသတိေမ့သြားတာပါ မနက္က်ရင္ႏိုးလာပါလိမ့္မယ္ "
ဆရာဝန္ထြက္သြားေတာ့မွ လီခ်ိန္ရႈိ႕ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ “ ငါမေကာင္းတာပါ ငါ့ေၾကာင့္ျဖစ္တာ က်ိမ့္က်ိမ့္ေလး ဘယ္ေလာက္ေတာင္နာက်င္လိုက္မလဲ " ဟုငိုေႂကြးေတာ့သည္။
ေရွာက္ခြၽင္ မေနႏိုင္ပဲ လီခ်ိန္ရႈိ႕အားဖက္လိုက္ကာ “ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး အခုေကာင္းသြားၿပီေနာ္ မနက္က်ရင္သားေလးႏိုးလာလိမ့္မယ္ တိတ္တိတ္ မငိုနဲ႔ေတာ့ "
လီခ်ိန္ရႈိ႕ေရွာက္ခြၽင္၏ရင္ခြင္ထဲပိုတိုးဝင္လိုက္ၿပီး “ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါငါမေကာင္းတာပါ သားကိုမ႐ိုက္လိုက္သင့္ဘူး မင္းကိုေရာအဲ့လိုမေျပာမိလိုက္သင့္ဘူး "ဟုပိုငိုေတာ့သည္။
ေရွာက္ခြၽင္ ေဆး႐ုံvipခန္းတြင္ လီခ်ိန္ရႈိ႕အားအငိုတိတ္ေအာင္ေခ်ာ့ၿပီးသြားေတာ့ တစ္ဖန္ ယဲ့မင္ေလးကႏို႔ဆာ၍ထငိုသျဖင့္ႏို႔ဘူးထေဖ်ာ္ကာေခ်ာ့လိုက္ႏွင့္တစ္ညလုံးအလႈပ္ရႈပ္ေနေတာ့သည္။
YOU ARE READING
Niang Niang Qiang (娘娘腔) Fan Fiction
Fanfic邵群@李程秀 Fan Fiction Available in both Zaw Gyi & Unicode
