စိန်ပန်းပြာဒဏ္ဍာရီ-စိန္ပန္းျပာဒ႑ာရီ

Extra-6-Zawgyi

ေသာ္လႊမ္းအိပ္ရာေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေနရင္း စာၾကည့္စားပြဲမွာထိုင္ေနတဲ့ကိုကို႔ကို ၾကည့္ေနသည္မွာ အေတာ္ၾကာေပျပီ။ စာရင္းဇယားေတြ လုပ္ေနတဲ့ကိုကိုသည္ ေခါင္းရႈပ္ေနဟန္ျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ကို ခဏခဏက်ံဳ႕သည္။ ျပီးလွ်င္ စာရင္းစာအုပ္ထဲက စာရင္းေတြကိုတစ္ခါျပန္ၾကည့္သည္။ ၾကည့္ရတာ စာရင္း မကိုက္လို႔ ေခါင္းကိုက္ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။

ေသာ္လႊမ္းကေတာ့ နာရီကိုတၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္သာ လုပ္ေနမိေလသည္။ လက္တံတိုကေတာ့ ဆယ္နာရီကို ညႊန္ျပလွ်က္။

"ကိုကို။ ေနာက္က်ေနျပီေလ။ လာေတာ့။"

စိတ္မရွည္တဲ့အဆံုး ေသာ္လႊမ္း လွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္ေပမဲ့ ကိုကိုက မၾကားပါ။ သူ႔နဖူးေျပာင္ေျပာင္ကို ပြတ္လိုက္၊ ဇက္ကို ဟိုဘက္ဒီဘက္ခ်ိဳးလိုက္ႏွင့္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ႏွင့္သာ စာရင္းထဲ အာရံုစိုက္လွ်က္ရွိေတာ့သည္။ ဒီတိုင္းေအာ္ေခၚေနလွ်င္ေတာ့ ကိုကို ကုတင္ဆီ ေရာက္လာဖို႔ မရွိႏိုင္တာသိလိုက္ျပီမို႔ ေသာ္လႊမ္း ကုတင္ေပၚမွထလိုက္သည္။

"ဟင္။ေသာ္ေလး။"

ပုခံုးကို ေနာက္ကသိုင္းဖက္လိုက္ေတာ့မွ ကိုကိုကလွည့္ၾကည့္လာေတာ့သည္။

"အိပ္ေတာ့ေလ။ ေနာက္က်ေနျပီ။"

ေခါင္းကိုဖြဖြလွမ္းပုတ္လွ်က္ ကိုကိုကဆိုသည့္တိုင္ ေသာ္လႊမ္းကေတာ့ ကိုကို႔ကိုမွီတြယ္ထားရာမွ မလႊတ္ေပးပါေခ်။ ေအးစက္ေနတဲ့ကိုကို႔ပါးနားကို ပါးခ်င္းအပ္လိုက္ရင္းျဖင့္ ေသာ္လႊမ္း ထပ္ခၽြဲလိုက္မိေသးသည္။

"ကိုကိုေခ်ာ့သိပ္မွ ဒီကေလးေလးက အိပ္မွာလို႔။"

"ဒီကေလးဆိုးေလးကေတာ့။"

ကိုကိုက ေသာ္လႊမ္းရဲ႕ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြေလးတစ္ခ်က္မွ်ထုလိုက္ေလသည္။ ကိုကိုအသည္းယားတဲ့အခိုက္အတန္႔ေတြမွာကိုကိုကေသာ္လႊမ္းကို မနာတနာေလး နဖူးကို ဖြဖြထုကာ က်ီစယ္တတ္သည္။

"ကိုယ္အလုပ္မ်ားေနတယ္ေလ။ ကိုယ့္ကိုေစာင့္ရင္ အိပ္ရာ၀င္ေနာက္က်လိမ့္မယ္။ အရင္ အိပ္ႏွင့္ေလေနာ္။ "

ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ေျပာလာေပမဲ့လည္း ကြန္ပ်ဴတာကိုသာ ျပန္ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကို႔ကိုျမင္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေသာ္လႊမ္း စိတ္တိုသြားရသည္။ ဘာလဲ။ ဒီေန႔က ေသာၾကာေန႔ေလ။