Η Αγάπη 3/9

Αναμνήσεις Του Παρελθόντος

Μέτα από μια πολύ ώριμη σκέψη (των 5 λεπτών) πήρα την ρια και φύγαμε πίσω στο μέρος οπού μεγάλωσα και έζησα κάποιες καλές στιγμές... περάσαν ακριβώς 10 χρόνια από τότε που πάτησα τον πόδι μου. Εδώ που έχασα τους γονείς μου και οι συγγενείς μου με παράτησαν στην τύχη μου, ένα μαύρο στίγμα στην ζωή μου θα έλεγα.

ρια- γιωργο, γιωργο (με σκουντάει)

εγώ- έλα

ρια- τι έχεις?

εγώ- όλα καλά (την παίρνω στην αγκαλιά μου) απλά θυμήθηκα κάτι γεγονότα από το παρελθόν..

μανός- μπρο, φτάνουμε σε 10

εγώ- έγινε αυτό που ζήτησα?

μανός- ναι, με το που προσγειωθούμε όλη η περιοχή θα σου ανήκει.

εγώ- ευχαιρστω.

Βλέπω από το παράθυρο μαζί με την ρια να έχει χωθεί για τα καλά στην αγκαλιά μου, την υπεροχή θεά που έχει ο τόπος μου, γεμάτο λιβάδια, χιλιάδες πανέμορφα λουλούδια, δεντρά με καρπούς και ανθρώπους στα χωράφια να δουλεύουν σκληρά μαζί με τις γυναίκες τους, όσο προχωράμε βλέπω το πατρικό που μεγάλωσα και με πιάνει μια αφάνταστη λείπει και ένας μεγάλος θύμος ξυπνάει μέσα μου, αρχίζω και σφίγγω τα χεριά μου από θύμο και η ρια με ακουμπάει

ρια- ηρέμησε... εγώ είμαι εδώ (με κρατάει απαλά και ηρεμώ κάπως)

μανός- είσαι σίγουρος ότι θες να είσαι εδώ?

εγώ- ναι έπρεπε να το κάνω κάποια στιγμή ίσως και πριν από πολλά πολλά χρόνια αλλά καλά αργά παραποτε, έφτασε πλέον η στιγμή να πληρώσουν για ότι μου έκαναν!

μανός- είμαστε δίπλα σου μπρο, κατεβαίνω

Αρχίζει και κατεβάζει το αεροπλάνο και από το πατρικό βγαίνουν άνθρωποι και αναγνωρίζω εκείνον που μου φέρθηκε σαν σκυλί... προσγειωνόμαστε και βγαίνω από το ελικόπτερο με αρκετά αγριεμένο ύφος και αυτός ο τύπος (θείος μου) με πλησιάζει και με ρωτάει τι θέλω στην γη του, χωρίς κουβέντα τον αγνοώ και προχωράω προς το σπίτι και με σταματάει στην είσοδο,

αυτός- σου μιλάω ρε, ποιος είσαι

εγώ- βλέπω δεν με αναγνώρισες (του κατεβάζω το χέρι) και καλύτερα έτσι, εξαφανίσου από την γη μου τώρα!!! μαζί με όλους αυτούς τους άχρηστους!!

αυτός- πως τολμάς

Πάει να με χτυπήσει και τον σταματάει ο μανός και του κολλάει στο πρόσωπο ένα χαρτί που αναφέρει ότι όλα αυτά εδώ μου ανήκουν πλέον, αρχίζει και το μελετάει και βλέπει το όνομα μου και σοκαρισμένος... φωνάζει το όνομα μου

αυτός- γιωργο εσύ!!!

εγώ- σου απαγορεύω να ξανά αναφέρεις το όνομα μου, πάρε όλους αυτούς από μπροστά μου και εξαφανίσου από εδώ τώρα!!!!

Με πλησιάζει μια κοπέλα, λογικά η κόρη του, η οποία φαίνεται να έχει αρκετές άγριες διαθέσεις αλλά η ρια μπαίνει μπροστά και την σταματάει.

ρια- μην τολμήσεις να τον ακουμπήσεις, γιατί θα έχεις να κανείς μαζί μου.

εγώ- βρε βρε η ελενη

ελενη- δεν ξέρω ποιος είσαι, αλλά πως τολμάς να μιλάς έτσι στον πάτερα μου!!

εγώ- δεν σε παρεξηγώ, διότι δεν γνωρίζεις τι καθίκη πάτερα έχεις.

ελενη- πως τολμάς,

αλεξια (μητέρα της Ελένης) ελενη σταμάτα!(μας πλησιάζει) γιωργο όντως εσύ είσαι?

γιωργος (την κοιτάω με ύφος) ναι εγώ είμαι

αλεξια- μάλιστα

στην αρχή με κοιτάει κάπως περίεργα και χωρίς να το καταλάβω με αγκαλιάζει πολύ δυνατά και αρχίζει να κλαίει και να μου ζητάει συγγνώμη και συγγνώμη, μέχρι που έπεσε στο πάτωμα και συνέχισε να κλαίει μονή της για ώρα, ένοιωθα ένα σφίξιμο στην καρδιά και πως να μην νιώσω, ήταν η αδερφή του πάτερα μου, με αγαπούσε παραπολυ αλλά φοβόταν τον άντρα της... κατέβηκα και σκούπισα τα δάκρυα της και την αγκάλιασα χωρίς να πω κουβέντα και αυτή συνέχισε, ο θείος μου πάλι έρχεται και με πλησιάζει πολύ επιθετικά και η ελενη μαζί με την ρια μπαίνουν μπροστά.

ελενη- τι στο διάολο του έκανες!!!

θείος- φύγε από την μέση ηλίθια

Πάει να γίνει βίος και όπως το χέρι του πάει να την βρει τον σταματάω στον αέρα και ρίχνω την μούρη του στο χώμα και ζητάω από τον μανό να πάει τις γυναίκες μέσα και ότι θα έρθω σε λίγο

εγώ- τώρα τα δυο μας, για πες, πως σου φάνηκε η περιουσία των γονιών μου που σου έδωσαν άνεση πλούτο και εξουσία, φαντάζομαι ήταν σαν όνειρο από το τίποτα που ήσουν να ζεις τόσο πλουσιοπάροχα όλα αυτά τα χρόνια ε?

θείος- πως τολμάς να μου φέρεσαι έτσι, ξέρεις τι δύναμη έχω και τι μπορώ να σου κάνω?

εγώ-η δύναμη σου είναι όσο και το δάχτυλο σου, καιρός είναι να τελειώνω μαζί σου μια για πάντα,

Βγάζω το όπλο που είχα πάνω μου και του βάζω μέσα στο στόμα και αρχίζει να παρακαλάει όσο μπορεί και εκεί που πάω να πατήσω την σκανδαλι, πετάγονται οι παππούδες που ήταν τόσοι ώρα θεατές

πάππους- σταμάτα γιωργο!

εγώ- και γιατί να σταματήσω (γελάω δυνατά)? μην ανχω όμως έρχεται και η σειρά σας σε λίγο!!

πάππους- πως τολμάς να μας απειλής κωλόπαιδο (μια σφαίρα περνάει ξυστά από το πρόσωπο του)

εγώ- η επόμενη θα βρει στόχο στο ορκίζομαι:) όποτε βούλωσε το και απλά θαύμασε την στιγμή, επίσης ντρέπομαι που έχω έστω και μια σταγόνα από το αίμα σου!! και εσύ γιατί δεν μιλάς γιαγιακα, που αντί να με βοηθήσεις και να μην με αφήσεις στο έλεος τους και κοίταξες άλλου ενώ ήξερες ότι αυτό το κτήνος μαζί με τον άντρας σου που προσπάθησαν να με σκοτώσουν? αλλά μπήκε στην μέση η μικρή ελενη τότε και δεν τα κατάφεραν και με έδωσαν σε ίδρυμα ώστε να φάνε ότι μπορούσαν από την περιουσία που δικαιωματικά μου ανήκει, πάντως μου κάνει εντύπωση και τότε τους καμάρωνες και τώρα τους καμαρώνεις και δεν κανείς τίποτα και πάλι εχ. Λοιπόν μάζεψε αυτό το σκουπίδι από την άυλη μου μαζί με τον σάπιο άντρα σου και μην σας ξαναδώ μπροστά μου

Πάω προς το σπίτι και ακούω την φωνή της μετά από 10 χρόνια

γιαγιά- χαίρομαι που είσαι καλά

Γυρνάω ξαφνικά και βλέπω ένα γλυκό χαμόγελο και με πιάνει μια έντονη επιθυμία να της μιλήσω (την αγαπούσα πολύ) αλλά όχι, γυρνάω και μπαίνω προς το σπίτι οπού η ρια με πλησίασε και με αγκάλιασε δυνατά και μου φώναξε "δεν χρειάζεται να είσαι πάντα δυνατός, μπορείς να αφήνεις τα συναισθήματα σου ελεύθερα" και άρχισε ένα δυνατό ξέσπασμα που κράτησε για λίγο, με πλησιάζει ο μανός και μου προτείνει να τους μεταφέρουμε σε ένα σπίτι στην άλλη πλευρά του χωρίου και χωρίς δεύτερη κουβέντα συμφωνώ και πάω προς την αλεξια και την ελενη

εγώ- λοιπόν, αυτό το σπίτι πλέον μου ανήκει, έχετε την επιλογή να μείνετε εδώ μαζί μου η να πάτε με τους άλλους μαζί η απόφαση δικιά σας


hiii: 3 είμαι περίεργος για την απόφαση τους το ίδιο και εσείς να φανταστώ, αφήστε ένα λικε αν σας άρεσε και ένα κομμεντ ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και να έχετε μια μπόμπα μέρα