Η Αγάπη 3/9

bad day

Την κοιτάω και κρατάω μια απόσταση μέχρι που βλέπω τον ολι αραχτω στην πλάτη της να τον λούζει ο ήλιος και να χάιδευ την μουσούδα του, τότε με αρπάζει με τα δόντια της και με ξαπλώνει κάτω και τρίβει το πρόσωπο της στα μούτρα μου και κοντεύει να με λιώσει,

εγώ- κάλο κορίτσι κάλο κορίτσι, πως μεγάλωσες έτσι ρε, εσύ την πρόσεχες?

ελενη- ε ναι ποιος άλλος, ο μπαμπάς μου δεν την ήθελε αλλά η γιαγιά και η μαμά πάτησαν πόδι όποτε την κρατήσαμε..

εγώ- και η γιαγιά όντως?

ελενη- ναι βρε, μπορεί να μην μιλούσε πολύ αλλά από τότε που σε χάσαμε είχε χάσει το χαμόγελο της για παραπολυ καιρό.

εγώ- μάλιστα,(χαιδευω την λιλι και βρίσκω ένα μενταγιόν οπού είχε μέσα την φωτογραφία μας από τότε, πάω να το αφαιρέσω και αντιδράει) μην φοβάσαι, ξέρω ότι είναι ο μικρός σου θησαυρός όπως ο μικρός σου αποδω

βγάζει μια κραυγή και πετάγεται ο ολι στον αέρα και τον πιάνω με το ζόρι...

ελενη- ψιτ εσύ

εγώ- έλα

ελενη- η ρια ακόμα παίζει με το λιονταράκι, τι φάση

εγώ- ούτε που ξέρω χάχα

ελενη- α σήμερα ξεκινάει και η πρώτη σας μέρα στο σχολείο

ρια- τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι, με τίποτα δεν έχω κάνει μπάνιο δεν έχω βαφτεί είμαι σαν ανάποδο γαμώτο

εγώ- θεά είσαι ρε μωρό μου

ρια- σκάσε βλάκα, εγώ έτσι δεν πάω πουθενά!!!!!!

ελενη- ε πρώτη μέρα τώρα δεν θα πειράξει να αργήσουμε και λίγο, άντε πάμε σπίτι

Πάμε προς το μονοπάτι με την λιλι μπροστά φύλακα το λιονταράκι δίπλα της τον ολι στην αγκαλιά μου και την ρια μαζί με την ελενη χεράκι χεράκι από πίσω μου, μέχρι που χτυπάει το ρημάδι το τηλέφωνο (άγνωστο νούμερο)

εγώ- παρακαλώ

άγνωστος- μην παρακαλάς πολύ, που είσαι

εγώ- ποιος είναι?

σοφία- η σοφία ρε ποιος άλλος, που στα κομμάτια είσαι?

εγώ- δεν μπορώ να σου πω και πρέπει να κλείσω, γεια (το κλείνω

ρια- ποιος ήταν

εγώ- λάθος μωρέ άντε πάμε γρήγορα σπίτι

Αρπάζω το χέρι της και αρχίζουμε να τρέχουμε μπροστά και την λιλι να μας ακολουθεί φτάνουμε κοντά στο χωρίο και αρχίζω να φοβάμαι μην τρομάξει ο κόσμος με την λιλι αλλά αποσω περνούσαμε όλοι αντιδρούσαν φυσιολογικά, μέχρι που φτάνουμε στον φούρνο (τον κλασσικό φούρνο) ο οποίος φούρναρης μας περίμενε με μια σακούλα γεμάτη, τον κοιτάω, με κοιτάει, ε αρπάζω την σακούλα και αρχίζω να τρέχω χαχααχα, φτάνουμε στο σπίτι μετά από λίγο και η ρια τρέχει γρήγορα για μπάνιο ενώ εγώ η ελενη και η θεία μου η αλεξια στρώνουμε το τραπέζι με τον ολι άρχοντα να μιαουριζει και περίμενει να φάει (κλασσικός εγώ) ομελέτες τοστ βουτήματα χυμούς νερά γάλατα και η μεγάλη στιγμή (η σακούλα του φουρναρι) ανοίγουμε την σακούλα και βλέπουμε κρουασάν, τυρόπιτες, σπανακόπιτες σαντβουιτζ κουλούρια γλυκά, χαμός (εννοείται και η απόδειξη με ένα σημείωμα) σημείωμα: αγαπητέ κύριε γιωργο επειδή σας μάθαμε πλέον σας αφήνω την απόδειξη στην τσάντα και να την πληρώσετε σήμερα παρακαλώ διότι θα μπω και μέσα, ευχαριστώ.

Τον ύπουλο τς

εγώ- ριαααααααα

ρια- (έρχεται τρέχοντας μόνο με μια πετσέτα) έλα ρε τι έπαθες

εγώ- μμμ,(μου πέφτει το σαγόνι, είναι τόσο σεξυ γαμωτοοοο) έλα πάμε πάνω για τα δικά μας

ρια - (με πλησιάζει και βάζει το δάχτυλο στα χείλη μου) στο σχολείο ίσως αν είσαι κάλο αγόρι και ετοιμαστείς: 3

πετάω ότι έχω και τρέχω σφαίρα στο μπάνιο, βάζω κάτι πρόχειρο κατεβαίνω με 500 τρώω τσάκα τσάκα ταΐζω τον ολι και παίζω λίγο με την λιλι και περιμένω την ρια και την ελενη να ετοιμαστούν, μετά από 10 λεπτά είναι έτοιμες και ακαταμάχητες (αχ)

ρια- πως με βρίσκεις

εγώ- ακαταμάχητη (την πιάνω από την μέση και προχωράμε)

ελενη- εμ οκ (πάει μέσα και παίρνει τον ολι για παρέα)

εγώ- άντε ελενηηηηη

ελενη- καλά βρε δεν φύγατε

ρια- πας καλά, χωρίς εσένα που θα πάμε, είμαστε μια οικογένεια πλέον μην το ξεχνάς.

ελενη- αχ βρε παιδιά, ευχαριστώ

εγώ- πολλά λέτε και θα αργήσουμε,(παίρνω τηλέφωνο)

ρια - που παίρνεις ρε

εγώ- να φωνάξω ένα ελικόπτερο ρε

ρια- πας καλά ρε, πρώτη μέρα και θα κάνουμε τέτοια φιγούρα?

εγώ- ναι ρε γιατί όχι

ρια (μου κλείνει το τηλέφωνο) όχι θα πάμε σαν κανονικά παιδιά και δεν ακούω κουβέντα!!!

το κλείνω και της πιάνω από το χέρι και προχωράμε σιγά σιγά προς το σχολείο οπού στα 200 μετρά περιππου έρχεται ένα αυτοκίνητο με μεγαλι ταχύτητα.... πετάω τις κοπέλες πίσω αλλά δεν προλαβαίνω να προλάβω να φύγω, τα ποδιά μου έχουν παγώσει, δεν κάνουν βήμα, κλείνω τα ματιά μου και κάτι μυτερό με αρπάζει από την πλάτη και με τραβάει προς τα πισωω, ανοίγω τα ματιά μου και βλέπω την λιλι και τις άλλες να είναι λίγο σε σοκ, σηκώνομαι και νοιώθω σχετικά καλά, αλλά ο οδηγός στουκαρε στην κολόνα, πάω να δω τι έγινε και τον βλέπω λιπόθυμο και το αμάξι έτοιμο να ανατινάχτε, προσπαθώ να τον βγάλω αλλά έχει κολλήσει η ζώνη, μετά από πολύ κόπο τα καταφέρνω και τον βγάζω και ακούγεται ένα τεράστιο (μπουμ) ευτυχώς δεν τραυματίστηκε κανείς, παίρνω τηλ τον μανό και του ζητάω να έρθει με το αμάξι ώστε να τον πάει στο νοσοκομείο και τα έξοδα δικά μου, η λιλι πάλι κατάλαβε ότι έπρεπε να πάει σπίτι.

Συνεχίσαμε να προχωράμε οπού επιτελούς είδαμε το σχολείο από μακριά και χαρήκαμε κάπως, η ρια μου τσιμπάει το μάγουλο και μου δίνει ένα φιλί και προχωράει μπροστά και εγώ να είμαι (σε αχ φάση: 3) προσπαθώ να την ακολουθήσω αλλά η ελενη με σταματάει

ελενη- γιωργο.... πρέπει να σου πω κάτι

εγώ- τι είναι κάλε?

ελενη- εμ ξέρεις... δεν θέλω να φύγεις ξανά... σε χρειαζόμαστε εδώ

εγώ- (την κοιτάω ανέκφραστος) θα προσπαθήσω να κάτσω όσο περισσότερο γίνεται αλλά η ζωή μου είναι άλλου πλέον... η ρια είναι άρρωστη και δεν έχει πολύ χρόνο ζωής... πρέπει να βρω μια λύση γιαυτό αλλά μέχρι τότε θέλω να αποκτήσει τις αναμνήσεις που της αξίζουν,(την αγκαλιάζω)

ελενη-θα σε βοηθήσω σε ότι και να χρειαστείς

εγώ- σε ευχαριστ...(ααααααααααααααα) ποιος φωνάζει

ελενη- γιωργο ΜΠΡΟΣΤΑΑΑΑ, πειράζουν την ρια

εγώ- θα τους θαψ.......

Τρέχω και βλέπω την ρια στρυμωγμένη από 5 τύπους να την παρενοχλούν, πάω να ορμήσω αλλά η ελενη με σταματάει

ελενη- μηηη είναι επικίνδυνη

εγώ- τώρα θα μάθουν τι θα πει πραγματικός κίνδυνος (κρατά)

βγάζω το μπουφάν και πλησιάζω αργά αργά και χτυπάω απαλά κάποιον στην πλάτη και γυρνάει με αγριεμένο ύφος, καθώς του χαμογελαου του γραπώνω το κεφάλι και τουτο κοπανάω στην κολωνα και πέφτει τέζα χα γυρνάνε και οι άλλοι 4 και ενας απο αυτους κρατάει σουγιά, με περικυκλώνουν και με πιάνουν οι τρεις και ο άλλος έρχεται με φορά να με καρφώσει και μπαίνει η ρια μπροστά ..... τρωει την μαχαιριά καιεκείνη την στιγμή χάνω τον ελενχο και αρχίζω να ουρλιάζω και οι τύποι με αφήνουν κάτω και αρχίζουν να τρέχουν.... πάω κοντά της βγαζω οτι υφασμα εχω πανω μου και κρατάω σφιχτά την πληγεί της. Με κοιτάει και μου χαιδευει το πρόσωπο "μην φοβάσαι καλά είμαι" έχανε πολύ αίμα δεν ήξερα τι να κάνω, δεν μπορούσα να την χάσω ακόμη,δεν την γνώρισα όπως ήθελα, τι άδικος κόσμος.... ξαφνικά βλέπω την κατερινα και την σοφία δίπλα μου

σοφία- μην σταματάς. πιεζε την πληγεί, κατερινα φερε από την βαλίτσα μου πετσέτες, αλκοόλ και το κουτί πρωτων βοηθειων

εγώ- μα πως βρεθήκατε εδώ...

σοφία- μετά αυτά, κάλεσε τον μανό να την πάμε στο νοσοκομείο διότι δεν θα την προλάβουμε..

εγώ- δεν μπορώ.(πέφτει ένα χαστούκι από την κατερινα)

κατερινα- σύνελθε ρε! κανε αυτό που σου λέμε τώρα!

Πάω παίρνω τηλέφωνο τον μανό να έρθει με ένα ελικόπτερο καθώς ακούω την χαμηλόφωνη φωνή της να με φωνάζει και πάω της πιάνω το χέρι και με όση δύναμη είχε "σαγαπαω" και έχασε τους σφυγμούς της και η κατερινα με τραβάει στην άκρη και η σοφία της κάνει τεχνητή αναπνοή μήπως και την συνεφέρει, με πολύ προσπάθεια τα καταφέρνει και έρχεται ο μανός με το ελικόπτερο, στο μεταξύ μαθητές καθηγητές να κοιτάνε αλλά κανείς να μην πλησιάζει, μέχρι που έρχεται ο διευθυντής και τους μαζεύει όλους μέσα και δεν μας πλησιάζει, η ελενη μάλλον τον ειδοποίησε, βάζουμε την ρια μέσα στο ελικόπτερο και την συνοδεύουν η ελενη και η κατερινα.

κατερινα- εσύ δεν θα έρθεις?

εγώ- θα έρθω αργότερα (της πιάνω τον ωμό και με πολύ θυμωμένο βλέμμα)

κατεριν- μην κανείς καμιά τρελά (την κοιτάω όσο πιο ήρεμα μπορώ) μην φοβάσαι

μανός- πάρε αυτό (ένα κουτί) και κανε αυτό που λέει η καρδιά σου!

κατεριν- μηηηηη (το ελικόπτερο φεύγει)

σοφία- δωστο μου αυτό

εγώ- κανε στην άκρη (την απομακρύνω) γιαυτό που έκαναν θα πληρώσουν με την ζωή τους!

σοφία- μη (με κρατάει από το μπράτσο) δεν αξίζει να καταστρέψεις την ζωή σου για κάτι τέτοιο, ούτε εκείνη θα το ήθελε

εγώ- εκείνη την ρώτησαν που την έφεραν σε τέτοια κατάσταση? την ρώτησε γενικά κανείς τι βιώνει όλα αυτά τα χρόνια και όλα αυτά που θέλει να ζήσει αλλά δεν μπορεί διότι ο χρόνος της είναι ελάχιστος και τώρα τι? μου ζητάς να δείξω έλεος σε κάτι αποβράσματα?

Με αφήνει και κάθεται ακίνητη καθώς ψάχνω τους τυπάδες μέσα στην κωμόπολη, αρκετά εκνευρισμένος πλέον και χωρίς έλεγχο του εαυτού μου άρχισα να φωνάζω να βγουν έξω! ο κόσμος με κοιτούσε αρκετά περίεργα διότι ήμουν μες στα αίματα, λίγα λίγα τα βήματα κάποια στιγμή με σταματάνε 4 περιπολικά και με σημαδεύουν,

αστυν - μείνε εκεί που είσαι αλλιώς πυροβολούμε

εγώ- κάντε αυτό που νομίζετε, τίποτα δεν με σταματάει αυτή την στιγμή

ο αστυνομικός πάει να ρίξει αλλά τον εμποδίζει ο ανώτερος του, ο οποίος με πλησιάζει με ειρηνικές διαθέσεις και με ρωτάει τι έγινε και τι έχω,

εγώ- πείραξαν το άτομο που αξίζει την ζωή μου και θα πληρώσουν γιαυτό, το να με σταματήσεις είναι άσκοπο μονάχα θα με καθυστερήσεις, πάρε τους συνάδελφους σου και φυγεται από τον δρόμο μου

ο ανώτερος με κοιτάει και προσπαθεί να με ακινητοποιήσει και εμφανίζεται ο πετρος (

Pov πετρος

ο πετρος είναι αδερφός του μανού και ζήτησε να ταξιδέψει όλων τον κόσμο αντίθετα με τον αδερφό του πολέμησε σαν εθελοντής στρατιώτης παντού και είναι ξακουστός για το δίκαιο των καταπιεζομενων λαόν, είχα να τον δω τουλάχιστον 6 χρόνια από τότε που αποφάσισε να φύγει και δεν περίμενα ότι θα τον έβλεπα μπροστα μου μετά από τόσα χρόνια και ειδικά σε μια τέτοια στιγμή,

τέλος Pov