KNIGHT •|✔|•

Κεφάλαιο 20

Η διαδρομή με το αμάξι δεν έκανε τίποτα για να αποσυμφορήσει την ένταση της ημέρας, καθώς για άλλη μια φορά προβλεπόταν μάχη. Ο ένας ούρλιαζε στον άλλο τόσο δυνατά, που σχεδόν δεν άκουγαν τι απαντούσαν σε αυτά που έλεγαν. Αν απαντούσαν όντως.

Και όταν έφτασαν τελικά στο ξενοδοχείο που έμεινε η Ήβη, ζωντανοί από θαύμα αφού το μυαλό του Λουκ μόνο στην οδήγηση δεν ήταν, η Ήβη βγήκε αμέσως από το αυτοκίνητο πριν αυτό καλά καλά σταματήσει και κοπάνησε την πόρτα πίσω της με δύναμη. Έτρεξε σχεδόν μέσα στο κτίριο και μπήκε γρήγορα στο ασανσέρ, προσπαθώντας μάταια να ξεφύγει από τον πόλεμο που πλησίαζε. Είχε θέσει ως κανόνα στον εαυτό της να μην αντιμετωπίζει κανέναν και τίποτα όταν είναι θυμωμένη ή δεν μπορεί να είναι αντικειμενική λόγω των συναισθημάτων της. Ήξερε πως μπορούσε εύκολα να χάσει τον έλεγχο και στην συγκεκριμένη κατάσταση ήταν το μόνο που δεν ήθελε.

Ο Λουκ όμως δεν θα της το έκανε εύκολο. Μόλις την είδε να βγαίνει έτσι από το αυτοκίνητο, την ακολούθησε αμέσως, αφήνοντας το στην μέση του δρόμου. Ήταν το τελευταίο πράγμα που σκεφτόταν. Με το που την είδε να μπαίνει στο ασανσέρ έτρεξε, με το χέρι του εμπόδισε την πόρτα από το να κλείσει και μπήκε μέσα. Η Ήβη τον κοίταξε έξαλλη, προσπάθησε όμως να συγκρατηθεί. Ηρέμησε Ήβη, δεν αξίζει τα νεύρα σου.

-Την μια με αποφεύγεις, την άλλη τρέχεις μακριά μου. Τι έμεινε, να αλλάξεις χώρα; Της είπε ειρωνικά, έτοιμος να ξεκινήσουν πάλι καυγά. Η Ήβη γύρισε τα μάτια της.

-Δεν είσαι τόσο σημαντικός Σαλβατόρ για να με κάνεις να αλλάξω χώρα. Του είπε ήρεμα την ώρα που το ασανσέρ σταμάτησε και οι πόρτες του άνοιξαν αθόρυβα. Η Ήβη βγήκε πρώτη και κατευθύνθηκε προς την σουίτα της. Δεν έκανε καν τον κόπο να κοιτάξει πίσω της, ήξερε πως την ακολουθεί.

-Θα με ακολουθείς για πολύ ακόμα; Εντάξει, με έφερες, ευχαριστώ και καλό δρόμο. Είπε αφού άνοιξε την πόρτα της και μπήκαν και οι δύο μέσα στο σπίτι.

-Θα ρωτήσω ήρεμα μόνο μια φορά. Τι ήταν όλο αυτό σήμερα; Είπε ο Λουκ σιγανά, η στάση του σώματός του να προδίδει τα νεύρα του. Στεκόταν κοντά στην εξώπορτα, με τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος του. Ήξερε πολύ καλά πως είχε φτάσει στα όρια του και μάλλον τα είχε ξεπεράσει κιόλας, ήθελε όμως να κάνει μια προσπάθεια να συζητήσουν πολιτισμένα. Η Ήβη όμως δεν θα του έκανε την χάρη.

-Δεν κατάλαβα. Μου ζητάς να σου εξηγήσω τι; Γιατί έκανα ότι έκανα; Και ποιος είσαι εσύ που ζητάς, ή μάλλον απαιτείς εξηγήσεις; Ρωτάς αν έχεις το δικαίωμα; Του είπε βγάζοντας το παλτό της και γυρνώντας να τον κοιτάξει. Τα μάτια του έλαμψαν από θυμό, το είδε, όμως δεν είχε καμία πρόθεση να σταματήσει να τον προκαλεί. Δεν θα υπέκυπτε ποτέ στις απειλές ενός άνδρα, όποιος και αν ήταν αυτός. Έτσι είχε μάθει να κάνει, έτσι έχτισε μια αυτοκρατορία.