KNIGHT •|✔|•

Κεφάλαιο 21

Το ίδιο βράδυ

-Ο συνδρομητής που καλέσατε.....

Με έναν αναστεναγμό έκλεισε το τηλέφωνο για τρίτη φορά και ήπιε μια γουλιά από το ποτό του. Άφησε το κινητό του πάνω στο γραφείο και ακούμπησε με την πλάτη του στην καρέκλα.

Μετά την αποχώρηση του Λουκ, όλη η βραδιά πήρε την κάτω βόλτα. Στο επίκεντρο φυσικά βρισκόταν ο Γουίλιαμ και το επίμονο κλαψούρισμα του όσο η γιατρός της έπαυλής του περιποιούνταν τα τραύματα και οι απειλές του Στίβεν να αποχωρήσει από την συμφωνία. Μπορεί να έχαναν εκατομμύρια αν όντως έφευγε, αλλά ο Ντέιβιντ δεν είχε σκοπό να τον παρακαλέσει. Θα επιβίωνε. Εν τέλει ο Στίβεν αποχώρισε υποσχόμενος να σκεφτεί την συμφωνία και έτσι κατάφερε να κρυφτεί στο γραφείο του για να ηρεμήσει. Και τώρα προσπαθούσε μάταια να βρει τον γιο του, ο οποίος έδειχνε να εξαφανίστηκε από προσώπου γης, μήπως είχε την ευγενή καλοσύνη να του εξηγήσει για ποιο λόγο χτύπησε τον γιο του αγοραστή του. Αλλά δεν φαινόταν να έχει καμία τύχη.

-Ενοχλώ; Η φωνή του Άλεξ ακούστηκε από την μισόκλειστη πόρτα. Ο Ντέιβιντ με ένα νεύμα του είπε να περάσει. Κάθισε απέναντι του και του γέμισε ένα ποτήρι.

-Τι συμβαίνει με τον αδερφό σου; Ρώτησε ο Ντέιβιντ χωρίς περιστροφές. Ο Άλεξ δεν είχε καν προλάβει να πιεί μια γουλιά.

-Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Του είπε και ανασηκώθηκε λίγο από την θέση του για να καθίσει καλύτερα, μια κίνηση που έδειξε στον Ντέιβιντ ακριβώς όσα ήθελε να μάθει.

-Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ. Χτύπησε τον Γουίλιαμ χωρίς κανένα προφανή λόγο. Ο Λουκ ποτέ δεν ήταν τόσο βίαιος. Εδώ και καιρό φέρεται περίεργα αλλά το σημερινό... ακόμα δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Γι' αυτό θέλω να ξέρω ότι ξέρεις. Απαίτησε σχεδόν ο Ντέιβιντ. Ο Άλεξ ήπιε αμήχανα το ποτό του και παρέμεινε σιωπηλός. Δεν ήθελε να προδώσει την εμπιστοσύνη του αδερφού του, ειδικά μετά τα όσα είχαν προηγηθεί μεταξύ αυτού και του πατέρα του, αλλά από την άλλη δεν είναι πως του είχε εμπιστευθεί κάτι ο Λουκ.

-Δεν ξέρω πολλά. Τον ξέρεις πως είναι. Αλλά έχω μια υποψία πως κάτι συμβαίνει με την Άνταμς. Είπε λακωνικά και ήπιε ξανά από το ποτό του.

-Μάλιστα. Και; Ρώτησε ο Ντέιβιντ, ο οποίος σίγουρα περίμενε κάτι πιο συνταρακτικό.

-Δεν υπάρχει και. Απλά δεν την εμπιστεύομαι. Δεν ξέρω αν θα το πεις ένστικτο ή προαίσθημα αλλά νομίζω πως δεν είναι τόσο αθώα όσο μας παρουσιάζεται. Είπε ο Άλεξ πετώντας δηλητήριο με κάθε λέξη.