keşke kedi olsaydım | chanbaek

1

"Bir sabah uyansam, kediye dönüşmüş olsam, kapına gelsem ve sana miyavlasam. Beni tanır mıydın?" Koltukta ters dönmüş, bacaklarım duvara yaslı olarak duruyordum.

Chanyeol'se, benim aksime normal bir şekilde oturmuş, televizyonu izliyordu. "Duyamıyorum." diye sitem etti sesi biraz daha açarken. Kaşlarım çatıldı. Benimle ilgilensin istiyordum ama umrunda değildim.

"Sen beni sevmiyorsun artık." duvara vurdum bacaklarımı. "Kediye dönüşsem kesin kovardın beni kapından." başımın dönmeye başladığını hissettiğimde doğrulup, düzgünce oturdum. Chanyeol'ün kolunu olduğu yerden alıp kendi omzuma attım, kafamı göğsüne yasladım. İyice sırnaştım sevgilime. Chanyeol sonunda benimle ilgilenmeye karar verdi, gülümsedi, omzumda duran kolunu belime sarıp kendine çekti beni. "Benimle ilgilen." diye mırıldandım. Kokusu burnuma dolarken istemsizce gülümsüyordum. Çok güzel kokuyordu.

"Bebeğim..." Chanyeol, göğsünde duran başıma öpücük kondurdu. "filmi izlemem izin ver."

Başımı salladım ama bunu hiç istemiyordum. Sırf öpücük verdi diye bir süre gözlerimi ekrana çevirdim ama hiçbir şey anlamıyordum. Chanyeol'ün aksiyon içerikli filmlerinden nefret ediyordum. Sinemaya gittiğimizde de bu saçmalıkları izlerdik. Birkaç dakika sessizce durdum sonra kollarımı Chanyeol'e doladım. Başımı kaldırıp çenesine ufak bir öpücük bıraktım. Chanyeol de filminden gözlerini ayırmadan dudaklarıma eğilip benden öpücük çaldı. Öpücüğü devam ettirmek istesem bile Chanyeol çoktan filmine dönmüştü. Hatta hiç ordan ayrılmamıştı, şu an 2. plandaydım.

"Peki~" dedim uzatarak. Chanyeol'ün dudakları kıvrıldı. Yine bir şeyler saçmalayacaktım, bunun farkındaydı. O bıkkınca gülümserken "Ben ölsem kaç yıl sonra biriyle beraber olurdun?" dedim. Bakışlarımı sevgilime çevirdim ama Chanyeol sadece gözlerini devirmekle yetindi. "Cevap ver."

"9" dedi. Filmindeydi aklı hala. "Chanyeol!" göğsünden hızla kalktım. Sehpanın üzerinde duran kumandayı elime alıp ekranı kapadım. "Baekhyun! Siktir! En heycanlı yerinde ne bok yiyorsun?!"

"Bana küfür etme!" elimdeki kumandayı tekrar sehpaya bıraktım. "Sen artık beni sevmiyorsun Chanyeol." dudaklarım istemsizce büzüldü. "Başlıyoruz yine." dedi Chanyeol. "Seni her şeyden çok seviyorum Baekhyun. Her şeyden, herkesten çok." cümlesinin üzerine bastırarak söylediğinde gülümsememek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Seviyordu biliyordum ama duymak istiyordum, sürekli, her saniye.

"O zaman neden ben öldükten 9 sene sonra biriyle beraber oluyorsun?"

"Tanrım..." eliyle yüzünü sıvazladı. "Sen ölmeyeceksin ve ben de başkasıyla beraber olmayacağım tamam mı? Ölmemek için daha az konuşmalı ve daha çok yemelisin, böylece ben de kimseyle beraber olmayım."

"İyi." Kollarımı göğsümde birleştirip geriye yasladım kendimi. Dudaklarım hala büzük duruyordu. Şu an aklımdan öğün sayımı attırmalı ve daha sağlıklı beslenmeliyim düşünceleri geçiyordu. Çok yaşamalıydım, Chanyeol'ü kimseye kaptırmamam lazımdı.

Chanyeol yanımda gülümseyerek beni izliyordu. "Hadi gidip uyuyalım." büzülen dudaklarıma öpücük bıraktı. Ben de hemen gülümsedim. "Uyuyalım?" dedim sorarca. Chanyeol başını salladı, boynuma burnunu sürttü, kokumu içine çekti. "Seni özledim." diye fısıldadı tenime. İstemsizce kıkırtı kaçtı dudaklarımdan. Huylanıyordum. "Gıdıklanıyorum." geriye çekildim. Chanyeol belimden yakaladı, daha fazla çekilmeme engel oldu. "Odama gidelim." diye fısıldadı.