දවස් හරි ඉක්මනට ගෙවෙනවා. කොහොමත් දේකට බයෙන් ඉන්නකොට ඒ දවස හරි ඉක්මනට ලං වෙනවා. අයූ කොහොමහරි ලොකු ඩොනේශන් එකක් දීලා ශිවූව එයා ගිය ඉන්ටර්නැශනල් ස්කූල් එකට දාගත්තා. ඉන්ටර්වීව් එකට සාමාන්‍යෙන් දෙමාපියෝ දෙන්නම යන්න ඕනේ වුනත්, අයූගේ ඩොනේශන් එක නිසා ඉන්ටර්වීව් එකක් ගැන එයාලා ලොකුවට සැලකිලිමත් වුනේ නෑ.
අනිද්දා ශිවූ ස්කූල් යනවා. මං ශිවූ එක්ක ගිහිල්ලා එයාට ඕනේ බඩු සේරම ගත්තා. මට ශිවූට හැමදේම කියන්න ඕනේ වුනත් තනියම ඒක කරගන්න ශක්තියක් නැති නිසා මං අද රෑට අයූ එක්කම ඒ සේරම දේවල් කියනවා කියලා හිතාගෙන හිටියේ. ශිවූ සතුටින් උඩ පනිනවා. ස්කූල් යන එක එයාට ලොකු සතුටක්. ඕස්ට්‍රේලියාවෙම ඔයාට ස්කූල් යන්න ලැබුනානම්, මටත් මේක පුදුම තරන් සතුටක් වෙන්න තිබ්බා පුතූ.....මට හිතුන දේවල් මං පිටකරන්නේ නැතුව ශිවූ කියවන දේවල් වලට උත්තර දිදී ආවා.
"තාතා මට යාලුවෝ හම්බුවෙයිද....?"
"ඒකේ බෝයිස්ලයි ගර්ල්ස්ලයි හැමෝම ඉන්නවද....?"
"ආන්ටි සැන්ඩ්‍රා වගේ හොඳම හොඳ අයත් ඉන්නවද.....?"
"අපි ලන්ච් ඉවර වෙලා ක්ලීන් කරන්න ඕනෙද.....?"
"ප්ලේ ටයිම් එකක් තියද....?"
"ඉන්ග්ලිශ් ආයෙම උගන්නන්නේ ඇයි....? ඒකට මොකටද වර්ක්බුක්ස්.....?"
"ඇයි ස්කූල් එකේ ආයෙම ඇල්ෆබට් එක ඉගනගන්න ඕනේ...." ශිවූට ලොකුම ලොකු ප්‍රශ්න පත්තරයක්ම තියනවා. මාත් හිනා වෙවීම එයා එක්ක කතා කර කර අහන ඒවට උත්තර දිදී ආවා. මං කොහොමද එයාට කියන්නේ එයා හැදිච්ච විදියට අන්තිම බින්දුවටම ක්ලීන් අන්තිම බින්දුවටම පිලිවෙල අන්තිම බින්දුවටම සර්ව සාධාරණ ස්කූල් ලයිෆ් එකක් අපිට මෙහේ දෙන්න බෑ කියලා.
මං ශිවූව හවස නිදියන්න දාලා කල්පනා කරේ කොහොමද ශිවූට මේ දේවල් කියන්නේ කියලා. කියව කියව හිටපු පොත අතේ තියාගෙනම කල්පනාවට වැටිච්ච මාව පියවි සිහියට ආවේ අයූ දොරේ ලොක් එක අරින සද්දෙට.
"හෙලෝ බේබී...මොනාද මේ කල්පනා කරන්නේ බරටම....?" අයූ මගේ කරට අතක් දාගෙන ටයි එක බුරුල් කරන ගමන් ඉඳගත්තා. පාට්නර් විදියට කොල්ලෙක් ඉන්න එකෙත් වාසි තියනවා. යාලුවෙක් වගේ ආශ්‍රය කරන්න පුලුවන්. වලියක් වෙලාවට ඇදලා අරන් ගහන්න උනත් පුලුවන්. කොල්ලෝ කොල්ලෝනේ.
