Milking Series : Alter

Chapter VI (I)

Habang nakaupo sa tabi ng bintana at pinapanood ang mga bituin sa kalangitan, hindi ko maalis sa aking isipan ang naging takbo ng aking buhay. Nasaan na nga ba ako ngayon? May gusto pa ba akong marating o ito na 'yon?

Dati, determinado ako sa lahat ng bagay pero ngayon ay hindi ko na alam kung saan ako lulugar. Nakakalungkot, nakakapagod. Gusto ko na lamang mawala at lumipat sa isang lugar na walang nakakakilala sa akin. Sa lugar kung saan ako lang mag-isa, sa lugar kung saan makakapagsimula akong muli.

Saan nga ba ako magsisimula?

Lendon's Room
10:00 P.M

"So habang buhay ka na dito?" I asked.

"Hindi. Sino ba naman ang tatagal dito. Soon, pag naalala nilang may anak sila dito tsaka ako aalis. Pero naisip kong tumakas at magtago." Sagot niya sabay inom ng beer.

"Naniniwala ka ba sa destiny?"

"Maria, oo naman. Pero sa kalagayan ko ngayon kung hindi ako kikilos baka walang mangyari. Anong destiny ko? Nakakulong lang dito? Ikaw? Sa tingin mo, anong destiny mo?"

I just smiled at him. Same question Lendon, ano nga bang tatahakin ng buhay ko?

"Nakailang bote ka na ah, you should stop na. I have to go home na rin."

"Ayaw mo bang magpalipas dito ng gabi? I can double the payment."

Lendon, hindi lang naman pera habol ko dito. You're cute and your wisdom makes me wet.

Habang nakasandal siya sa sofa ay ikinulong ko siya sa aking mga braso. Inilapit ang aking mga labi sa kaniyang mukha.

"Are you a virgin?" I asked.

Halata ang pamumula niya at pagkatero dahil sa tanong ko.

"I'm just kidding." Tumatawa akong tumayo at akmang kukunin na ang aking bag ay hinawakan niya ako sa braso.

"I will double the payment..."

"Alam mong kailangan ko ng pera 'no? But Lendon, I will not take advantage of you. Kahit naman p*ta ako, alam ko kung saan ako lulugar."

Aalis na sana ako ng yapusin niya ako. I can feel the desperation with his hug.

"My depression is fucking me right now. I just want someone to listen to me, please."

Natigilan ako sa mga narinig ko.

"Double the payment." Humarap ako sa kaniya at nguniti. It is not about the payment, it's all about his mental health. Kung naging mayaman lang ako, makakabili rin ako nang makakausap ko sa oras na malungkot ako.

Life is indeed unfair.

The time passes by, napakabilis ng bawat segundo. Nakatitig lamang kami sa kaniyang napakalaking aquarium at pinapanood ang mga isda na malayang lumalangoy. Kung naging isda kaya ako, anong klaseng isda ako? Siguro baka rin ako sa aquarium na 'to, baka isa lamang akong isda sa kanal.

"Alam mo kung naging isda ka, baka isa ka sa mga pinagkakaguluhang isda,"he said.

Pano mo nalaman ang tanong ko sa isipan ko?

"Bakit? Dahil pulutan ako sa inuman? F*ck, pati ba naman sa pagiging isda ko isa pa rin akong bayaran?"

"Hindi 'yon ang ibig kong sabihin, pagkakaguluhan ka kasi you're beyond special."

Humarap ako sa kaniya at marahan niyang inilapit ang mga labi niya sa labi ko. We kissed. But unlike any other kisses na naranasan ko, napakainosente niya.

"I think I like you," he whispered.

Kiss lang like mo na agad?

"No you don't. Nadadala ka lang ng nararamdaman mo ngayon. Probably your sex drive and your sadness is fucking you hard right now. You can't say you like me," I answered.

"Hindi ko naman kailangan ng validation o justification or answer sa sinabi kong I like you. It's just na I like you, simpleng bagay. Don't worry, alam kong puwede kong bilhin ang oras mo pero hindi ikaw. Hindi ang pagkatao mo."