Chapter<15>

2.5K 138 4
                                    

အချစ်နှင့်စစ်ရက်ရှည်
Chapter<15>

"အဟမ်း..ခေါ်လိုက်ရမလားဗိုလ်မှူး"

"အင်းး"

"အမှူး.."

"ဘာတုန်း"

"သူများတွေသူ့ဟာ့သူနေနေတာကို..နောက်မှမေးလည်းရတာပဲဟာ"

"ဒါတာဝန်ချိန်လေ..မေးရမှာပဲ"

"ရှောင်ကျန့်ကနားလည်မှုရှိသားပဲ..ဟဲဟဲ..အဲ"

သွားအဖြီးသားနဲ့တပ်ကြပ်လီမျက်နှာကြီးဟာဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အကြည့်အောက်မှာပြာကျသွားတယ်

"ခေါ်လိုက်"

"ဟုတ်.."

ဒုန်းးဒုန်း

"ဟင်"

"လီဖေးရေ..ဗိုလ်မှူးလာတယ်ကွ..ဖွင့်"

"သွားပြီ..ကျင်းလုံဖယ်အုံး"

"ဘာလား..ဘာလို့ဖယ်ရမှာလဲ..ကျုပ်ပြီးတော့မှာကို"

"မရဘူး..ဗိုလ်မှူးလာတာလေ"

"မသိဘူး..ခဏစောင့်ခိုင်းလိုက်"

"ဟာ..အဲ့လို..မလုပ်..အ့.."

"စောင့်ခိုင်းလိုက်..မဟုတ်ရင်..သတိလစ်အောင်ဆောင့်ပေးမယ်"

"ကျစ်.."

"မစောင့်ခိုင်းဘူးလား..ရတယ်."

"အာ..မဟုတ်ဘူး..ကျင်း...လုံ!. .အားးးအရမ်းမထိုးပါနဲ့..ဟာ့..အာ့..သေပါပြီ"

ဒုန်းးဒုန်းး

"လီဖေး..တံခါးဖွင့်ဆို"

"အင့်..ခ..ခဏ..နေပါအုံး..ဗိုလ်မှူး"

အထဲကတုံ့ပြန်သံကြောင့်ရိပေါ်ဒေါသထွက်သွားတယ်..

"အခုဖွင့်စမ်း..အထက်အရာရှိကမင်းတို့ပြီးတာစောင့်နေရမှာလား..ဖွင့်"

"အမှူးးးလူကြားမကောင်းတွေဖြစ်ကုန်မယ်"

"ကျန့်လေး..အသာနေစမ်းပါ"

"လာပြီဗိုလ်မှူး..အင့်...ကျင်းလုံလက်ထိပ်ဖြုတ်ပေး..အဝတ်အစားတွေပေး"

"ဒီတိုင်းသွားမယ်"

"အယ်.ဒါတော့လုံးဝမရဘူး..ကျင်းလုံ..ကျင်းလုံ!. .မလုပ်ပါနဲ့..ဟင့်"

👨‍✈️အချစ်နှင့်စစ်ရက်ရှည်[Completed]Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ