အခ်စ္ႏွင့္စစ္ရက္ရွည္
Chapter<3>တစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႕သူလိုက္ပါလာတဲ့ကားေလးကၿမိဳ႕ျပင္ေရာက္လာတယ္။
"ေရွာင္က်န့္.."
"ဗ်ာ"
"မင္းအခုလိုဘဝနဲ႕ေနေနရတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"
"ဟင့္အင္း..မၾကာေသးပါဘူး"
"ဟင္..ဒါဆိုဘာျဖစ္လို႔လမ္းေပၚ."
သူ႕မ်က္ႏွာေလးသိသိသာသာပ်က္ယြင္းသြားတာမို႔ထင္..တပ္ၾကပ္လီကဆက္ေမးမလာေတာ့ပါ..
"ခဏေနရင္ေရာက္ၿပီ.."
"ဟုတ္.."
အေဝးကလွမ္းျမင္ေနရတဲ့ေမွာင္ႏွင့္မဲမဲေတာအုပ္ၾကားကမီးေရာင္ေလးေတြ..ဘာရယ္မဟုတ္ပဲသူ႕စိတ္ထဲမွာလုံၿခံသြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။
ဂိတ္တံခါးဝေရာက္ေတာ့စစ္သားႏွစ္ေယာက္ကေသနပ္ေတြထမ္းကာေစာင့္ေနလ်က္..
"Alpha2.."
တပ္ၾကပ္လီရဲ႕အျပဳအမူေတြကိုသူလိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ဒါကိုျမင္တဲ့တပ္ၾကပ္လီကၿပဳံးျပၿပီး..
"ဒီမွာကနံပါတ္ေတြနဲ႕စစ္တာ..အဲ့ဒါေၾကာင့္"
"ေအာ္.."
မၾကာခင္မွာပဲဂိတ္တံခါးဝကဖြင့္ဟလာခဲ့သည္။တပ္ၾကပ္လီကအထဲကိုအရွိန္ျဖည္းျဖည္းႏွင္ၿပီးဝင္လာတယ္။တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ကားကိုရပ္လိုက္ၿပီးတပ္သားေလးႏွစ္ေယာက္ကအေဆာင္ေတြထဲဝင္သြားေလရဲ႕..
"လာ.."
အေရွ႕ကေနခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားသည္မို႔သူလည္းေျပးလိုက္ရေတာ့သည္။
"ဗိုလ္မႉး..အနားယူေနၿပီလား"
"အင္း..မနက္မွေတြ႕ရေအာင္"
"အာ..ေကာင္းေကာင္းအနားယူပါ.."
အထဲကလာတဲ့အသံကခပ္ၾသၾသနဲ႕ေယာက်ာ္းပီသလြန္းတဲ့အသံ..သူ႕နားထဲပဲ့တင္ထပ္ေနေလေတာ့သည္။
"မနက္မွမင္းကိုေခၚလာတဲ့အေၾကာင္းေျပာရမယ္..အခုနားရေအာင္.."
"ရပါတယ္.."
"အင္း..ငါ့အေဆာင္ကဟိုဘက္မွာ"
"ဟုတ္.."
ေျခလွမ္းေတြကအေဆာင္တြင္းကအသံပိုင္ရွင္ကိုေတြ႕ခ်င္မိေနတာေၾကာင့္လွည့္ထြက္ဖို႔ရာခတ္ေနတယ္။
أنت تقرأ
👨✈️အချစ်နှင့်စစ်ရက်ရှည်[Completed]
أدب الهواةဒီတစ်ပုဒ်မှာတော့..ဗိုလ်မှူးကြီးဝမ်ရိပေါ်ကတပ်သားလေးကျန့်ကျန့်ကိုအထိမခံကြွေပန်းကန်လိုမျိုးစောင့်ရှောက်တက်တဲ့စရိုက်လေးကိုတွေ့ရမှာပါနော်😘