3

250 10 0
                                    

Sa oras na nakita ko si Jennie iba't ibang emosyon ang naramdaman ko. I feel dizzy with all the emotions that I am feeling right now that is mixing up all in my head, but the strongest one is longing.

I can't believe that I miss her this much, so much that I want to cry. I want to hold her, I want to be near her, to kiss her.

Naglakad ako papalapit sa kanya, at umupo ako sa upuan na nasa harap nya. Nag angat sya ng paningin mula sa pagkakayuko nya dahil nakatingin nanaman sya sa aparato nya.

The moment our eyes met I felt whole again, I felt that I finally find what I been looking for, like a puzzle piece I've been missing is finally here. She's finally here, pero panandalian lang pala lahat, because the feeling was change and like a knife the pain pierce my heart.

The moment she look at me I haven't seen any hint at all that she recognized me, and it breaks me to pieces. The reality that she don't know me anymore.

"Excuse me, pero may hinihintay ako." masungit na sabi nya sakin.

Instead na magsalita tinignan ko lang sya. Then may tumapik sakin. I look up and I saw a woman looking at me coldly.

"That's my seat." Sabi nya.

"Lisa?" Tawag naman sakin ng kararating lang na si Chaeyoung.

"Oh, Jennie, Irene. Andito pala kayo." Sabi naman ni Jisoo.

I look at Jennie and give her a smile. "You look familiar."

Napataas naman sya ng kilay. "Really?"

"You look like my girlfriend." I said.

"Sorry to disappoint, I don't swing that way." Sabi naman ni Jennie.

Tumayo na ako sa inuupuan ko. "I'm busy today but let's try to prove that theory next time." I smirk at her. "See you around Jennie Kim."

Walang lingon lingon akong lumabas ng Café. Nakasunod sakin si Somi na nakangiti ng nakakaloko.

"Such confidence Lisa." Sabi ni Somi.

"Lisa!" Natatawang tawag ni Jisoo at nakipag apir. "That's the first time I ever saw Jennie that baffled, nice one."

"I never thought you have it with you Lis." Natatawa ding sabi ni Chaeyoung.

Mukhang nageenjoy silang tatlo pero hindi ako. I give them a tight smile.

"Chaeyoung, nasayo yung card ko diba. Sorry, di ako makakasama ikaw na ang bahala kay Somi." Sabi ko.

Kasabay ng pagactivate ng magic ko. Nawala sila sa paningin ko at napunta ako sa Norway.

I can teleport without using doors, ginagamit ko lang yun kasi hindi tinatablan ng magic si Jennie kaya ang paraan lang ay gumamit ng pinto para makapunta kami sa iba't ibang lugar.

Pagdating ko sa Norway, sa usual na lugar namin ni Jennie, bumigay na ang tuhod ko at napaupo na ako, kasabay nun ang pagtulo ng mga luha ko.

Inaasahan ko naman na sa pagkikita namin ay hindi nya ako makikilala, alam kong wala syang maalala. Kahit pala inaasahan mo na, kahit alam mo na, kahit na napaghandaan mo na sobrang sakit pa rin pala talaga.

"Aaaaaahhhhh!!!"

I scream with all I have. I scream as if it will lessen the pain. I scream until my throat hurts and all I end up doing is cough.

I close my eyes. Akala ko nabuhos ko na lahat ng sakit sa loob ng sampumg taon, hindi ko inakalang sa pagkikita namin ulit ay magbinukas ulit ang dati kong sugat at madadagdagan pa.

Aurora's Blessing (Calypso's Curse Sequel)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon