Olmadığı zamanlarda bile birine sadık kalmak her yüreğin harcı değildir.
Kapıı..
Kapı açıldı ve ben sırt üstü geriye düştüm. Nasıl kapı açılırdı. İyide onlar burdan taşınmışdı. Nasıl olur bu.
Kafamı kaldırıp yüzüne baktım. 3 yıldır hasret kaldığım yüzü. Sadece eski fotoğraflara bakarak yaşadığım yüzü.
Suratında ne yapıyorsun burda ifadesi vardı. Haklı yani. Ama onlar burdan taşınmışdı. Noldu neden döndü ki.
Konuşmaya başladı. Sesi..
Sesini özlemiştim.
-ne yapıyorsunuz burda. Sizde kimsiniz?
-şey ben özür dilerim. Yağmur yağmaya başlayınca burda oturayım dedim. Saatde geç oldu. Zaten burda kalmıyordunuz. Bu yüzden de rahattım.
Allahım ben nasıl bir gerizekalıyım. Evet öyleyim dostum.
-ne siz bizim burda yaşamadığımızı nerden biliyorsun. Ayrıca hava soğuk içeri geçin isterseniz. Bu konuyu daha sonra konuşuruz.
Beni içeri davet etmişdi. Heyecanlandım. Kalbim sanki çıkıcaktı. Kalp atışlarımı duymayacaq zaten o yüzden rahatım.
-size sıcak bir şeyler gitireyim.
Başımı salladım. Ve eve göz gezdirdim. Duvarda eskiden fotoğraflar vardı. Ama şimdi fotoğraf felan yok. Boş bembeyaz duvardı.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Evinde oturmuştum. Ve bir kaç dakikadır o hasret kaldığım gözleriyle bakışıyoruz.
Hiç değişmemişdi. O kadar özenli yaratılmış gibiydi ki.
-hey. Artık konuşmaya başlıyıcakmısın.
-e şey. Ben eskiden burda yaşıyordum. Siz beni tanımazsınız. Ama ben sizi tanırım. Sizde burda kalıyordunuz. Sonra yeni bir yere taşındınız. Bende mahalleyi tekrardan görmek istedim. Sonra yağmur yağmaya başladı ve kapıya yasladım sırtımı.
Bir şey düşünürmüş gibi oldu. Duygularını o kadar iyi okurdum ki bakışlarından. O hiç bir zaman benim duygularımı tepkilerimi anlamazdı bakışlarımdan. İyi bir duygu saklayıcıyımdır. Ben izin vermedikçe duygularımı okuyamazdı.
-hmm peki o zaman. Yağmur durmuyucak gibi. İstersen bu gün burda kal. Yarın sabah gidersin.
Annem evde yalnızdı. Ama o zaten hep tek başına kalmak ister. Bu günde kendim için bir şeyler yapayım.
-şey rahatsızlık vermem değil mi sana?
Tereddütlüydüm. Çünkü o rahatsız olursa bu kötü olurdu.
-hayır. Benim odamda uyuya bilirsin istersen.
Yada boş bir oda var orda da uyuya bilirsin.
-aslında boş bir oda olsa iyi olurdu. Teşekkürler.
-peki gel sana odayı göstereyim.
Merdivenleri çıkmaya başladık. Çok heyecanlıydım. Ama bunu dışa vursam yanlış anlaya bilirdi. Onunla aynı çatının altında uyucaktık. Bu müthiş bir duyguydu. Eskiden aynı gökyüzüne bakardık şimdiyse aynı tavana.
-buyur burası. Ben sana bir kaç kıyafet getireyim. Bu arada ismin neydi.
Tabi ya unutmuştu değil mi. Gözlerimde hafif sızlama hiss etdim.
-Saye. İsmim Saye. Senin ki ne?
Bildiğim ismini soruyordum. Ezeberimde olan ismini.
İsmimi bir defa tekrarladı. Sanki aklından çıkmasın diye. Oysa zaten çıkmıştı bir zamanlar değil mi?
-Pars bende. Memnun oldum.
-şey bana kıyafet getirecektin.
Dedim bu garip durumdan kurtulmak için.
Ben odaya girdim.
Yumuşak ve soğuk yatağa oturdum.
Bana okulda duygusuz,ruhsuz,soğuk derlerdi. Genelde zaten öyle baktığım için derlerdi. Ama bazen duygusuz ve soğuk oluyorum. Kaba oluyorum. Acımıyorum. Ama insanıda bu duruma getiren yaşadıkları değilmiydi zaten. Rruhumda buz. Keskin bir buz parçası giibi dokunduğunda parmağını keser. O kadar soğukturki kanın donar rlinde ve canını acıtır. Birileri bana bir az fazla ilgi göstersin. Beni düşünsün garibime gider. Ve ondan uzaklaşmaya başlarım.
Gece bulutlu havada yıldızlarln saklanmasını bildiği gibi bilsin brni. Orda bir yerlerde parladığımı bilsin. Ama bulutlar gidene kadar gözükmeyeceğime emin olmalı.
Yatağa yüzüstü uzandım ve içimden saymaya başladım. Uyumak için. Sahi şimfi uyusam sonsuz bir uykuya dalarmıydım ki? Sanmıyorum.
