Kalbi birçok kez kırılmış bir kız ve kalbinin parçalarını bulup birleştirmek için gelen bir adam. Adam kızın kalbini onarırken kız kalbini ona açabilecek mi?..🥀
Aşkın ve Kaan
Yine her zamanki sonbahar günü gibi sararan yapraklar ağacın dallarından düştü ve yerine yeni yapraklar oluşmaya başladı kalan yapraklar gidenler için üzüldüler.
Peki yerine açan yapraklara alışabilecekler miydi o tartışılır. Güneş daha yeni doğuyordu.
Her zaman olduğu gibi hastanede sabahlamıştım. Midemin bulanmasıyla lavaboya gittim. Kusamadım her zaman ki gibi.
Ezgi gittiğinden beri midem hiç bir şeyi almıyordu. Zaten kimsede beni umursamıyordu.
Yanaklarımdan süzülen yaşlarla ağladığımı farkettim. Daha çok ağlayamayacağımı düşünmüştüm ama hala ağlıyordum. Gerçekten bu kadar kolay mı ölmek ? Arkasında bıraktığı enkazı bilmeden ölmek. Dünya mavisi gözlerini dünyaya kapatışı benim de onunla öldüğüm gün oldu. Minik cansız bedenini ben gömdüm kara toprakların içine.
2 gün önce Ezgi kriz geçirmişti ve beni bu dünyada yalnız bırakıp gitmişti. Kalbime giren ağrıyla kalbimi tuttum. Ezgi nin cansız bedenini gördüğümden beri yediğim herşeyi kusuyordum.
Beni teselli edecek bir ailem bile yoktu. Annem ve babamı daha 5 yaşındayken trafik kazasında kaybetmiştim. Bu yaşıma kadar yetimhanede büyümüştüm.
Yetimhanede her akşam annemle babamın gelmesini beklerdim, onlar gelmeyince uyuya kalırdım.
Sinir krizlerinden dolayı sesimde kısılmıştı. Ezgi benim çalıştığım hastanedeki en umutlu hastamdı. İlk geldiğinde minnakdı daha. Mavi gözleri sarı saçları vardı. Her akşam ona kitap okumadan uyuyamazdı.
2 yıl önce tanıştı vücudu kanserle, yılmadı yenmeye çalıştı. Ama minik bedeni buna elvermedi. Arkasında beni ve harap olmuş annesini ve babasını bıraktı. Hiç mi düşünmedi arkasında bıraktıklarını?
Melek gibiydi kefenlerin içinde. Ama zaten melekler cennete yakışır. Tatlı meleğim melek oldu.
Bugün ağzıma hiç bir şey sürmemiştim. Sinir krizlerinden neye vakit kaldı? Dışarı çıkıp sigara içmeye karar verdim.
Her zaman içmezdim sigarayı daha doğrusu hiç içmedimde zaten, çünkü astımım vardı. O yüzden ilacımı yanımda taşırım sanırım doğuştan gelen bir hastalık. Hastanenin üst teras bölmesine çıktım. Buraya gelen pek olmazdı.
Hava rüzgarlıydı. Adım atmak için epey güç sarfediyordum. İleride solda karanlık bir yer gördüm. Sigara içmek için işe yarayabilirdi.
Önceden olsa korkardım oraya gitmeye ama şimdi kaybedeceğim hiç bir şeyim yoktu. Tanıdığım kişiler hep melek oldu zaten. Belkide kimseyi sevmemeliyimdir.
Karanlık yere geldim ve sigarayı yakmaya çalıştım, ama yakamıyordum. "Offf yansana bee" Tam yaktım derken çakmak yere düştü. Çakmağın yere düşüş sesi beynimde çınladı. Başım ağrıyordu.
Çakmağı yerden almak için eğildim. Beynim uyuşmuş gibiydi çınlama seslerinin geçtiğinden emin olduğumda çakmağı yerden aldım. Sağ tarafımdan ayak sesleri duymaya başladım. Ayak sesleri çok ritimliydi ve yavaştı.
Çakmağı alıp eğildiğim yerden doğruldum. Sağa baktım ama kimse yoktu. Belki yine her zaman gibi halisülasyon görüyorumdur diye önüme döndüm.
Ne de olsa Ezgi melek olduktan sonra bir sürü halisülasyon görmüştüm. Bir daha sigaramı yakmayı denedim. Ensemde hissettiğim ılık nefesle irkildim. Ama arkamı dönmedim. Sigaramı yakmaya devam ettim. Sonra yandan bir el uzandı ve sigaramı tek seferde yaktı.
"Sanırım daha önce sigara içmedin." dedi. Erkeksi sesi onun genç olduğunu ortaya koyuyordu.
Dönüp yüzünü incelemeye başladım. Siyah saçları gür bir o kadarda siyahtı. Bronzlaşmış teni onu daha da havalı gösteriyordu. Gözleri de siyahtı. Takım elbise içinde iş adamlarını anımsatıyordu.
"Evet ilk kez içeceğim" dedim sesimin kısılmış haliyle. Daha sonra sigaradan bir nefes aldım ama sanırım dumanı içime çok çektim. Dumanı üflemeye çalıştım ama olmadı.
Öksürmeye başlarken astımımın başladığını hissettim. Daha sonra gözlerim kapanmaya başladı sanırım sabahtan beri yemek yemiyişimin cezasını çekiyordum.
Gözlerimi açık tutmaya çalıştım ama olmadı. Dengemi sağlayabilmek için duvara tutundum. Kara gözlü adam hiç endişelenmedi aksine olacakları biliyormuş gibi bir yüz ifadesiyle beni izliyordu.
Düşmek üzereyken yan tarafımdaki kara gözlü adam beni tutup kucağına aldı.
Daha fazla bilincimi açık tutamadım ve gözlerim kapandı. Boşluk hissi beni uykuya çekti...
"Prenses prense kandı"
Karakter:)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ece Karaca
İyi okumalar...💖 Umarım beğenmişsinizdir :) Diğer bölümde görüşmek üzere...
