Cevap vermediğimde Ege omzuma dokundu. "Ağlama."
Hem beni aldatmıştı. Hemde ağlama diyordu. 1 sene ya. 1 sene boyunca hep beraberdik. İnsanın 1 senedir çıktığı biriyle böyle bi durum yaşaması çok kötü bişey. Hayallerimiz vardı. Beni hiç bırakmayacaktı. Söz vermişti. Güvenmistim. Bugüne kadar güvenimi hiç sarsmamıştı. Ondan böyle bişey beklemezdim. Bekleyemezdim. Canımdan bi parça olmuştu. O kadar çok sevmiştim ki tüm yalanlarina inanmıştım. Odadan çıkan kıza baktım. Ege'nin gömleğini giymişti. Altında hicbisey yoktu. Fazla canım yanmaya başlamıştı. Daha fazla beni güçsüz olarak görmelerini istemiyordum. Ayağa kalktım ve koşarak evden çıktım. Ege arkamdan "Berfin dur açıklayabilirim!" diye bağırıyordu. Neyi aciklayacaktı ki? Ne anlatacakti bana? Beni nasıl ezik durumuna düşürdüğünu mu? Beni nasıl aldattığını mi? Ne anlatırsa anlatsın ona bidaha asla guvenmeyecegim. Hemen arabaya bindim. Nereye gidecektim? Eve gitsem annem bu halimi görünce Ege ye bunun bedelini ödetirdi. Sorun çıkarmaya hiç de niyetim yok. Olayın büyümesini istemiyorum. Özge'ye mi haber verseydim. Beraber biyere giderdik, kafamı dağıtmama yardımcı olurdu. Özge benim çocukluk arkadaşım. Ben onunla büyüdüm. Onunla birbirinden güzel anılarımız var. Tabi bizim yanımızda bizi koruyacak kollayacak biri daha vardı hep. Ayaz. Biz hep üçümüzdük. Birbirimizi hiç bırakmadık. İyi günde kötü günde hep beraberdik. Hep kıskanılan kardesligimiz oldu. Özgeyle bulussam başımın etini yerdi. Canım arkadaşım çok fazla konusuyorda. Ayaz'a haber versem Ege'yi dövmeye giderdi. En iyisi yalnız takılmaktı. Sahile doğru sürdüm arabayı. Bi banka oturup ağlamaya başladım. Saat 7:30 olmuştu. Ve ben 2 saattir aralıksız aglıyordum. En son dedem öldüğünde bu kadar çok aglamıştım. Egeden once sevgilim olmustu elbet ama hic bu kadar sevmemistim birini. Hatta hep ben ayrilir hicde aglamazdim. Simdi ayrilanda benim. Ama sonucta aldatildim. Aglamamak elimde degil. Kimse kalmamıştı sahilde hava kararmaya başlamıştı. Telefonumu kapatmıştım. Açtım ve 28 cevapsiz arama 10 mesaj. Cevapsiz aramaların 10 tanesi annemdendi. 12 tanesi Ege, diğerleri de Ayaz ve Özgedendi. Mesajlara baktım.
Kimden: Herşeyim
- Berfin lütfen beni bi dinle
- seni seviyorum çok pişmanım
-Berfin cevap ver lütfen.
-Lan kızım nerdesin sen.
- Hemen eve gidiyosun. Geç oldu
-Yarın bu konuyu konusucaz.
Kimden: Anneciik
-Seni merak ettim telefonun neden kapalı?
- Mesajlarimi gorunce ara beni
Kimden: Babişkogg
- Annen seni çok merak etti prenses. Hemen eve gel.
- Ayaz, Özge burda. Hepimiz seni bekliyoruz Berfin.
Annemi aradım ve beni merak etmemelerini hemen eve gelcegimi söyledim. Eve gidince bide hepsine hesap vericektim. Bu kadar abartmazlardi normalde. Sonuçta daha öncede eve geç kaldığım telefonumun kapalı olduğu zamanlar oldu. Fazla büyüttüler bu sefer. Arabaya bindim ve eve gittim. Eve girdigimde annem ağlıyordu. Babam bağırmaya başladı. "Nerdeydin sen!" "Seni ne kadar çok merak ettik haberin varmı!" Babam üstüme gelince daha çok ağlamaya başladım ve koşarak odama çıktım. Bi süre sonra odaya Özge girdi.
-Nerdeydin?
+Sahilde. Beni neden bu kadar çok merak ettiler?
- Ege eve gelmiş. Annene herşeyi anlatmış.
+ Beni aldattığınıda anlatmış mi?
- Ne ! Beni aldattığını mi? Ege seni aldattı mi?
Yine ağlamaya başladım. Hatırladıkça deliriyorum ya sanki. Kalbimi eziyolarmis gibi geliyor. Ölüyorum ama nefes alıyorum. Nefes alırken canım acıyor. Anlayacaginiz kötü durumdayim. Çok kötü durumdayım.
"Egeye sürpriz yapmak için evine gittim. Başka bi kızla gördüm onu. Aşkım diyolardi birbirlerine. Sonra ağlayarak evden çıktım. Ve yalnız kalmaya ihtiyacım olduğu için size haber vermeden sahile gittim." diye herşeyi anlattım Özge ye. Özgen ağzı açık beni dinlemişti. Acıncak haldeydim. Özge bişey demeyince tekrar konuşmaya başladım. "Sen bizimkilere Berfinın durumu iyi yalnız kalmak istiyomus de. Şimdi uyuyayim yarın bulusuruz." Özge kafasını sallayarak beni öptü ve odadan çıktı. Kalkıp odayi kilitledim. Ve kendimi uykuya bıraktım. Uyuyunca herşey geçiyor. Kısa süreliğine de olsa geçiyor.
