Yanlış görmüyorum degil mi? Suan ismini bile bilmediğim çocuğa sarılmıştım oda bana karşılık vermişti. Sım sıkı sariliyordu.Ege gibi. Benden ayrılarak "Gitsek iyi olur" dedi. Onu kafamla onaylarak yürümeye başladım. Annemleri aramalıyım çok merak etmişlerdir.
"Şey telefonun varsa bizimkileri arayabilir miyim?"
Sorduğum soru üzerine telefon verdi ve annemi aradim.
"Alo?"
"Alo anne ben Berfin. Beni merak etmeyin ıyiyim. Eve geliyorum." deyip kapattım. Biliyorum çok merak etmişlerdir ama suan onun telaşlı halini cekemicem. Birsürü soru soracaktı. Aslında benim de onlara soracak bir sürü sorum var ama şimdi sırası degil.
+Biz nerdeyiz? Eve gitmem lazım.
-Beni takip et.
Evimin nerde olduğunu bilmiyordu ve asıl onun beni takip etmesi gerekiyordu. Ukala. Her neyse onun dediğini yaptim. Bi süre sonra bi arabanın önünde durmustuk ve ben gerçekten çok yorulmuştum. Arabaya bindik. İkimizde hiç konusmuyorduk. Onun telefonu çaldı ve arayanın kim olduğunu görünce yüzünü astı.
+Kim arıyor?
Soruma cevap vermeyerek telefonu açtı. Bi 5 dakika kadar sadece adamı dinledi. Hiç konuşmadı. Sonra konuşmaya başladı.
"Ona sakın zarar verme. Öldürürüm lan seni. Kendi ellerimle gebertirim seni. Dokunma lan ona." sesi çok telaşlı çıkıyordu. Anladım ki adam yüzüne kapatmıştı. Ağlamaya başladı.Ben ilk defa bir erkeğin bu kadar çaresiz olduğunu görmüştüm.
+Noldu?
-Benim eve gitmem lazım
+Ben ineyim o zaman
dedim ve arabadan indim. Hava cok kararikti. Ve ben hic bilmedigim biyerdeydim. Eve nasil gidicektim. Telefonum yanımda degil. Yolu bilmiyorum. Ayrıca burası orman gibi biyer. Sabaha yaşarsam eve giderim diye dusunerek bi ağacın altına oturdum. Çok soguk. Üşüyorum. Beni burda yalnız ve caresiz bıraktığı için ona kızgınım. Ama belli ki bi sorunu var. Her çaresiz olduğumda ağlıyorum. Ve yine ağlamaya başladım. Fazla duygusal oldugumu farkındayım. Arkadan birinin omzuma dokunmasıyla bağırdım. Dönüp baktığımda çocuk yanıma gelmişti. Demek beni yalnız bırakmamıştı.
+Neden geldin?
-Bizim eve gidiyoruz.
+Neden?
-Sana anlatmam için uzunca vaktim olacak. Şimdi sırası degil.
+Peki.
Bir evin önünde durdugumuzda burda beklememi söylemişti. Korkuyordum ama yapcak bişey yoktu. Birinin camı tıklatmasiyla korkum daha da çoğaldı. Hava karanlık oldugu icin kim oldugunu anlayamadim. O adam mi gelmisti? O adama karsi cikamiyordum. Yine mi kaçırılıcaktim?
